Το Βιβλίο του Κενού

Στην ενότητα αυτή θα παρουσιάζω, όποτε μου έρχεται, με λίγα λόγια και όχι ως κριτική αλλά σαν αναπόληση παλιόφιλων, μερικά από τα βιβλία μου. Μόνο όμως όσα εξ αυτών μου δάνεισαν το μελάνι τους σε εκείνες τις μετάγγισεις. Αν η μορφή μας αποτελείται, εδώ μέσα τουλάχιστον, απο γραμματική και συντακτικό, σε αυτά τα βιβλία χρωστάω ένα μεγάλο μέρος του πορτρέτου μου. Ο κατάλογος που θα σχηματιστεί σταδιακά -ελπίζω δηλαδή να μη βαρεθώ το πρότζεκτ εύκολα...- ευελπιστώ να αποτελέσει μια μικρή βιβλιοθήκη ιδεών και συναισθημάτων, με μοναδικό ευρετήριο τα ψήγματα της μνήμης που ένα βιβλίο αφήνει μέσα μας αφού κλείσει. Η ίδια η βιβλιοθήκη θα είναι ένα βιβλίο του Κενού. Γιατί το κενό μας είναι ο χώρος που κατ' εξοχήν απευθύνονται τα βιβλία. Το γεμίζουν με λέξεις, άλλα ατσαλα και πρόχειρα, αλλα επιτήδεια και καταφερτζίδικα και μερικά δεν τα καταλαβαίνεις, μόνο πολύ μετά συνειδητοποιείς τι χώρο έχουν πιάσει μέσα του. Αν ξέραμε πόσες μας εκφράσεις, πόσες μας εμμονές, πόσες ιδέες και σε ποιό βαθμό η στάση της ζωής μας οφείλεται στα βιβλία που διαβάσαμε και έχουμε πια ξεχάσει, μερικοί θα τρομάζαμε. Η λειτουργία των βιβλίων είναι να εγγράφονται ως ιδέες, παρότι οι ίδιες οι λέξεις που τα πραγμάτωσαν ξεχνιούνται. Κανείς δε θυμάται πχ την ακριβή περιγραφή του Ρασκόλνικοφ όσο θυμάται την εσωτερική του πάλη. Καλή ανάγνωση σε οσους τύχει να ασχοληθούν με κάποιο στο μέλλον. Κρατήστε το απαλά, σαν καλό φίλο και ψιθυρίστε του ερωτόλογα. Ξέρει αυτό.