Το λευκό κελί 2

Ακούω φωνές και βλέπω κάτι παράξενους καθρέφτες, μέσα σε άλλους καθρέφτες. Σκέφτομαι μήπως είναι παραισθήσεις. Δεν θα το έλεγα έτσι. Οι φωνές μου μιλούν για τη συνείδηση των ισογείων και τη ματαιότητα της καθημερινής αβροφροσύνης, που η συχνή της επανάληψη την κατατάσσει στη μπουρδολογία άνευ νοήματος. Οι καθρέφτες μου δείχνουν ένα αλλόκοτο είδωλο, καθρεφτισμένο μέσα σε άλλους καθρέφτες, είδωλο εν συγχίσει, που επιχειρεί να εντοπίσει στην πολλαπλότητα της διασπασμένης του ενότητας, το νόημα των ορόφων. Δεν ξέρω πια τι είναι αληθινό και τι όχι. Να υπάρχω άραγε στον ενεστώτα και εντός της ύλης, ή μήπως ο ίδιος είμαι το όνειρο κάποιου που σαν εμένα ονειρεύεται, η έστω δημιούργημα του ίδιου του χώρου, ετούτου του παράξενου κελιού; Θυμάμαι, Φιοντόρ, έναν άνθρωπο που θάπρεπε να είχες γνωρίσει, νομίζω θα ταιριάζατε. Πολωνός ήταν εξάλλου. Δεν θυμάμαι από τον ίδιον παρά μονάχα τη γελαστή ασπρόμαυρη φωτογραφία του, με ένα κασκέτο να με κοιτάει με νόημα. Θυμάμαι που παιδί ακόμα, είχα δοκιμάσει να δω μια μεταφορά του έργου του στον κινηματογράφο χωρίς ακόμα να ξέρω ότι υπήρχε ένα βιβλίο στο οποίο στηριζόταν η ταινία. Δεν τα καταφερα γιατι παιδί ήμουν και τα παιδιά θέλουν τη δράση περισσότερο από τον συνειρμό και το ταξίδι του μυαλού. Πολύ αργότερα, διάβασα το Σολάρις του Στανισλαβ Λεμ κι είδα ξανά και ξανά και ξανά την ταινία του Ταρκόφσκι. Να' μαι κι εγω τώρα λοιπόν, στο ανάλογο αυτού του ωκεανού της σκέψης, που μόνη του επιθυμία είναι να προσεγγίσει τους επισκέπτες δημιουργώντας για χάρη τους, ως δώρο, αυτό που οι ίδιοι είχαν στο μυαλό τους. Κι έτσι, απλά δεν ξέρω. Δεν ξέρω αν οι φωνές που ακούω είναι φωνές φίλων είτε φωνές που δεν υπάρχουν παρά στο όνειρο μιας πεταλούδας σαν να είναι ηχώ. Δεν ξέρω αν έχω τη συνείδηση του ισογείου, αν είμαι φτιαγμένος για ημιόροφο και ταράτσες, η αν αντίθετα, θα ήμουν ευτυχέστερος στο Υπόγειο, δεν ξέρω ιδίως αν αντέχω να βγω από εδώ. Δεν ξέρω αν ο καθρέφτης στον καθρέφτη καθρεφτίζει κάτι υπαρκτό, κάτι με νόημα. Και τι είναι νόημα Φιοντόρ; Ούτε κι αυτό το ξέρω. Νομίζω όμως, πως νόημα έχει η καλημέρα σε έναν φίλο γιατί είναι καλημέρα σε έναν φίλο και δεν παίρνει εξήγηση. Τους φίλους τους απολαμβάνουμε με καλημέρες. Κι αν είμαστε φτιαγμένοι για τα σπουδαία και τα μεγάλα, ίσως κι αυτές οι ταπεινές μας καλημέρες να αποκτήσουν μεγαλοσύνη και σπουδαιότητα.

buzz it!

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αν πρόκειται για μεγαλοσύνη και σπουδαιότητα να την πω κι ας πέσει χάμω, που λέει και η αγαπημένη του φίλου μας.

Ο άλλος είπε...

Ίσως το Υπόγειο να είναι η λύση Φιοντόρ. Με ένα μικρό φεγγίτη που βλέπει στο δρόμο. Για να καταλάβεις τι είναι να σου πατάνε το βλέμα οι περαστικοί και να σταματήσεις να κοιτάς μόνο ψηλά...

Ανώνυμος είπε...

είναι η πρώτη φορά που θα πω "για μια καλημέρα πέρασα" και θα το φχαριστηθώ

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα.

Σελιτσάνος.

TiTaNiA είπε...

Φίλτατε Νομάδα...

Και Solyaris του Lem...

Kαι όπως υποθέτω ότι πρέπει να έχετε διαβάσει και τον

"Illustrated Man" του Bradbury ...

Και το όνειρο μέσα σε ένα όνειρο...

Και φίλτατε την καληνύχτα μου με ένα υπέροχο πρωινό αύριο να σας περιμένει στην εξώθυρα.

Nomad είπε...

καλησπέρα σε όσους διαβάζουν και με συγχωρείτε για την καθυστέρηση, δουλειές γαρ...

ηδδ345φ,

καλημέρα σας, δεν πεφτει κάτω.
:)

αλλε,

ευτυχώς εμαθα πια να μην κοιτάω τόσο ψηλά. Κι εσύ, απο οσο καταλαβαίνω.
:)

κΚΚΜ,

καλημέρα σας, η ευχαρίστηση δική μου

Σελιτσάνε,

καλησπέρα

:)

(θα μου πειτε τώρα γιατι σε αλλους λεω καλημερα σε αλλους καλησπέρα, ε, ξερω κι εγω, μαλλον έχω παθει μια χρονοταραχή :ρ )


Τιτάνια,

καλως ορισες,

ναι, τα έχω διαβάσει, και σε ευχαριστώ παρα πολύ για την όμορφη ευχή σου. Ομολογώ πως ανήκω στους τυχερούς που ξυπνάνε με εξασφαλισμένη την ομορφη μέρα λόγω των παιδικών χαμόγελων και φιλιών. Η υπολοιπη μέρα βεβαια δεν εχει τετοια χαμογελα, αλλα ας μην είμαστε πλεονέκτες.

Καλησπέρα.
:)

Ανώνυμος είπε...

Ο χαμογελαστός Πολωνός είναι ένας από τους αγαπημένους μου. Σας αφιερώνω λοιπόν αυτό το παλιό ποστ με όλη μου την ψυχή.

Καλημέρα.

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλός ο Πολωνός, μα προτιμώ τον γκρίζο Σουηδό.

Να κοιτάς ψηλά. Τζάμπα είναι.

Κι έχει πιό πολύ φως. Και το φως, είναι η μόνη διαφορά της ζωής από το θάνατο. Έτσι νομίζω, δηλαδή. Μπορεί να κάνω και λάθος.

Σ:-)

bright Φω είπε...

σας έχασα με τους καθρέπτες, μπερδεύτηκα... αλλά συμφωνώ απολύτως μαζί σας με τις "καλημέρες" σε φίλους... αλλά και σε αγνώστους
την καλησπέρα μου, λοιπόν!
(για καλημέρα ήρθα λίγο αργά)

island είπε...

Τέοια ώρα δεν έχω καλημέρα. Έχω όμως καλησπέρα. Μπορεί να αντέξει σαν σχόλιο;

Nomad είπε...

Κοπολόσο,

προφανώς η μηχανή δεν ήξερε ελληνικά αλλα κατασκεύαζε αγγλικές ή ρώσικες λέξεις απο μ, αλλιως είμαστε σίγουροι ότι θα είχε κατασκευάσει το απόλυτο Μ(ν) και θα είχε γλιτώσει κι ο υπόλοιπος κόσμος!
Ναι, εξαιρετική και η κυβεριάδα (και η μεταφρασή της) και σας ευχαριστώ πολύ!

:))))


Μαύρε Γάτε,

δεν αντιλέγω για τον Σουηδό. Καλώς ορισες κι ευχαριστώ για το φως.

:)


Μπραιτ Φω,

καλως όρισατε και την καλησπέρα μου. Φοβάμαι πάντως ότι ολόκληρη η συκρότησή του μυαλού μου είναι ένας μπερδευτικός παραμορφωτικός καθρέφτης και συνεπώς θα σας μπερδεύω συχνά
:)

Νησιώτη,

αμε!!!!!!!!!!
:))))