Υπνος

Σήμερα είναι λέει η Παγκόσμια μέρα ποίησης, η παγκόσμια μέρα ύπνου -μεταξύ κι άλλων παγκοσμίων ημερών- κι επίσης μπαίνει επισήμως η ανοιξη κι έχει πανσέληνο.

Πολύ σουρεαλιστικά όλα αυτα τα συμβολιστικά, πολύ βολικά τα συμπίπτοντα. Κι αφου δεν έχω ποίηση στις φλέβες, κι αφού η άνοιξη αναμένεται και η πανσέληνος απλά θα μας ακούσει γι άλλη μια φορά να γρυλίζουμε, να σας αφήσω του Καρυωτάκη έναν Υπνο.

*

Θα μας δοθεί το χάρισμα και η μοίρα

να πάμε να πεθάνουμε μια νύχτα

στο πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας;

Γλυκά θα κοιμηθούμε σαν παιδάκια γλυκά.

Κι απάνωθέ μας θε να φεύγουν,

στον ουρανό, τ' αστέρια και τα εγκόσμια.

Θα μας χαϊδεύει ως όνειρο το κύμα.

Και γαλανό σαν κύμα τ' όνειρό μας

θα μας τραβάει σε χώρες που δεν είναι.

Αγάπες θα' ναι στα μαλλιά μας οι αύρες,

η ανάσα των φυκιών θα μας μυρώνει,

και κάτου απ' τα μεγάλα βλέφαρά μας,

χωρίς ναν το γρικούμε θα γελάμε.

Τα ρόδα θα κινήσουν απ' τους φράχτες,

και θα 'ρθουν να μας γίνουν προσκεφάλι.

Για να μας κάνουν αρμονία τον ύπνο,

θα αφήσουνε τον ύπνο τους αηδόνια.

Γλυκά θα κοιμηθούμε σαν παιδάκια γλυκά.

Και τα κορίτσια του χωριού μας,

αγριαπιδιές, θα στέκουνε τριγύρω

και, σκύβοντας, κρυφά θα μας μιλούνε για τα χρυσά καλύβια,

για τον ήλιο της Κυριακής, για τις ολάσπρες γάστρες,

για τα καλά τα χρόνια μας που πάνε.

Το χέρι μας κρατώντας η κυρούλα,

κι όπως αργά θα κλείνουμε τα μάτια,

θα μας διηγιέται -- ωχρή -- σαν παραμύθιτην πίκρα της ζωής.

Και το φεγγάρι

θα κατέβει στα πόδια μας λαμπάδα

την ώρα που στερνά θα κοιμηθούμε

στο πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας.

Γλυκά θα κοιμηθούμε σαν παιδάκια

που όλη τη μέρα έκλαψαν κι απόστασαν.

*

Ετσι γλυκά, σαν αποκαμωμένο παιδί ελπίζει κανείς στην Ανοιξη σαν μεγαλώσει. Κι έτσι, σαν πράσινο ακρογυάλι μιας πατρίδας εσώτερης, αποζητά στο δίσκο της Σελήνης τη λαλιά του.Υπνε, που παίρνεις τα παιδιά, πάρε και το δικό μου.