Την πέμπτη νύχτα

H Κατερίνα πίστευε ότι υπάρχουν μερικές δραστηριότητες αποκλειστικά αντρικές, όπως ας πούμε να πας με τους φίλους σου για ψάρεμα, στο γήπεδο, για μπύρες ή για μπιλιάρδο.Εδώ και 18 χρόνια, ούτε μια φορά δεν είχε στραβώσει το στόμα, όταν ο Πέτρος, ο άντρας της, έκανε κάποια από αυτές. Ηταν όμως μερικά βράδια τώρα, που η Κατερίνα ξενυχτούσε και σκεφτόταν με αγωνία πώς να αντιδράσει εμπρός στη νέα δραστηριότητα του Πέτρου, που αυτή τη φορά εκτός από αντρική, ήταν και μοναχική.Η κατάσταση αυτή είχε ξεκινήσει πριν από έναν μήνα περίπου, όμως μόνο τις τελευταίες μέρες η Κατερίνα είχε αντιληφθεί τη διάστασή της. Στην αρχή, όταν τα παιδιά πήγαιναν για ύπνο κι ερχόταν η ώρα του ζευγαριού να ξαπλώσει, ο Πέτρος της έλεγε πως ήθελε να μείνει να χαζέψει λίγο στην τηλεόραση και την έστελνε μόνη στο υπνοδωμάτιο. Τίποτα το παράξενο, κατά καιρούς εξάλλου το έκανε αυτό και παλιότερα. Η Κατερίνα κοιμόταν και κάποια στιγμή ένοιωθε την ανάσα του στον λαιμό της και τα πόδια του να τυλίγονται στα δικά της, το σώμα του να εφαρμόζει στην πλάτη της σφιχτά, σημάδι πως όλα πήγαιναν καλά και πως η αγκαλιά του ύπνου, αυτή η ευλογημένη αίσθηση παραδομένης εγγύτητας των ανθρώπων που αγαπιούνται, λειτουργούσε. Το πρωί ο Πέτρος ξυπνούσε δυσκολότερα μετά από τις νυχτερινές του αγρυπνίες με την τηλεόραση, όμως αυτό δεν έδειχνε να τον πτοούσε. Με εξαίρεση αυτή την καινούργια, επαναλαμβανόμενη συνήθεια, όλα κυλούσαν στο σπίτι όπως και πριν. Δηλαδή η ζωή ήταν γραμμική, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Χωρίς δράματα μα και χωρίς κορυφώσεις. Τα παιδιά μεγάλωναν, η Κατερίνα φρόντιζε την οικογένεια, ο Πέτρος εργαζόταν, δυο Σαββατοκύριακα το μήνα έφευγαν στο εξοχικό, μερικές Παρασκευές έβγαιναν με φίλους, μια φορά το μήνα επισκέπτονταν τους γονείς της και οι υπόλοιπες μέρες κυλούσαν ήρεμα στο σπίτι. Αν το καλοσκεφτείς –και η Κατερίνα το καλοσκεφτόταν γιατί δεν ήταν αχάριστη- η απουσία αδρεναλίνης είναι ένα θεμιτό κόστος που πληρώνει κανείς για να ζει με ασφάλεια.Το βράδυ της Τρίτης, δηλαδή πριν από τέσσερις μέρες, η Κατερίνα ξύπνησε στις 2 τη νύχτα να πάει στην τουαλέτα. Δεν το συνήθιζε, ήταν κάτι εξαιρετικά σπάνιο να σηκωθεί τη νύχτα για το μπάνιο, κάτι έξω από τη ρουτίνα της συμπεριφοράς της. Τις περισσότερες φορές, εδώ και αρκετά χρόνια, δε σηκωνόταν παρά μόνο αν άκουγε κάποιον ύποπτο θόρυβο από το δωμάτιο των παιδιών. Έλεγχε τότε πως όλα πήγαιναν καλά κι επέστρεφε. Καμιά φορά χρησιμοποιούσε το μικρό WC, που ήταν πλάι στο παιδικό δωμάτιο, ή πήγαινε απέναντι στην κουζίνα, να πιει λίγο νερό. Όμως εκείνο το βράδυ, τελείως ασυνείδητα κατευθύνθηκε ξυπόλητη προς το κεντρικό μπάνιο, που βρισκόταν δίπλα στο λίβινγκ ρουμ. Περνώντας μισοκοιμισμένη από την πόρτα του σαλονιού, έριξε μια φευγαλέα ματιά. Η πόρτα ήταν σχεδόν κλειστή, όμως από τη χαραμάδα που άφηνε διέκρινε τον Πέτρο ξαπλωμένο στον καναπέ, λουσμένο στο ασημόχρωμο φως της οθόνης. Χαμογέλασε και πήγε να συνεχίσει, όταν μια κίνηση, μια παράξενη κίνηση στο σώμα του άντρα της την έκανε να ξανακοιτάξει. Εκείνος δεν την έβλεπε. Ποτέ κανείς δεν τον είχε ενοχλήσει τα βράδια που έβλεπε τηλεόραση πριν κοιμηθεί κι έτσι δεν ήταν υποψιασμένος. Η Κατερίνα παρατήρησε καλύτερα και ξαφνικά τα μάτια της, που ως τότε ήταν μισόκλειστα και κοιμισμένα, γούρλωσαν στις κόγχες τους. Αυτό που είδε της προκάλεσε σύγχιση, στα όρια του πανικού, γιατί ήταν η πρώτη φορά που το έβλεπε και δεν ήξερε πώς να το ερμηνεύσει. Έβλεπε τον Πέτρο, ξαπλωμένο νωχελικά, σχεδόν απλωμένο στον καναπέ, να χαιδεύεται. Για την ακρίβεια να χαιδεύει το όργανό του, κοιτώντας κάτι στην τηλεόραση, που όμως η Κατερίνα δεν μπορούσε να δει καθώς η οθόνη δε φαινόταν από τη θέση που βρισκόταν. Μαρμάρωσε και δεν μπορούσε να τραβήξει το βλέμμα της από τη σκηνή. Δε μπορούσε να σκεφτεί τίποτα, τίποτα απολύτως. Με το μυαλό άδειο, στάθηκε εκεί αρκετή ώρα, παρακολουθώντας την επαναλαμβανόμενη παλινδρομική κίνηση του δεξιού του χεριού. Σε λίγο άκουσε ένα ανεπαίσθητο αγκομαχητό και τον είδε να τεντώνει το σώμα του. Το θυμόταν αυτό το τέντωμα. Είχε να το δει πολύ καιρό, μα το θυμόταν.Πανικόβλητη επέστρεψε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε στο δωμάτιο και γύρισε στο δεξί πλευρό, πήρε δηλαδή τη στάση της αγκαλιάς που του άρεσε να της κάνει όταν επέστρεφε για να κοιμηθεί. Ο Πέτρος ήρθε σε λίγα λεπτά. Εκείνη προσποιήθηκε ότι κοιμάται, όμως τα μάτια της ήταν ορθάνοιχτα και οι σκέψεις έκαναν τραμπάλα μεταξύ τους. Ο άντρας την αγκάλιασε, ένοιωσε την ανάσα του στο σβέρκο της, τα φιλιά του στο λαιμό της, το πόδι του στα δικά της και το όργανό του, αυτό που πριν από λίγο έβλεπε να σπαρταράει στα χέρια του, στον πισινό της. Σε λίγο εκείνος κοιμόταν σαν παιδί κι εκείνη έκλαιγε βουβά σαν μεγάλη. Σαν πολύ μεγάλη.Το πρωί, όταν όλοι έφυγαν από το σπίτι, η Κατερίνα έκανε έναν πρόχειρο έλεγχο στις βιντεοταινίες. Δεν εντόπισε καμία ύποπτη. Αυτό της προκάλεσε κάποια εντύπωση καθώς στο σπίτι δεν υπήρχε καλωδιακή τηλεόραση. Και σίγουρα ο Πέτρος δε θα μπορούσε να μαλακίζεται με Μίκυ Μάους!Κάθισε στο σαλόνι, στην ίδια θέση που καθόταν εκείνος και την πήραν οι σκέψεις. Τώρα πώς να το αξιολογήσει αυτό; Ναι, υπάρχουν μερικές δραστηριότητες αποκλειστικά αντρικές, όμως αυτή μπορούσε να την εντάξει σε αυτή την κατηγορία; Ηταν άραγε κάτι το συνηθισμένο για τους παντρεμένους άντρες να χαιδεύονται σαν έφηβοι μπροστά στην τηλεόραση; Ηταν συνηθισμένο να το κάνουν αυτό κάθε βράδυ, ενώ η γυναίκα τους κοιμάται ανυποψίαστη στο διπλανό δωμάτιο και τα παιδιά τους στο παραδιπλανό; Ήταν κάτι στο οποίο δεν έπρεπε να δώσει σημασία, παρότι είχαν οι δυο τους να κάνουν έρωτα κάπου 2 μήνες τώρα; Η Κατερίνα ένοιωθε μπερδεμένη. Από τη μια πλευρά χαιρόταν που έπιανε τον άντρα της να την «απατά» με την παλάμη του και μέσα στο σπίτι τους, αντί με κάποια άλλη γυναίκα. Από την άλλη όμως, σκεφτόταν ότι αυτό ήταν ακόμα μεγαλύτερη ήττα για τη γυναικεία της υπόσταση: προτιμούσε να τραβήξει μαλακία αντί να κάνει έρωτα στη γυναίκα του; Μα τόσο πολύ την είχε βαρεθεί πια; Τόση αδιαφορία, αν όχι απέχθεια ένοιωθε για το σώμα της, αυτό το σώμα που όταν ήταν νέοι υμνούσε σαν ποιητής της σάρκας; Η Κατερίνα θυμόταν πως δεν είχαν περάσει άσχημα στο κρεβάτι όταν ήταν νεώτεροι. Κάθε άλλο μάλιστα, μπορούσε να πει πως μαζί του είχε ολοκληρωθεί και μαζί του είχε ανακαλύψει μονοπάτια ηδονής, τόσο σε ένταση όσο και ποσότητα, που νωρίτερα δε φανταζόταν πως θα μπορούσε να αγγίξει. Τι συνέβαινε λοιπόν τώρα; Πόσο είχαν γεράσει; Η ίδια είχε αποδεχτεί, εδώ και χρόνια, πως ο μεταξύ τους ερωτισμός είχε παρέλθει, χωρίς όμως αυτό να την πληγώνει. Το θεωρούσε αναπόφευκτο πως δεν μπορούσες να ποθείς με το ίδιο ασίγαστο πάθος ένα σώμα που κάτεχες εδώ και σχεδόν μια εικοσαετία. Μια ολόκληρη ζωή δηλαδή. Και πως η αγάπη στο ζευγάρι, μπορεί να γκρεμίζει τους βωμούς της λαγνείας, θεμελιώνει όμως ναούς αλληλεγγύης και συναισθημάτων ανώτερων ακόμα κι από αυτόν τον έρωτα. Και τώρα όλα κατέρρεαν ξαφνικά, μέσα σε μια νύχτα, με μια παλινδρομική κίνηση αυτοερωτισμού. Όχι ότι κι εκείνη, μερικές φορές που ένοιθε μόνη, δεν είχε πιάσει το χέρι της να κατεβαίνει χαμηλά και να φαντασιώνεται πως ήταν το δικό του που τη χάιδευε, όμως αυτό είχε συμβεί τόσο λίγες φορές που ούτε καν το θυμόταν πια.Το βράδυ εκείνο καθώς και τα δύο επόμενα, η αγρυπνία της και η παρακολούθηση του Πέτρου συνεχίστηκε. Το σκηνικό ήταν ίδιο: ο Πέτρος απλωμένος στον καναπέ, το χλωμό φως της τηλεόρασης να αναβοσβήνει με την ένταση της φωνής μηδενισμένη και μετά από περίπου 40 λεπτά, το αγκομαχητό που σηματοδοτούσε μια βουβή εκσπερμάτιση. Χαρτί κουζίνας που κατέληγε στον σκουπιδοτενεκέ και αγκαλιά για ύπνο. Ο Πέτρος λοιπόν μαλακιζόταν ασύστολα, κάθε βράδυ, εδώ και δυο μήνες. Αυτό ήταν το ένα δεδομένο. Το άλλο, το ακόμα πιο παράξενο όμως, ήταν πως η Κατερίνα αδυνατούσε να εντοπίσει το πειστήριο του εγκλήματος, δηλαδή την εικόνα της μοναχικής απιστίας. Κάθε πρωί έκανε εξονυχιστική έρευνα να βρει την κασέτα η το DVD που χάριζε στον άντρα της τον οργασμό που δεν του έδινε εκείνη, όμως δεν τα κατάφερνε. Σκεπτόταν ότι μπορεί να το έπαιρνε μαζί του, όμως όταν την Τέταρτη νύχτα, για πρώτη φορά στη ζωή της, σηκώθηκε ενώ εκείνος είχε πια αποκοιμηθεί και έψαξε στην τσάντα του, δε βρήκε απολύτως τίποτα. Σιχάθηκε τον εαυτό της γι αυτή την αδιαντροπιά, που είχε καταδεχτεί να ψάξει την τσάντα του άντρα της αναζητώντας μια πορνοταινία κι έτσι νευριασμένη με τον ίδιο της τον εαυτό αποκοιμήθηκε.Το πρωί, όταν τους ετοίμασε όλους κι έφυγαν, αποφάσισε να ψάξει καλύτερα σε όλο το σπίτι. Την είχε τρελάνει η περιέργεια, να βρει με τι είδους υλικό ερεθιζόταν ο άντρας της. Σκεπτόταν πως αν κατάφερνε να εντοπίσει τι ήταν αυτό που του άρεσε να βλέπει τις μοναχικές του ώρες, ίσως να της έδινε κάποια ιδέα για να ξαναγίνει λίγο ερωτική, να τον προσελκύσει και πάλι, έστω για λίγες στιγμές έρωτα. Ηξερε βέβαια πως το πιθανότερο ήταν ότι αυτό που εξίταρε τον Πέτρο δεν ήταν παρά η εικόνα ενός άλλου κορμιού, μιας άλλης, φρέσκιας γυναίκας και κατά συνέπεια η ίδια δε θα μπορούσε να κάνει και πολλά πράγματα, εκτός ίσως από το να μεταμορφωθεί, όμως επέμεινε. Μέσα της μάλιστα το έλπιζε να ήταν κάτι τέτοιο, γιατί αυτό μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Αυτό που τα φυλλοκάρδια της έτρεμαν, ήταν μήπως έβρισκε κάποια ταινία με ομοφυλόφιλους, ή ακόμα χειρότερα, με ζώα ή με παιδιά. Αυτό δεν θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει, σκεφτόταν, και την έλουζε ιδρώτας. Όσο όμως κι αν έψαξε σε πιθανά και απίθανα σημεία, δε βρήκε τίποτα. Το απόγευμα, με χιλιάδες πιθανές και απίθανες σκέψεις να την τρελαίνουν, πήρε την απόφασή της. Απόψε θα ξεκαθάριζε οριστικά την κατάσταση με οποιοδήποτε κόστος, ακόμα κι αν επρόκειτο για το υψηλότερο. Θα το πλήρωνε, δεν άντεχε άλλο. Κι αν αποδεικνυόταν ότι έκανε λάθος, κι ότι ο Πέτρος απλά εξασκούσε μια ακόμα από αυτές τις αντρικές δραστηριότητες βλέποντας τίποτα Τσέχες ή Ουγγαρέζες μοντέλα, τότε θα του γελούσε πονηρά και θα καθόταν δίπλα του να παρακολουθήσει κι εκείνη και να χαϊδευτεί μαζί του, έστω για μια φορά. Έτσι το είχε οργανώσει στο μυαλό της. Την πέμπτη νύχτα, γύρω στις 2 το πρωί, η Κατερίνα ετοιμάστηκε, φόρεσε το καλύτερο νυχτικό της για κάθε ενδεχόμενο, έκλεισε καλά την πόρτα στο δωμάτιο των παιδιών, κλείδωσε τη μεσόπορτα του διαδρόμου ώστε να μην μπορούν να εισβάλουν στο υπόλοιπο σπίτι αν τυχόν ξυπνούσαν και ακροπατώντας έφτασε στην πόρτα του σαλονιού. Κοίταξε διστακτικά μέσα και αντίκρισε την ίδια, απαράλλαχτη εικόνα που είχε δει και τις προηγούμενες τέσσερις νύχτες. Ο Πέτρος απλωμένος στον καναπέ να χαϊδεύεται, το ασθενικό φως της τηλεόρασης απέναντι να ρίχνει παράξενες σκιές στο δωμάτιο και επάνω του, το χαρτί της κουζίνας να περιμένει την εκτόξευση. Η Κατερίνα έκανε την κίνηση να τραβήξει απότομα την πόρτα και να εισβάλει, όμως την τελευταία στιγμή το μετάνιωσε. Αμφιταλαντεύτηκε για την απόφασή της. Κι αν δεν μπορούσε να αντέξει αυτό που θα έβλεπε; Στάθηκε μετέωρη για λίγα δευτερόλεπτα κι έπειτα αποφάσισε πως αν επρόκειτο να κάνει κάτι θα έπρεπε να το κάνει τώρα, αφού όπως μπορούσε πια να εκτιμήσει, απόμεναν περίπου 10-15 λεπτά μέχρι να τελειώσει η ταινία και ο άντρας της. Τελικά σκέφτηκε να δοκιμάσει να μπει απαρατήρητη μέχρι τουλάχιστον να διαπιστώσει τι έδειχνε η τηλεόραση, πράγμα δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, μια που ο Πέτρος έδειχνε πραγματικά απορροφημένος σε αυτό που κοιτούσε, ό,τι κι αν ήταν. Άνοιξε λίγο ακόμα την πόρτα, ίσα-ίσα να χωράει, γονάτισε ώστε να την καλύπτουν τα έπιπλα και με πολύ αργές κινήσεις άρχισε να μπαίνει στο δωμάτιο με τα τέσσερα. Εκείνος δεν πήρε είδηση. Η ανάσα του ήταν ταχύτερη. Το χέρι του δούλευε. Έδειχνε να απολαμβάνει το θέαμα. Η Κατερίνα σύρθηκε ως την άκρη του καναπέ, σχεδόν δίπλα στα πόδια του και γύρισε προς την τηλεόραση. Από αυτή τη θέση, τόσο κοντά του, μπορούσε επιτέλους να διακρίνει αυτό που συνέβαινε στην οθόνη.Σε λίγα λεπτά, με τα μάτια της φορτωμένα όλο το δάκρυ του κόσμου, βγήκε από το δωμάτιο κρατώντας την ανάσα της με τον ίδιο τρόπο χωρίς να γίνει αντιληπτή, άνοιξε τις πόρτες που είχε προηγουμένως κλείσει και χώθηκε στα σκεπάσματα, ώσπου εκείνος ήρθε και ξάπλωσε. Χώθηκε όσο πιο πολύ μπορούσε στην αγκαλιά του, κόλλησε επάνω του σα να κρύωνε κι ανατρίχιασε με την ανάσα στο λαιμό της όπως παλιά. Λίγο πριν την πάρει κι εκείνη ο ύπνος κουρνιασμένη επάνω του και με το χέρι της να κρατάει το δικό του σφιχτά, σκέφτηκε ότι το πρωί θα τον ξυπνούσε, για πρώτη φορά εδώ και κάπου 10 χρόνια, με ένα τεράστιο γλύψιμο αντί για καφέ. Ήθελε να τον πάρει τώρα δα, τώρα αμέσως, ανατρίχιαζε στη σκέψη να τον νοιώσει μέσα της, είχε ερεθιστεί τρομερά, μα σκεπτόταν να τον αφήσει πρώτα να ανακτήσει τις δυνάμεις του. Από το επόμενο πρωί εκείνης της πέμπτης νύχτας, σκεφτόταν η Κατερίνα, η ζωή τους θα έμπαινε σε καινούργιο ρυθμό. Μέσα σε δευτερόλεπτα είχε νοιώσει μέσα της τη δύναμη να αλλάξει ξανά, τη δύναμη να ξαναγεννηθεί ο ερωτισμός της και ερεθιστεί μαζί του μετά από τόσα χρόνια, να πάψει να νοιώθει παραιτημένη από τον έρωτα της σάρκας, για χάρη, τάχα, της αγάπης. Μέσα σε δευτερόλεπτα, από την στιγμή που είδε τον εαυτό της να πρωταγωνιστεί σε εκείνη την παλιά ταινία που είχαν γυρίσει με την πρώτη τους βιντεοκάμερα και την είχε λησμονήσει πια, που ο Πέτρος την τραβούσε σε κάθε ερωτική πόζα και δεν εγκατέλειψε τη λήψη ακόμα κι όταν τελείωνε πάνω της. Η αγάπη, σκέφτηκε, μυρίζει έρωτα σαν τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες. *μεταφορά απο multiforums.gr