Mirror

Μια μέρα, μέσα στο σπίτι, τοποθέτησα τον αγαπημένο μου φύκο μπροστά στον αγαπημένο μου καθρέφτη. Ο καθρέφτης μου είχε αρρωστήσει και δεν καθρέφτιζε. Τίποτα δεν έδειχνε, ό,τι κι αν έβαζα μπροστά του. Προσπάθησα να τον συνεφέρω με χαμογελαστές φωτογραφίες και πολύχρωμα φορέματα, έπαιξα κουκλοθέατρο κι έπειτα λιτάνευσα μπροστά του, αλλά αρνιόταν να τα καθρεφτίσει.

Με τον φύκο είμαστε επίσης φίλοι απο παλιά. Του μιλάω συχνά. Ηλπιζα ότι αυτός θα κατόρθωνε να συνεφέρει τον καθρέφτη με την πραότητά του. Κι όμως, τίποτα δεν συνέβαινε. Μια μέρα, εκνευρισμένος απο την παρατεινόμενη αρρώστια του καθρέφτη, στάθηκα ανάμεσα τους και τους απήγγειλα Σύλβια Πλαθ:

Mirror

I am silver and exact. I have no preconceptions.Whatever I see I swallow immediatelyJust as it is, unmisted by love or dislike.I am not cruel, only truthful-The eye of the little god, four cornered.Most of the time I meditate on the opposite wall. It is pink, with speckles. I have looked at it so longI think it is a part of my heart. But it flickers.Faces and darkness separate us over and over.Now I am a lake. A woman bends over me,Searching my reaches for what she really is.Then she turns to those liars, the candles or the moon.I see her back, and reflect it faithfully.She rewards me with tears and an agitation of hands.I am important to her. She comes and goes.Each morning it is her face that replaces the darkness.In me she has drowned a young girl, and in me an old womanRises toward her day after day, like a terrible fish.

Το φυτό εμεινε καιρό εκεί σιωπηλό και σκεφτόταν τα λόγια μου. Ωσπου ένα πρωί, τη στιγμή που μπήκα ανάμεσά σε κείνο και στον καθρέφτη για να το ποτίσω, μας τραγούδησε Δεληβοριά:

Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέπτη που με εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω Δεν έχω δει ποτέ μου ποιο μεγάλο ψεύτη και το χειρότερο είναι όμοιος εγώ Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε" είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό Έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου Πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου Πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου Έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες και έτσι τις πείθει ότι ’μαι το άλλο τους μισό Μπροστά του γδύνονται του λεν γλυκές κουβέντες πίσω από το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπα μου τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί Τις φέρνει απέναντί μου και στα κυβικά μου πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί Έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου Πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου Πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου Έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέπτες σε οθόνες, φωτοτυπίες και προβολείς Μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες ζούνε σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς Μα εγώ θα κάνω τον καθρέπτη μου κομμάτια ξέρω ότι αυτόν που κρύβει πίσω του είσαι εσύ Εσύ που ψάχνεις μεσ' στα μαύρα σου τα μάτια να καθρεφτίσεις μόνο εμένα στην ζωή

Τότε ο καθρέφτης ξεθάμπωσε κι έδειξε αυτό:

(μεταφορά απο αλλού, γραμμένο πέρσι τέτοια εποχή)