MACELLARIA: Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος

Αν διαβάζεις αυτές τις σημειώσεις θα πει πως δεν ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος στη γη. Μα εφόσον τις διαβάζεις χωρίς να το γνωρίζω, θα πει επίσης πως δεν θα υπάρχω πια, αφού τις κουβαλώ πάντα μαζί μου. Γιατί αν δεν ειμαι ο τελευταιος, αυτές οι σημειώσεις ίσως αποδειχτούν η κιβωτός της συλλογικής μας μνήμης που θα βοηθήσουν τις επόμενες γενιές να κατανοήσουν τα σφάλματα των πατέρων τους και να μην τα επαναλάβουν. Κάθομαι εδώ, κλεισμένος στο χρηματοκιβώτιο της Εθνικής Τράπεζας, στο υπόγειο του κτιρίου, που το έχω μετατρέψει σε σπίτι. Εχω μεταφέρει τρόφιμα, νερό και σεντόνια. Υπολόγισα ότι οι προμήθειές μου αρκούν, αν κάνω οικονομία, για ακόμα δυό μήνες περίπου. Κατόπιν, αν δεν συμβεί κάτι, δεν έχω άλλη επιλογή από το να πιω τα φάρμακα που κατόρθωσα να παρω μαζί μου ελπίζοντας να φύγω γρήγορα και χωρίς πόνους. Αλλα και να πονέσω, σίγουρα θα είναι καλύτερα από το να βγω εκεί έξω. Εχω να βγω έξω 3 μήνες. Προχτές ανέβηκα με όλες τις προφυλάξεις στο ισόγειο και κοίταξα δειλά από τη βιτρίνα του μοναδικού διαδρόμου που δεν έχει μολυνθεί μήπως και η κατάσταση άλλαξε. Τίποτα δεν άλλαξε. Ο ουρανός δε φαίνεται, μονάχα το βουητό απο τα εκατομμύρια τρισεκατομμυρίων των μυγών θυμίζει ότι από πάνω τους πρέπει να υπάρχει ακόμα ο ουρανός. Η μέρα είναι μαύρη. Μόνο τη μάζα, την πυκνή μαύρη μάζα από τις μύγες διακρίνω. Είναι τόσο συμπαγής που μου φαίνεται πως θα χωρούσαν εκατομμύρια από αυτές σε ένα ποτήρι του κρασιού. Απορώ πως καταφέρνουν να πετάνε. Είναι αδύνατον να βγω έστω για δευτερόλεπτα. Θα με κατασπαράξουν αμέσως. Ούτε να περιπλανηθώ στο ισόγειο μπορώ. Οι μύγες είναι κι εδώ μέσα, μπήκαν από τον εξαερισμό ή απο κάποιο σπασμένο τζάμι. Παντού είναι. Σε κάθε κτίριο, σε κάθε σπιθαμή της γης έρπουν οι νύμφες τους, σε κάθε κυβικό χιλιοστό αέρα πετάνε χιλιάδες από αυτά τα τέρατα. Δεν ξέρω πως ζουν πια, υποθέτω πως θα τρέφονται απο τη σήψη των πτωμάτων. Εχω μια ελπίδα, πως όταν οι σάρκες όλων των νεκρών εξαφανιστούν, ίσως οι μύγες να πεθάνουν. Αλλά φοβάμαι πως αυτό θα αργήσει περισσότερο από όσο μπορώ να αντέξω. Με κόπο κατάφερα να απομωνώσω τον διάδρομο και να κρατήσω καθαρό το χρηματοκιβώτιο. Η ανθρωπότητα καταστράφηκε από τη Δημοκρατία. Είχαμε πετύχει επιτέλους την πιο κοντινή εφαρμογή του Επιταφίου του Περικλή, απο τότε που ο ίδιος την περιέγραψε. Μας χρειάστηκαν πολλοί αιώνες, αλλά η Δημοκρατία, επιτέλους, λειτουργούσε καλά στον περισσότερο κόσμο. Σεβόμασταν ο ένας τον άλλον, μετείχαμε στα κοινά, τα δικαιώματα ανθρώπων αλλα και ζώων γίνονταν σεβαστά, στο δρόμο οι άνθρωποι ήσαν ευγενείς και οι πόλεμοι είχαν περιοριστεί στις άγριες περιοχές. Ευημερούσαμε. Οι περισσότεροι από εμάς είμασταν χορτοφάγοι και σχεδόν κάθε οικογένεια είχε και κάποιο κατοικίδιο. Η Δημοκρατία δεν είχε φέρει τον σεβασμό μόνο για τον άνθρωπο, αλλά για κάθε μορφή ζωής. Η κατανάλωση κρέατος είχε περιοριστεί δραματικά από τότε που αποδείχθηκε επιστημονικά πως ήταν ένοχη για τη βίαιη συμπεριφορά των προγόνων μας. Η βιοτεχνολογία εξάλλου είχε επιτύχει το κάρπισμα των ξερών εδαφών με ελάχιστο νερό και είχαμε βρει τον τρόπο να καλλιεργούμε διασταυρώσεις φυτών που έδιναν νόστιμους και θρεπτικούς καρπούς, αντικαθιστώντας πλήρως τις ζωικές πρωτείνες. Και τότε ακριβώς, λες και περίμεναν αιώνες την κατάλληλη στιγμή, ήρθαν οι μύγες. Οι επιστήμονες είπαν πως ήταν μεταλλαγμένη ποικιλία μιας μύγας που ονομαζόταν callitroga macellaria –πιο ταιριστό όνομα δε θα μπορούσε να έχει- και θεωρούσαν ότι είχε σχεδόν εξαφανιστεί από τα μέσα του περασμένου αιώνα. Οι ενήλικες μύγες ήταν χρυσές και τσιμπούσαν άγρια. Λίγες μαζί δεν κάνουν δα ζημιά, όμως εκατομμύρια από αυτές μπορούν να σε κατασπαράξουν. Αλλα τη μεγάλη ζημιά την έκαναν οι προνύμφες τους. Και κάθε μύγα γεννούσε εκατοντάδες αυγά. Οπως έλεγαν στην αρχή οι ειδήσεις, η καταστροφή ξεκίνησε στις ολλανδικές και βέλγικες φάρμες, όπου εκτρέφαμε ακόμα αγελάδες και γουρούνια για τους αμετανόητους κρεατοφάγους –Δημοκρατία σημαίνει να σεβόμαστε ακόμα κι αυτούς. Η μύγα αυτή έχει την ιδιαιτερότητα ότι γεννάει τα αυγά της μέσα σε ανοιχτές πληγές και μέσα σε υγρές τρύπες. Σε μύτες, σε αυτιά, σε αφαλούς νεογνών, σε εκδορές, σε οποιαδήποτε πληγή ή τρύπα υπάρχει. Ο ξενιστής δεν καταλαβαίνει τίποτα στην αρχή, έως ότου το αυγό να εκκολαφθεί. Και τότε είναι πια αργά. Η θανατηφόρα τους μοναδικότητα, είναι ότι ενώ στις κοινές μύγες οι προνύμφες που βγαίνουν από τα αυγά είναι σαπροφάγες, οι προνύμφες macellaria κάνουν ακριβώς αυτό που λέει το όνομά τους: τρώνε τις σάρκες του ξενιστή του απο μέσα προς τα έξω. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, εκτοντάδες χιλιάδες ζώα εκτροφής στις φάρμες των Κάτω Χωρών αλλά και άλογα στους σταύλους, βρήκαν τραγικό θάνατο απο τις προνύμφες χωρίς κανένας να μπορεί να κάνει τίποτα. Σύντομα οι μύγες εξαπλώθηκαν σε μια τεράστια περιοχή της κεντρικής Ευρώπης, προκαλώντας πανικό και διεθνή συναγερμό. Οι επιστήμονες δοκίμασαν να τις εξολοθρεύσουν με διάφορους τρόπους και δηλητήρια, αλλά κανένας από αυτούς δεν ήταν αποτελεσματικός στην έκταση που χρειαζόταν. Η Δημοκρατία και οι φιλοζωικές οργανώσεις, σκεπτόμενες ακόμα με όρους ειρήνης, δεν επέτρεπαν να σφαγιάσουμε προληπτικά όλα τα ζώα. Λίγες μέρες ακόμα και η επιδημία είχε εξαπλωθεί στα κατοικίδια και σε όλη την Ευρώπη. Αστεγοι, μεθυσμένοι, γέροι και μωρά παιδιά, ιδίως τα τσιγγανόπουλα, ήταν τα πρώτα ανθρώπινα θύματα. Ο θάνατος ήταν φριχτός, ο πιο οδυνηρός που μπορούσε κανείς να φανταστεί. Οι προνύμφες τους κατέτρωγαν τα σωθικά και κατόπιν ελευθερώνονταν ως νύμφες στον αέρα. Οι επιστήμονες τότε σκέφτηκαν έναν ακόμα τρόπο που θα μπορούσε ίσως να μας είχε σώσει, αν η Δημοκρατία δεν επέμενε ακόμα να τους εμποδίζει. Σκέφτηκαν να ακτινοβολήσουν μερικά εκατομύρια αιχμάλωτες αρσενικές μύγες στο στάδιο της νύμφης προκειμένου να στειρωθούν και κατόπιν να τις αμολύσουν ελεύθερες ώστε να ζευγαρώσουν με τις θηλυκές και να παραχθούν έτσι αυγά που δεν θα μπορούσαν να εκκολαφθούν. Ομως κάποιες από τις χιλιάδες φιλοζωικές οργανώσεις του πολιτισμένου κόσμου αντέδρασαν με προσφυγές στα Δικαστήρια Δικαιωμάτων Ζωής (ήταν ο θεσμός που είχαμε εγκαθιδρύσει οι πιοπολιτισμένες χώρες) υποστηρίζοντας ότι μια γενοκτονία στις μέρες μας θα ήταν ηθικά απαράδεκτη, ακόμα κι αν αφορούσε έντομα.Και τα έντομα έχουν δικαίωμα στη ζωή, έλεγαν καλώντας τους επιστήμονες να βρούν τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης που να είναι σύμφωνοι με τις ανθρωπιστικές αξίες της Δημοκρατίας. Η στάση τους αυτή προκάλεσε διεθνή κρίση. Πρώτο έπεσε το Βέλγιο. Η κυβέρνηση, ένας Συνασπισμός οικολόγων και ριζοσπαστών της Αριστεράς, αποδυναμωμένη ήδη από την κρίση καθυστερούσε να λάβει αποφάσεις κάτω από την πίεση των οικολόγων, με αποτέλεσμα μια ομάδα βουλευτών να αποσχιστεί και να δημιουργηθεί κυβερνητική κρίση που οδήγησε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Καθώς όμως η επιδημία εξαπλωνόταν ραγδαία και πλέον δεν ήταν μόνο τα ζώα αλλά και δεκάδες άνθρωποι που πέθαιναν κάθε μέρα, την δεύτερη εβδομάδα της κρίσης ένας στρατηγός ονόματι Βερλέν κατέβασε τα τανκ στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο καταλαμβάνοντας τις έδρες του Ευρωπαικού και του Βελγικού κοινοβουλίου. Ο Βερλέν κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση πολέμου, διέταξε τους επιστήμονες της χώρας να προχωρήσουν αμέσως στις ακτινοβολήσεις των προνυμφών και το στρατό να εκτελέσει οποιοδήποτε ζωντανό δεν ήταν άνθρωπος, ακόμα και τις γάτες και τις μαιμούδες του ζωοολογικού κήπου. Πραξικόπημα στην έδρα της Ευρωπαικής Ενωσης δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό από τα υπόλοιπα κράτη μέλη. Υπό την πίεση των εξελίξεων, γαλλικά και γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Βέλγιο στις 4 Αυγούστου του 2038, χωρίς να έχει προηγηθεί έγκριση της ΕΕ και του ΟΗΕ, λόγω του κατεπείγοντος της κατάστασης. Αλλά η Ολλανδία, η Ελβετία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Βρετανία και όλες οι πρώην ανατολικές χώρες τάχθηκαν υπέρ του Βερλέν, όχι επειδή έκανε το πραξικόπημα αλλά γιατί οι νεκροί πολλαπλασιάζονταν. Σε 3 ημέρες η Ευρωπαική Ενωση δεν υπήρχε πια και οι μάχες από το Βέλγιο είχαν εξαπλωθεί στη μισή Ευρώπη. Τα αμερικανικά στρατεύματα έφτασαν την επόμενη εβδομάδα, έχοντας συμμαχήσει με τον άξονα των οικολόγων και τα ρωσικά 2 μέρες αργότερα μαζί με τις υπόλοιπες πρώην ρωσικές δημοκρατίες. Ενώ οι επιστήμονες του συνασπισμού των αντιοικολόγων βομβάρδιζαν τις μύγες με ακτινοβολία, τα πτώματα που συσσωρεύονταν στα πεδία των μαχών έκαναν την κατάσταση ακόμα χειρότερη, με αποτέλεσμα να συμφωνηθεί απο τις αντιμαχόμενες πλευρές οι νεκροί να καίγονται. Στο μεταξύ όμως, στο στρατόπεδο του άξονα της Δημοκρατίας άρχισαν να ξεσπούν αιματηρές ταραχές και επαναστάσεις, επειδή ο πληθυσμός αποδεκατιζόταν από μύγες και μάχες, χωρίς πια κανείς να λαμβάνει μέτρα. Δεν διεκδικώ δάφνες ιστορικού. Δεν έχει σημασία εξάλλου, όπως το βλέπω, να διηγηθώ τη συνέχεια των επιχειρήσεων. Είναι ευνόητη σε κάθε πόλεμο από τα αρχαία χρόνια, οι παραλλαγές του πολέμου εξάλλου δεν είναι δα και τόσες πολλές. Εναν περίπου μήνα μετά την έναρξη του 3ου παγκοσμίου πολέμου δεν είχε πια σημασία προς τα που θα πήγαινε η νικη, γιατί δεν υπήρχαν πια και πολλά στρατεύματα. Στο μεταξύ οι μύγες είχαν εξαπλωθεί στον υπόλοιπο κόσμο, φτάνοντας ακόμα και στην Αυστραλία και στα Νησιά Βανουάτου, στο Κιλιμάτζαρο και το Φούτζι, στην Αριζόνα και τον Βερίγγειο πορθμό με κάθε μέσο: μέσα στα αεροπλάνα, τα μεταγωγικά, τα πλοία, τα τρένα, πάνω και μέσα στα πουλιά, στις καμήλες, στα γαιδουράκια, στα ποντίκια, στους ανθρώπους. Η ανθρωπότητα, σε μια τελευταία προσπάθεια, επιχείρησε όσο πιο συντονισμένα να σκοτώσει τουλάχιστον τα ζώα, αλλά ακόμα και τότε υπήρξαν αρνήσεις.Οι Ινδοί αρνήθηκαν να θυσιάσουν τις ιερές αγελάδες και απείλησαν να χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά. Το Πακιστάν, που ήδη θρηνούσε 2 εκατομμύρια νεκρούς, επιτέθηκε τότε στην Ινδία και έτσι ξέσπασε το δεύτερο μέρος του πολέμου στην Ασία, όσο η Ευρώπη προσπαθούσε να αναδιοργανωθεί. Σε μικρότερη έκταση το ίδιο συνέβαινε στην Αφρική, όπου η Νότια Αφρική είχε επιτεθεί στην Ναμίμπια που αρνιόταν να θυσιάσει τος ελέφαντες και η Αίγυπτος στο Σουδάν για τις καμήλες. Στην Αμερική πάλι τα στρατεύματα είχαν επιστρέψει, καθώς εξελισσόταν ο δεύτερος εμφύλιος, που ξεκίνησε φυσικά από τους γελαδάρηδες του Τέξας. Οταν η Δημοκρατία αποφάσισε επιτέλους να κάνει ειρήνη και να κηρύξει όλο τον κόσμο σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, ήταν πια πολύ αργά. Ο δικτάτορας Βερλέν δεν είχε πια σημασία. Τίποτα δεν είχε πια σημασία. Οπλα μαζικής καταστροφής δεν μπορούσαν βέβαια να χρησιμοποιηθούν και οι ακτινοβολίες απέδιδαν μεν, αλλά με αργό ρυθμό γιατί είχαμε καθυστερήσει. Αν το είχαμε κάνει αυτό στην αρχή, όταν η κρίση βρισκόταν ακόμα μόνο στις Κάτω Χώρες, ίσως να τα είχαμε καταφέρει. Δε θα σε κουράσω άλλο. Το ξέρεις ήδη από την αρχή, στον 3ο παγκόσμιο πόλεμο νίκησαν οι μύγες. Η Δημοκρατία μας αποδείχτηκε αδύναμη παρότι αγαπημένη, ίσως γιατί η Δημοκρατία δεν βλέπει τον κόσμο όπως πράγματι είναι, αλλά την ιδέα του κόσμου που θα έπρεπε να είναι. Η Δημοκρατία μας είναι Πλατωνική, αλλα ο κόσμος Αριστοτελικός. Κι έτσι σε αποχaιρετώ. Αν με διαβάζεις, ίσως η ανθρωπότητα να επιβιώσει ξανά. Θαθελα μόνο να σου θυμίσωμια φράση που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό, χωρίς να θυμάμαι πια ποιός την είπε. «Δεν ξέρω πως θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, πάντως ο τέταρτος θα γίνει με πέτρες και ρόπαλα» Τώρα ξέρουμε πως έγινε ο τρίτος. Σου εύχομαι να τον διαψεύσεις.

~~

Σημείωση-Απντειτ:

Ξέχασα να γράψω ότι το είδος της μύγας που περιγράφεται εδώ είναι υπαρκτό, όπως πραγματική είναι και η αρχή της ιστορίας. Τη δεκαετία του '70 στην Αριζόνα-ΗΠΑ, χιλιάδες βοοειδή εξοντώθηκαν ακριβώς με τον τρόπο που περιγράφεται, δηλ απο τις προνύμφες της μύγας μακελλάρη που τα κατέφαγαν απο μέσα προς τα έξω... Η επιδημία έληξε επίσης με τον τρόπο που περιγράφεται, δηλαδή με στείρωση, μέσω ακτινοβολίας, αρσενικών μυγών, οι οποίες κατόπιν απελευθερώθηκαν και γονιμοποίησαν τις θηλυκές με "κούφια" αυγά.