Το ρίζωμα

http://www.kodv.gr/d_apotelesmata.htm

"Τότε, πότε σ' έβλεπαν με μορφή ανθρώπου, πότε με μορφή λιονταριού, πότε ήσουν εξαγριωμένος κάπρος, πότε φίδι φριχτό στο άγγιγμα. Πότε σου φύτρωναν κέρατα και σε έκαναν ταύρο, πότε έμοιαζες με πέτρα, κι άλλοτε πάλι, ή και συχνά, με δέντρο"

Οβίδιος, Μεταμορφώσεις VIII Η Ελένη είναι δέντρο. Βαθειά ριζωμένη, στέκει αδιάφορη για τα γυρίσματα του καιρού. Στη σκιά της αναπαύονται πλήθη πουλιών και κουρασμένοι οδοιπόροι. Όταν σουρουπώνει, οι σκιές των φυλλωμάτων της παίζουν παιχνίδια με το φως κι ολόκληρες παραστάσεις εξελίσσονται στην απέναντι μάντρα, όπου οι σκιές πέφτουν πάνω. Η Ελένη είχε κάθε δυνατότητα να είναι οτιδήποτε άλλο. Μπορούσε να είναι στην Τροία και να απολαμβάνει τον πόλεμο απο το μπαλκόνι της. Μπορούσε να είναι λιοντάρι, ύαινα, γεράκι, φίδι, δελφίνι. Μπορούσε να φορά τη μάσκα του μυστηρίου, να είναι μοντέλο για οδοντόπαστες, παρουσιάστρια στην τηλεόραση, πολύφερνη νύφη, μπορούσε να πολιορκηθεί και να ανοίξει τις πύλες σε όποιον ήθελε, να γράφουν γι αυτήν τα περιοδικά και να τη δείχνουν με το δάχτυλο στους κινηματογράφους. Μπορούσε να είναι πλούσια και να φοράει κοσμήματα του Καίσαρη. Επέλεξε να γίνει δέντρο. Να αποποιηθεί όλα εκείνα που μπορούσε να είναι γιατί δεν της έλεγαν τίποτα. Τα έβρισκε περιττά. Η διασκέδασή της μια αγκαλιά, μια βόλτα στο πουθενά, ένα κουτούκι ξεχασμένο, το φεγγάρι που ανέτειλε, μια εκδρομή μονοήμερη, ένα νησάκι της άγονης γραμμής. Επέλεξε να είναι ακριβώς αυτό που βλέπεις. Τη μεγαλύτερη δύναμη τη χρειάζεσαι για να νικήσεις την τάση να είσαι μυστήριο, να προκαλείς τον άλλον με τις πραγματικές ή τις δήθεν, κρυφές σου χάρες. Και να προβάλεις τις φανερές. Εκείνη το μίσησε αυτό. Αντί να αναζητήσει την ηδονή της σαγήνης, πήγε και ρίζωσε. Αντί να εξελιχθεί σε πουπέ και να απαιτεί τη φροντίδα όλων, έγινε σκιά για τον οδοιπόρο και καταφύγιο πουλιών και τζιτζικιών. Η Ελένη είναι ακριβώς αυτό που βλέπει κανείς, τίποτα κρυμμένο, τίποτα λιγότερο. Δεν έχει απολύτως τίποτα κρατήσει στο σκοτάδι, είναι γυμνή κάτω απο τον ήλιο και τη βροχή εν πλήρει συνειδήσει. Ξέρει όμως πως να κάνει το παιχνίδι των σκιών όταν σουρουπώνει, για τον τυχερό που ξεκουράζεται στη σκιά της. Οταν σου γελάσει η παιχνιδιάρικη σκιά της στην απέναντι μάντρα, δεν υπάρχει καμιά αναρώτηση μέσα σου για τον ορισμό της ευτυχίας. Αν είσαι τυχερός ταξιδιώτης, μόνο αν είσαι πολύ τυχερός ταξιδιώτης και καλός άνθρωπος, μπορεί να συναντήσεις τέτοιο σπάνιο δέντρο στο δρόμο σου. Κι αυτό θα συμβεί μονάχα μια φορά. Οταν επιτέλους ακουμπήσεις την πλάτη σου στον κορμό και γλυκοκοιμηθείς με τις φωνές των τζιτζικιών στη ρίζα της, θα καταλάβεις. * μεταφορά-τροποποίηση απο multiforums.gr