Τριων

Ντόρα εξπλόρερ, Μπομπ Σφουγγαρακη, Ζουζούνια, Μπαρμπι, Μικρή Γοργόνα, Πητερ Παν, Καπτεν Χουκ, Τινκι, 101 σκυλακια, Κρουέλα, Λιλο και Στιτς, Ψαράκια, Σταχτομπούτα, Χιονάτη, νάνοι, πλαστελίνες, μολυβια, μαρκαδόροι, ροζ καθρέφτη, τρελό δικτυωτό καλσονάκι, παπουτσάκια χριτς-χρατς, τόπια, αρκούδε κους και αρκούδε καφέ, παζλ, τουβλάκια, σαξοφωνάκι, αυτοκολλητάκια, μπουρμπουλήθρες μου,
ο κόσμος γίνεται όμορφος μαζί σας. Ειρηνικός. Δεν γίνεται να τσακωθείς εντός του.
Που σημαίνει πως ένα ροζ συννεφάκι μπορεί να γίνει του καθενός η επανάσταση.
Δεν πίστευα στο απόλυτο πριν απο σένα.
Σ' αγαπάω ψυχή μου.

buzz it!

24 σχόλια:

QwfwqN είπε...

Έχετε απόλυτο δίκαιο -ώρες ώρες σκεφτόμαστε πως διάφοροι γνωστοί και μη εξαιρετέοι στοι δημόσιο βίο, δεν πρέπει να έχουν δει ποτέ τα παιδιά τους να μεγαλώνουν αλλιώς δεν εξηγείται το πώς συμπεριφέρονται!
Να ΄στε καλά

Spy είπε...

Άμα μεγαλώσει κι άλλο, θα μου δανείσετε αυτό το ωραίο ροζ κουτάκι που έχει εκεί, για τη δικιά μου;

Xνούδι είπε...

Eπιτέλους και ένα κείμενο με κοινωνικές προεκτάσεις!!!

Το μόνο που πέταξα με την πρώτη ευκαιρία είναι αυτά τα άθλια cd's με τα ζουζούνια. Tώρα πρέπει να υποστώ τον Σάκη την Καλομοίρα τον ντρούλη χοντρούλη και την κατσίκα που μοιάζει με την Μόνικα Μπελούτσι (θα πέσει φωτιά να μας κάψει).

Jumbo Πα Jumbo Με Jumbo ΤΩ Jumbo ΡΑ Nomad's Tales?

:)

cynical είπε...

Toυ χρονου φανταζομαι οτι θα διαβασουμε και το δευτερο μερος: μπουλντοζες, νταλικες, περιπολικα, πυροσβεστικες...
ετσι για να μην πληττουμε με τη μπαρμπι!

Ανώνυμος είπε...

Τα μιρκά ποστ είναι τα καλύτερα!

Super Nomad!

Κ.Κ.Μοίρης είπε...

επιτέλους ένα ποστ που δεν θα χρειαστεί να τυπώσω για να μπορέσω να το διαβάσω

Σελιτσάνος είπε...

Προτείνω ανεπιφύλακτα Αριστόγατες στην πρώτη έκδοσή τους,με Μιχαλακόπουλο,Μηλιάδη,Δεμίρη κλπ κλπ.
(Ακόμα το βάζουμε και το βλέπουμε...)

"Τεσσάρων" είπε...

Σήμερα η μικρότερη μου κλείνει τα τέσσερα!(εσείς είχατε χθες γενέθλια;)
.........
Πάντα πίστευα στο "απόλυτο", και αυτό έπαιρνε διάφορες μορφές...

Το απόλυτο όμως ΑΠΟΛΥΤΟ, (τι έκφραση και αυτή!), ναι είναι οι κόρες μου, τρεις στον αριθμό!

υ.γ. Πόσο ωραίο ακούγεται το: "σ΄αγαπάω ψυχή μου" από πατέρα σε κόρη!

Να τη χαίρεστε ή να τη χαίρεσαι!(Πρόβα ενικού)

rosie είπε...

Αχχχχχχ


Τι μου θυμίσατε.. Τώρα (πια) κλέβει τα παπούτσια μου, τις σκιές μου,τις κολώνιες μου, μου ζητά συμβουλές για το πως θα ρίξει τον Στάθη (γκρρρ) και απαιτεί ν αργεί τα βράδια (ακόμα και να κοιμηθεί στου Στάθη) (ξανά γκρρ)..

Α! Ξέχασα! Κάθε τρεις και λίγο, μ απειλεί πως όταν θα περάσει στο Πανεπιστήμιο, θα πιάσει δουλειά και πια δεν θα μπορούμε να ελέγχουμε τη ζωή της..θα νοικιάσει σπίτι, θα φύγει στην Οξφόρδη (μετά), θα παντρευτεί τον παλιό έρωτα του Γυμνασίου που μέχρι τότε θα χει πάρει ό,τι πυχίο υπάρχει και δεν υπαρχει από φημισμένο Πανεπιστήμιο της Αμερικής στην ιατρική, θα ζήσουν στην Νέα Υόρκη και θα κάνουν και 5 παιδιά κι εμένα θα με κλείσει σε ησυχαστήριο για γέρους να παίζω μπιρίμπα και να τσατάρω μ άλλους γέρους..χα χα χα...κι εγώ της λέω: "Εντάξει παιδί μου, κανένα πρόβλημα. Σου εύχομαι να γίνουν όλα όπως εσύ τα επιλέξεις". (και κρατιέμαι να μην την αρπάξω από το μαλλί και τη στουμπίξω κάτω)..

Να τα χαιρόμαστε τα καμάρια μας :)

Niemandsrose είπε...

Να σας ζήσει απολύτως γερό, τυχερό και ευτυχές το απόλυτο!!! :)

Βάσκες είπε...

Να σου ζήσει φίλε. Να σου ζήσει μια γλυκιά ζωή γεμάτη πίκρες, αγώνες, δυστυχίες και επιτυχίες. Μια ζωή εξετασμένη, ζωή γεμάτη.

Με δυο λόγια: όχι ζωή χαμένη.

ε είπε...

βαλτε και την Ελαστινα μεσα (απο τους Απιθανους)

ωραιο το μπιχλιμπιδι διπλα, επαιξα κι εγω λιγο, ελπιζω να μην σας πειραξε :)))

Psemma-me-ourá είπε...

Καλωσασβρήκα... Nomad {μάλλον no-mad έπρεπε να γράψω...} και...
μόνον κάνας mad δεν αγαπάει τέτοιες ψυχούλες...

Έχω φτιάξει, με την βοήθεια και άλλων μπλογκιστών και μπλογκιστριών, έναν κατάλογο από 36 κοινωνικοπολιτικά ψέμματα και παρακαλώ εσάς και τους φίλους σας να έρθετε και να τα αξιολογήσετε-ψηφίσετε για να αναδειχτούν τα 7 μεγαλύτερα: psemmatapsemmata.blogspot.com

Λαοάρεστον έργον θα είναι!
Τρέξατε, τρέξατε...
Τρείς και σήμερα μείνανε!!!
Η προθεσμία λήγει... λήγει... λήγει...
μα φυσικά... την ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ λήγει !!!
{του 2009...} στις 12 τα μεσάνυχτα.

nelly είπε...

Αυτο το τρελο δικτυωτο καλσονακι κυκλοφορει και για ενηλικες?

theorema είπε...

Χρόνια πολλά κι ευτυχία πολλή, κύριε nomad. Και πάντα εξίσου ενθουσιώδης και πλήρης ευτυχίας!

(χεχεχε... νέλλυ, τρελλό σχόλιο)
:-))))))

diva είπε...

:-)
α βρε χαζομπαμπά
:-ρ

Nomad είπε...

Ο "μπαμπάς της Μ (και του Π", αλλά για τη Μ λέμε τώρα), όπως πλέον ονομάζομαι από την μ.Π(αιδιών) εποχή, ζητά συγνώμη για την καθυστέρηση και σας ευχαριστεί θερμά όλους, αντεύχεται δε σε όσους έχουνε παιδιά επίσης καλά να παθουν.


Στη συνέχεια απαντώ όχι επιλεκτικά, αλλά σε όσους έχω κάτι να προσθέσω πέρα απο το ευχαριστώ πολύ.

QwfwqN,

καλώς ήλθατε, δεν ξέρω αν προφταίνουν να τα δουν, αλλά νομίζω πως δεν καταφέρνουν να τα χαρούν
:)

Κατάσκοπε,

αμέ! Αν και η δικιά σας σε λίγο θα έχει τόσα ροζ κουτάκια που θα της παρετε εσείς που θα το ξεχάσετε.



Χνου,

παμε, αλλά σε ενηλικων Τζούμπο/
γιατί είμαι μάτια μου ο Μοτούμπο!

:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

Κυνική,

εννοείται. Μόλις κλείσει τα δύο ο γιός μου, δηλαδή τον Οκτώβρη, θα γράψω ένα εντελώς πρωτοφανές και απρόσμενο ποστ για αυτοκινητάκια, τρενακια, και ιδίως για τα γυαλιά μου τα οποία είναι η πρώτη λέξη που εμαθε και, όλως παραδόξως, ζουν ακόμα.



Ηδδ345φ,

τύφλα νάχουν τα μεάγλα.

:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

κΚΚΜοίρη,

να σας πω ένα μυστικό. Να τυπώνετε με γραμματοσειρά πολύ μικρή, οπότε ενα κείμενο 10 Α4 μπορεί να τυπωθεί σε μία. μετα αγοράστε εναν μεγενθυντικό φακό κι ένα καλάθι. Πετάξτε την Α4 στο καλαθι και βαλτε φωτιά με τον φακό. Παρακολουθήστε τα πλήθη να φεύγουν αλλόφρονα. Κατευθυνθείτε στο φωτοτυπικό και σουφρώστε 5 κουτες Α4 οσο σβήνουν τη φωτιά. Τυπώνετε πλεον σπίτι, ανέξοδα. (Τα μελανια τα κερνάω)



Σελιτσάνε,

ε λοιπόν, δεν τόχει στο βιδεοκλαμπ! Ε ναι! Θα το ψάξω όμως διότι γενικώς τα ψάχνω αυτά, ασε που είναι τόσο παλιό που κι εγω κάποτε το είδα ως (μεγαλύτερο καπως) παιδί

:)))

Nomad είπε...

Τεσσάρων,

η μικρή σας και η μικρή μου γεννήθηκαν την ίδια ημέρα κυρία μου, απλα εγώ πανηγύρισα μια μέρα πριν. Αντιλαμβάνομαι τα βασανά σας και συμπασχω (τρια; Τ-ρ-ι-α;;; μα τρία;;;; Οιμέ...)

[Τι πρόβα ενικού, ετσι οπως παμε σε λίγο θα μιλάμε με καραμούζες και ροκάνες, οπως βολευεσαι]

:) + :Ρ

Ρόζι,

να τα χαιρόμαστε, ναι. Ομολογώ οτι γελούσα διαβαζοντας οσα γραψατε, και διακωμωδώντας την κατασταση σκεφτόμουν ότι ολα αυτα είναι καλα, εκτός αν είχατε...γιό.

:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ


Νιμαν,

τα ίδια και σε σας!

:)

Βάσκες,

τα ίδια με τη Νίμαν φίλε!



ε.

ε λοιπόν δεν εχουμε δει τους απίθανους! Θα σπευσω αφου το λετε.
Παω στο μπιχλιμπίδι να σας απαντησω περαιτέρω

Ψέμα με ουρά,

καλως ήλθες, ευχαριστώ πολύ, καλή επιτυχία στα καλα ψέματα και ιδίως, καλή Πρωταπριλιά!

:)

Νέλλυ,

βεβαίως, αλλά τότε δεν λέγεται πια τρελό δικτυωτό καλσονάκι. Ντρέπομαι να σας πω πως το λενε.

:ΡΡΡΡ

Θεώρημα,

να είστε καλά, εύχομαι τα ίδια με τον Βάσκες!

:ΡΡΡ + :)))))


Ντίβα,

εχω κι άλλα βίτσια αν δε σας αρκεί αυτό παντως.

:ΡΡΡ


ΥΓ. Μου αρεσει που δήλωσα οτι θα απαντούσα επιλεκτικά. Ζητω!

rosie είπε...

Εχω και γιο ;) Μεγαλύτερο:) Αλλά αυτός ίσως τα σκεφτεται από μέσα του ενώ η άλλη φραπ μου τα πετάει στη μούρη κι όποιον πάρει ο χάρος.. (την εξής μία, δηλ. εμένα):P

kopoloso είπε...

Μ' άρεσε η ευχή του Βάσκες.
Προσυπογράφω.
Να τη χαίρεστε (αν και είμαι σίγουρος ότι το κάνετε ανελλιπώς), να είναι γερή και πολύχρονη.

"Τεσσάρων" 2 είπε...

Αλί και τρις(σ)αλί!
(Ως συνέχεια του δικού σας οιμέ)

Τρία! τρία!!! Τρία!!!
(Ως ξεκάθαρη απάντηση του τρις κατατεθέντος ερωτήματός σας)

Θα βοηθούσε περισσότερο εάν το αναπαριστούσα με αριθμούς:
1+1+1
2+1
;;;;
(Μη θαρρείτε ότι είναι τόσο πια δύσκολο από τα δύο "απόλυτα" σας να βρεθείτε και με ένα τρίτο! Οπότε ποτέ μη λέτε ποτέ!

υ.γ. Ευχαριστώ για τη φραστική συμπαράσταση η οποία και είναι ευπρόσδεκτη αφού το "απόλυτο" Χ τρία ίσως κάποιες φορές να μετατρέπεται και σε "βάσανο" (καλύτερα έννοια) Χ τρία!

υ.γ2. Η δική μου Σ γεννημένη 28/3/05 και ώρα 7.40΄π.μ.
Μη μου πείτε ότι έχουμε και κοινή ώρα γέννησης των "απολύτων"!!!

υ.γ3. Ως προς τη δική μου θεώρηση σε σχέση με τον αριθμό των παιδιών θα σάς βοηθούσε ίσως εάν έλεγα πως μία από τις δικές μου "εμμονές" ως μικρούλα και που αφορούσε το μέγεθος της μελλοντικής μου οικογένειας, "τροφοδοτούνταν" από το τέλος κάθε επεισοδίου του σήριαλ της δεκαετίας του '70: "Οικογένεια Γουώλτονς".

Ναι, αυτό που ο φακός έξω από το σπίτι της εν λόγω οικογένειας, την ώρα που βραδιάζει δείχνει τα φώτα να κλείνουν στο κάθε δωμάτιο καληνυχτίζοντας ο ένας τον άλλο με τις αγαπημένες ατάκες:

- Καληνύχτα Τζον Μπόυ

- Καληνύχτα Ειρήν

- Καληνύχτα Ελίζαμπεθ

..........

Nomad είπε...

Ροζι,

τι να πω, κουραγιο ναχουμε...

:)

Τεσσερα

καληνύχτα παππού!

Ενα ακομα κοινο σημείο είναι οτι κι εγω εβλεπα τους γουωλτονς κι επίσης μας εχει μείνει αυτή η καληνύχτα. (οχι η δική μου κορη ειναι βραδυνή, δεν συμπίπτει η ωρα. η μερα ομως αρκεί!)

Οσο για τρίτο παιδί, ποτέ δε λεω ποτέ, αλλα δεν θελουμε να κανουμε, δεν το αντεχουμε, θα πρέπει η μαμα να σταματήσει να δουλευει κατι που δε γίνεται για βιοποριστικους λογους. Αν συμβει απο ατυχημα βεβαια δεν θα το αρνηθούμε, αλλα προσεχουμε ωστε να μη συμβει. και οι δυο θα το θελαμε, προσωπικά θα ηθελα να είχα 10 παιδια αν με ρωτας, αλλα δε γίνεται. Ασε που δε με παιρνει πια, οσο σκεφτομαι οτι θα είμαι 60 χρονων οταν η κορη θα περνάει την εφηβεία της και αρα θα είμαι ενας παππους που θα προσπαθεί να καταλαβει εναν εφηβο, με πιανει ηδη συγκρυο. Δε θαθελα να εχω και στα 70 να περάσω το ίδιο. Νομιζω πως οσοι καθυστερήσαμε να κανουμε παιδια, ενα αρκεί -δυο είναι ήδη πολλα για τις αντοχές μου.

:)

Σελιτσάνος είπε...

Ναι αλλά όταν μπει στην εφηβεία θα έχετε έναν παραπάνω λόγο να είστε δραστήριος,μέσα στα πράγματα κι όχι παραιτημένος γέρος.Με τον πατέρα μου είχα 47 χρόνια διαφορά και όταν πέθανε στα 81 του κανείς δεν πίστευε την ηλικία του...

"Τεσσάρων" είπε...

κύριε Σελιτσάνε, επίτιμε σχολιαστή των blogs,
έχετε απόλυτο δίκιο.

Αφήστε που όταν κάποιος άνθρωπος ζει, έχει δηλαδή αυτή την τρομερή δυνατότητα-τύχη να γεννηθεί(έστω ναι και σ΄ αυτό τον κόσμο με τα προβλήματα ΑΛΛΑ και τις μεγάλες ή μικρές χαρές), κάτι που πολλές φορές νομίζουμε ότι ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο -να γεννηθούμε εννοώ- δε νομίζω ότι το καθοριστικό και το πρώτο είναι η ηλικία των γονιών όταν το φέρνουν στον κόσμο.
Π.χ η δική μου μαμά με γέννησε σε ηλικία 36 χρόνων και αφού προηγουμένως είχε γεννήσει άλλα τρία (σόι πάει το βασίλειο).

Ως τέταρτο παιδί λοιπόν και για τα χρόνια εκείνα με μία μεγαλύτερη μαμά από αυτή των συμμαθητών μου και φιλάσθενη, από παιδί αισθανόμουν ευγνώμων που με γέννησε και τυχερή που υπάρχω, ιδιαίτερα όταν σκεφτόμουν ότι περισσότερο πιθανόν ήταν να μη με είχε γεννήσει με βάση την ηλικία της και το φιλάσθενο του χαρακτήρα της.

Τα παραπάνω βέβαια έπαιξαν προφανώς το ρόλο τους στο χαρακτήρα μου και στο πως αντιλαμβανόμουν τα πράματα γύρω μου αλλά ποτέ με την έννοια του να σκιάσουν τη σαφή επίγνωση της χαράς του "υπάρχω και ζω".

Ωστόσο κ. Νομάδα
όλες οι απόψεις επί αυτών των θεμάτων απολύτως σεβαστές!!!!