Πρόεδρο Αλέξη, ενταύθα

Τίποτα δεν με απογοητεύει, ούτε καν η απογοήτευση. Ωστόσο πιστεύω πολύ λίγο στο μέλλον της ανθρωπότητας.

Ιονέσκο, Η ελεγεία ενός παράλογου κόσμου

Πρόεδρε Αλέξη,

Θέλω να σου πω για τον έρωτα. Μέσα από την ψυχή ενός ανθρώπου που ερωτεύεται ερωτεύονται όλοι οι άνθρωποι. Υπάρχει κάτι οικουμενικό σε αυτό. Δια μέσου ενός ερωτικού εγκλήματος, η ανθρωπότητα αποκτά μια ακόμα από τις εκφράσεις του πάθους της, τη σκανδάλη πατάνε εκατομμύρια άντρες ή γυναίκες μαζί. Η ταύτιση στον έρωτα Αλέξη, είναι ταυτόχρονα μια ταύτιση με τον άλλον που αγαπάς έστω πρόσκαιρα αλλά και μια πολιτική πράξη. Πόσο πολιτική πράξη είναι ο έρωτας το έχω καταγράψει εδώ. http://nomads-tales.blogspot.com/2007/12/blog-post_21.html

Θέλω να σου πω Αλέξη ότι εμείς ερωτευτήκαμε το ΚΚΕες κάποτε, κατ αρχήν επειδή οι Ρηγίτισες ήταν, πολλές, όμορφες γυναίκες και σπιρτόζες κι επειτα για τη φυσαρμόνικα του Λεωνίδα. Μετά για όλα τ αλλα. Μετά τα καταλάβαμε. Λίγο από Ρόζα Λούξεμπουργκ είχανε τα κορίτσια μας, πριν γίνουνε Πασόκες μερικές και χάσουν κάθε τους θηλυκό στοιχείο χάριν μιας άφυλης εξουσίας. Πέρασαν τα χρόνια κι απομείναμε έξω από όλα. Για να μπορούμε να τα κρίνουμε Αλέξη.

Στη θέση σου Αλέξη θα με έλουζε κρύος ιδρώτας να με ευνοούν οι συγκυρίες. Να τα έχεις όλα πρίμα εξ αρχής, σημαίνει πως κανείς δε θα σου αναγνωρίσει την «πολυτέλεια» να γίνεις ίδιος με όλους τους άλλους. Πήρες το δαχτυλίδι την εποχή που οι νέοι είναι της μόδας, η σήψη βαθιά, ο πόθος για μια νέα αριστερά πελώριος, το σύστημα του δικομματισμού αγγίζει τα όριά του, χωρίς ικανό αντίπαλο απέναντι. Υποσκέλισες, άθελά σου, έναν από τους πιο αξιόπρεπείς και χαμηλού προφιλ ανθρώπους της προηγούμενης γενιάς, τον Φώτη. Να δεχθώ ότι δεν είχε έντονα αρχηγικό προφίλ και δεν ήταν πια νέος, ναι. Αρκεί αυτό όμως; Επίσης είσαι νέος κι ωραίος, τουλάχιστον 10 φιλενάδες έχω που σε γουστάρουν και γι αυτό θα σου δώσουν την ψήφο τους. Μια ευκαιρία στα νιάτα, το λένε. Εγώ το λέω φλερτ με σκοπό τον καλό, φαντασιακό και εξιλεωτικό συνειδησιακά, πολιτικό «γάμο». Κι από ελεύθερο συνειρμό, συγχώρα με, μου ήρθε στο μυαλό ο Βούγιας κι η Μαρία.

Αλέξη, όπως κι αν έγιναν τα πράγματα, η τύχη σε φέρνει μπροστά στο μεγαλύτερο σταυροδρόμι. Αν δεν ιδρώσεις με την ευθύνη που επωμίζεσαι, κι αν έτσι «γκομενικά» το συνεχίσεις το παιχνίδι –φλερτάρεις αγόρι μου, φλερτάρεις, το ανταποδίδεις το φλερτ της κοινωνίας, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός, θυμήσου, με τον καιρό κοπάζει ο έρωτας- τότε φοβάμαι τα απίθανα ποσοστά που θα δουν τα μάτια μας θα σε λυγίσουν.

Για να κουβαλήσεις στους ώμους σου τον έρωτα ενός λαού σύντροφε πρόεδρε Αλέξη, για να ρυθμίσεις εσύ την πορεία μιας χώρας έστω κι από το μετερίζι μιας προοδευτικής επιρροής αν όχι συγκυβέρνησης, πρέπει να καταλάβεις το παιχνίδι και να αλλάξεις τους κανόνες. Αν δεν φέρεις την πραγματική πνοή των νέων ιδεών, αν ακολουθήσεις το παλαιοκομματικό πρότυπο της σέχτας και των ισορροπιών, ειδικά με το κόμμα-συμπίλημα που κουβαλάς με τις χίλιες συνιστώσες, θα βρεθείς σύντομα να έχεις γίνει πάλιουρας και να μη γοητεύεις πια. Σε ό,τι σε αφορά, αυτό δε με προβληματίζει βέβαια, αλλά Αλέξη, εδώ η συγκυρία σε φέρνει σε ένα σταυροδρόμι σπάνιο στη νεώτερη ιστορία. Κάτι ανάλογο με αυτό που αχνοδιαφαίνεται, είχε πετύχει μόνο ο Αντρέας «διασπώντας», των καιρών εκείνων συντρεχόντων, την Ένωση Κέντρου του Μαύρου. Με τη νίκη σου θα νικήσουν αρκετοί, μα πολλοί περισσότεροι θα ηττηθούν στο βατερλώ σου. Και θα είναι οι ήδη παραιτημένοι, εμείς που δεν πιστεύουμε και πολύ στο μέλλον της ανθρωπότητας, μα παρόλα αυτά, ευχόμαστε πως εμείς είμαστε το λάθος. Το ευχόμαστε για τα παιδιά μας.

Πρόεδρε Αλέξη, όποιος ερωτεύεται τη μόδα σύντομα τον παρατά αυτόν τον έρωτα. Βαριέται. Μη γίνεις μόδα πρόεδρε. Κι αν να μη γίνεις μόδα σου στοιχίσει κάποια ποσοστά, σε διαβεβαιώνω πως η αγάπη είναι βαθύτερο συναίσθημα κι ας μη φωτοβολεί τις νύχτες σαν πάλευκα δόντια στον προβολέα. Ακόμα κι αν σου στοιχίσει το προεδριλίκι, θα’ χεις διασώσει το είδος του έρωτα που λέγαμε πριν, εκείνο το οικουμενικό.

Αυτά είχα να σου πω, με τις ευχές μου.