Ηταν κάποτε ενας ζωγράφος με ταλέντο στις καρικατούρες. Kαθόταν στους δρόμους και ζωγράφιζε κωμικά σκίτσα ανθρώπων. Σε αλλους τα πούλαγε, μερικά όμως τα κράταγε στο σπίτι του, όπου ειχε μια μεγάλη συλλογή απο καρικατούρες. Ενα βράδυ αυτά τα κωμικά σκιτσάκια έπιασαν την κουβέντα ενώ ο ζωγράφος κοιμόταν. Ενας που' μοιαζε με σκύλο μίλησε με μια πεταλούδα, μια χοντρούλα χαμογελαστή με εναν ψηλόλιγνο. Μέχρι το πρωί, οι καρικατούρες είχαν φτιάξει παρεούλες κι αποφάσισαν να γνωριστούνε. Στη διάρκεια της εξοικείωσης, ενας που εμοιαζε με πουλί είπε σε ένα φίδι: -Ξέρεις, ο κόσμος είναι ωραίος απο ψηλά. -Για μένα είναι ωραίος οταν σέρνεσαι, είπε ο άλλος. Το βραδυ έγινε θέμα στη συναξη των σκίτσων, πως ειναι ο κόσμος καλύτερος, απο κάτω η από πάνω; Ενας ασβός αντιπρότεινε πως ειναι ωραίος απο μέσα, ενας πελαργός είπε οτι του αρέσει απο το καμπαναριό, ο δρυοκολάπτης μίλησε για την ηδονή να ξύνεις τη μύτη σου σε ξύλα και μια γοργόνα είπε οτι είναι καλύτερος μέσα στο νερό. Αντιδίκησαν αρκετή ωρα περί οπτικής. Το πρωί, ο ζωγράφος μπήκε στο δωμάτιο, τις μάζεψε όλες και τις έκαψε. Ειχε μόλις βρεί δουλειά ως γκράφικ ντιζάινερ, είχε παραγκωνίσει την τέχνη της καρικατούρας χάριν του βιοπορισμού και δεν ηθελε να θυμάται τα παλιά. Οπως καιγόταν, η τελευταία καρικατούρα ενος ανθρώπου που εμοιαζε με σκίουρο είπε στην διπλανή της που θύμιζε κροκόδειλο: -Τελικά ο κόσμος είναι ωραίος προτού σε κάψουν, ξεδοντιάρη.
14 σχόλια:
Ο κόσμος είναι επίσης ωραίος όταν αποφασίζεις να κάνεις μια νέα αρχή.
Welcome back, mister nomad. Σας πεθυμήσαμε.
:-)
Πάντα είναι ωραίος ο κόσμος, όταν είσαι εκεί...
Αν και αναγνωρίζω τον καταλυτικό του ρόλο στην ιστορία, οφείλω να ομολογήσει ότι το κάψιμο με σόκαρε.
από οποιαδήποτε οπτική γωνία καί αν τον δεις ο κόσμός έχει την δικιά του ομορφιά! πολύ ωραία η ιστορία σας αγαπητέ nomad!
Βurn,motherfucker,burn!
(Φαντάζομαι ότι αυτό θα είναι το επίσημο O.S.T της ταινίας που μόλις μας περιγράψατε ε;)
Απαράδεκτος ντιζάινερ ο γκράφικ.
Ο σωστός ο επαγγελματίας πάντα κρατάει αρχείο.
:P
Θεώρημα,
ναι αμέ, ωραίο κάθε βήμα μπροστά. Ως γνωστόν βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμου. Καλως επανήλθατε, εγω εδώ ημουν αλλά κρυβόμουν απο την εφορία.
:ΡΡΡ
Μαστερπισιεμ,
το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι θα ηταν ακόμα πιο ωραίος αμα λείπαμε. Υπαρχει και νεο κίνημα αυτοκαταστροφής του ανθρώπου δια της αρνησης τεκνοποίησης. http://www.vhemt.org/
Αν το ηξερα πριν, θα γινόμουν μελος (ισως και βουδιστής ταυτοχρόνως, να καθομαι κάτω απο ενα δέντρο να κανω ομμμμμμμμμ)ακούτε παιδάκια μου;;;;;;
:ΡΡΡ
Τσαλαπετεινε,
αυτό είναι το αρχικό σοκ. Στη συνέχεια σοκάρεται κανείς συνειδητοποιώντας ότι ο "δημιουργός" μπορεί και να αλλαξει επαγγελμα. Μετα βρίσκει τη νιρβάνα.
:Ρ
Στολενμπλοντ,
καλως ηλθες, ευχαριστώ.
Αλλοτε κοιτώντας τον, αλλοτε εθελοτυφλώντας, μπιουτι ιζ ιν δι αις οφ δε μπιχόλντερ κλπ.
:))
Βαλίσια,
οχι, αυτό ηταν το οστ για τα βιβλία του Λυκείου, εδώ θαθελα κάτι πιο αισθησιακό (και πολύ αλκοολ)
:ΡΡ
Κατασκοπε,
κρατατε τελευταία αρχείο πανας αγαπητε;
:ΡΡΡΡ
Έτσι και την ξαναπείτε στον μπαμπά μου θα έρθω και θα σας κατουρήσω την καμήλα σας!
(άμα πια...)
Ομμμμμμμμ!
(Όποιος φυλάει τα σπίρτα του...)
Μπουρλότο!!!
ΥΓ. Γιατί σκεφτόμουν τη Γιάννα όσο το διάβαζα;
Όσο δυνατή φωτιά και να έχει οι καρικατούρες θα υπάρχουν έστω και ξεδοντιάρες.
Ωραίο κείμενο. Διδακτικό.
Κορη κατα(σ)κόπου,
δεσποινίς μου ερχεστε τρίτη, με εχουν κατακατουρήσει αρκετές φορες, οπότε εκφραστείτε ελευθερα παρακαλώ
:)
Σελιτσανε,
οποιος φυλάει τα σπίρτα του...μμμ... φοβάται μην ξεμείνει απο ζιπέλαιο;
:ΡΡΡ
Μάνο,
φταίει η επικαιρότητα μαλλον. Αν πχ το διαβάζατε τον δεκέμβρη θα σκεφτόσασταν ελατα να λαμπαδιάζουν, κλπ.
:)
Νησιώτη,
ναι, εφόσον καποιος τις ζωγραφίζει ακόμα.
:)
Ντίβα,
σας ευχαριστώ πολύ για την...προσβολή !
(Προσπαθώ πολύ, αλλα ανεπιτυχώς φαίνεται, να μην είμαι διδακτικός σε κανεναν τομεα της ζωής μου...)
:Ρ
Είναι αυτό που λέμε «καθένας στη κοσμάρα του!»
..μόνο που... «τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται!»
Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου!:)
Δημοσίευση σχολίου