Εδώ κανονικά θα έμπαινε ένα πολύ φιλοσοφημένο ποστ, τρομερής εμπνευσης με πολλές φιοριτούρες, που θα είχε τον τίτλο "Ανάφη" (ασχετος με το περιεχόμενο, καλοκαιρινός ομως) και θα αναφερόταν στα απλά καθημερινά ζητήματα, όπως η ζωή, ο ερως, ο θανατος, η πολιτική, η κβαντική εξίσωση Ρ, τα καρότα, τα παντα ολα. Κατόπιν όμως του διακοσιοστού απανωτού μπλαφ απο την κ.Νομάδα η οποία αρνείται επιμόνως να καταλάβει ότι ο ανηρ με τον οποίον συνήψε δυο παιδιά (για τη σχέση το ψάχνουμε) είναι στην πραγματικότητα ενας μείζων [στη φαντασία του] λογοτέχνης που δεν του αρμόζει να σφουγγαρίζει τα πλακάκια αλλα είναι ταγμενος στα σπουδαία και τα μεγάλα κι εκείνη ο-φεί-λει αδιαμαρτύρητα να τον υπηρετεί (παρακαλείται ο κ.Σπαι να αποκαλύψει επιτέλους οτι ο πραγματικός ηρως των ιστοριών με φάπες είμαι εγώ) το εν λόγω ποστ τοφαγε η μαρμαγκα γιατι διαθεσιν να γραψουμε δεν εχουμε αγαπητοί συνδίκτυοι και οι επερχόμενες διακοπές δεν μας επιτρέπουν να αναπτύξουμε περαιτέρω το πλουσιότατον εννοιολογικό μας ενδιαίτημα. Συνεπώς, και επειδή τις επόμενες μέρες έχω να απλώσω κάτι μπουγάδες, να τρίψω πλακάκια, να ξυπνήσω στις 8 για να ετοιμάσω το παιδί για το σχολείο, και γενικά να κάνω ό,τι κάνει καθημερινά η αγαπημένη μου προκειμένου να μη μου καρφώσει κανένα κουζινομάχαιρο στην καμπούρα, σας εύχομαι καλό καλοκαίρι. Ραντεβού όποτε μου επιτρέψει η κ.Νομάδα να χαζεύω γκατζετάκια στο πισι επι 1,5 ωρα το πρωί χωρίς να μου εμφανίζεται μετά ως εγκλειστη σε οικογενειακό γκουλαγκ με εμένα δεσμοφύλακα, καταλαβαίνετε. Ζω ενα δράμα, ταμ ταμ. (Η ζω στη Δράμα; Δε θυμαμαι γμτ) ΥΓ1. Σούλα, έχω καιρό να σε δώ, παρε κανα τηλεφωνο ρε συ. Αγαπημένη μου και μηδέποτε λησμονηθεία Τζουστίτσια, επρεπε να σου είχα κάτσει. Εκκληση προς όποια πρώην, νυν ή μελλοντική ερωμένη αναγιγνώσκει το δραμα μου: ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΟΣ, ΜΕ ΔΕΡΝΕΙ! Για τις σφαλιάρες που ετρωγα επι 2,5 χρόνια επειδή τόλμησα να κοιτάξω πονηρά μια στρουθοκαμηλο όταν είχαμε παει στο Αττικο Ζωολογικό Παρκο, θα σας τα πω αλλη στιγμή... Α ξέχασα, κ.Σπαι είναι ΚΑΙ θαυμάστριά σας. Εαν θέλετε στέρεο μπλαφ, σας την δανείζω (αρκεί να την κρατήσετε 62,5 χρόνια το λιγότερο) Εις το επανιδείν. :Ρ *Βουνό η ζωή του Μπαγκς Μπανυ ρε παιδάκι μου... (Κατόπιν αυτών ελπίζω ότι δεν θα με κράξουν πολλοί που θα λείψω 1 μηνα και βαλε. Απο τότε που εμαθα να δραματοποιώ την αναχώρησή μου με λυπουνται και δε με γκαντεμιάζουν)
