Πριν ξεκινήσω να καταγράφω τα γεγονότα όπως τα είδα, θέλω να σου εξηγήσω πως δεν υπάρχεις επειδή αυτό που είσαι δεν είναι αυτό που εγώ βλέπω σε σένα. Συνήθως οι άνθρωποι ακολουθούν συνταγές βλακείας, όπως εκείνη η παλιά που τους παρακινεί να μην προσπαθούν να αλλάξουν αυτόν που αγαπάνε γιατί δεν θα είναι πια ο ίδιος. Έχω να σου πω πως αυτός ο παραλογισμός, αποδεικνύει κατά τη γνώμη μου πόσο ελάχιστα ζητήματα κατανοούν οι άνθρωποι γύρω από τον έρωτα, ακόμα και τότε που τους χτυπάει την πόρτα. Εφόσον κάποιος είναι ερωτευμένος, δε βλέπει αυτόν τον άνθρωπο που αγαπάει όπως τον βλέπουμε οι υπόλοιποι. Για τον ερωτευμένο, γύρω από το πρόσωπο του ερώμενου υπάρχει η άλως. Το εξιδανικευμένο πρόσωπο που προκύπτει, με το θεικό στοιχείο να φωτίζει τα μαλλιά του, μικρή σχέση έχει με την πραγματική φύση του ανθρώπου. Όμως αυτή η εξιδανίκευση δεν είναι απλά μια ζωγραφιά, ένα σκίτσο ομορφότερο από το μοντέλο. Είναι μια δυνητική πραγματικότητα. Μπορείς να γίνεις αυτό που βλέπω σε εσένα. Σου λέω ότι αυτόν που αγαπάμε οφείλουμε να τον κάνουμε να μοιάσει με το σκίτσο του. Όχι να του επιβάλλουμε να λάβει εκείνες τις εκφράσεις, αλλά να του δείξουμε πόσο όμορφος γίνεται όταν τις λαμβάνει αυτοβούλως. Επειδή σε αγαπώ, σε κάνω καλύτερον, το ίχνος σου στον κόσμο μου δεν έχει λάσπες και βαρύδια, σε φαντάζομαι, εν γνώσει μου, ωραιοποιημένο και μπορώ να μην παρατηρώ τα κίτρινα δόντια σου, ακόμα και την αδύναμη, εγωιστική σου φύση. Επειδή σε αγαπώ, θέλω να δεις πως είσαι ικανός να γίνεις αυτό το όμορφο πλάσμα που αντικρύζω. Αρκεί μονάχα να το πιστέψεις, να δεις τον εαυτό σου στα μάτια μου χωρίς τον εγωισμό του καθρέφτη. Μην το κατηγορείς αυτό. Είναι νόμος του έρωτα. Κι αν δεν είσαι αυτό που φαντάζομαι το ξέρω ήδη, μην προσπαθείς να με κάνεις να δω πως στ’ αλήθεια είσαι, μα κάνε την αλήθεια που ζω πραγματικότητα. Γίνε καλύτερος. Αυτό είναι το νόημα του έρωτα, να σου προσδίδει αποχρώσεις και ιδιότητες που χωρίς να αγαπιέσαι δεν έχεις. Το κέρδος σου από την ααγάπη μου αυτό είναι, αν κατορθώσεις να το δεις. Χωρίς την αγάπη μου, την αγάπη των ανθρώπων σου, δεν είσαι παρά ένα μελλούμενο σφάγιο, το βλέμμα σου είναι ένα βλέμμα κοινό, η μαγεία δεν υφίσταται και η ιερότητά σου έχει αποκαθηλωθεί. Είσαι ένας μεταξύ άλλων. Επειδή σε αγαπώ όμως, ξέρω πως δεν έχει κανένα νόημα να σε περιγράψω όπως είσαι γιατί η πραγματική σου αξία εμφανίζεται όταν σε αγαπώ. Και τότε είσαι κάτι περισσότερο για μένα. Τότε ο κόσμος αστράφτει επάνω σου κι εγώ υψώνομαι στην αληθινή μου φύση, που είναι εξίσου αληθινή με την άλλη, την καθημερινή, μα που το μέσα μου άνοιγμα ψυχής την κάνει ομορφότερη. Λέω σε εκείνους που ζητούν να μην προσπαθούμε ν αλλάξουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε πως είναι επιλήσμονες αν έχουν αγαπήσει. Αγαπώ, σημαίνει μεταβάλω και μεταβάλλομαι. Είναι διπλός ο κρίκος. Το ζήτημα συνεπώς είναι προς ποια κατεύθυνση θα με μεταμορφώσει ο έρωτας; Θα μου δώσει τα φτερά της πεταλούδας ή την πανοπλία του σκαθαριού; Θα τον αφήσω να με υψώσει σε αυτό που μπορώ να γίνω, η θα φοβηθώ και θα τον μετατρέψω σε βάραθρο; Αλλά αρκετά με τη θεωρία. Τώρα θα σου θυμίσω μερικά σπαράγματα της ιστορίας μας, αχρονολόγητα και τυχαία, όπως μου βγαίνουν κι όπως τα είδα.
7 σχόλια:
υποκλινομαι στο εξαιρετικο αυτο ποστ και στη δυναμη και τολμη που τοποθετει τα πραγματα..πολυ συχνα ανρωτηθηκα για αυτα που λες..αν δηλαδη αυτη η διαθεση μεσα στον ερωτα να καθρεφτισεις τον αλλλον με το δικο σου οραμα η και να καθρεφτιστεις σε αυτον αντεχει στη δυναμικη των σχεσεων η τις δυναμυτιζει αποφασιστικα Μου εχουν τυχει και τα δυο ομως η ανανγωση που προτεινεις εδω με καλυπτει και μα κανει να ξανασκεφτω οτι μαλλον δεν εκανα καλα που εκανα πισω Ο ερωτας μεταμορφωνει ουτως η αλλως απο μονος του και με ελαχιστες ασπιδες ας προσερχομαστε στη μαγευτικη του δινη..οσοι ειναι εξοπλισμενοι για μαγια
piece de resistance,
σε ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Οπως το βλέπω εγώ, είναι σοφό να ξέρεις ότι ο άνθρωπος που βλέπεις ωραιοποιημένον δεν είναι έτσι. Αλλιώς είσαι λιγάκι κουτός. Ωστόσο αγαπητικό είναι να του δείχνεις το δρόμο, κι όχι βέβαια να του τον επιβάλεις. Αν δεν τον πάρει θα πικραθείς. Αλλά αγαπητικό είναι και να το αντέχεις. Μην ξεχνάμε πως ο άλλος ίσως δει το δρόμο που του δείχνεις εφόσον σε αγαπάει κι αυτός, κι οτι σε κάθε περίπτωση είναι ελεύθερος.
Nomad,
εσύ που τα λες ωραία, πες μου πώς θα καταλάβω αν ο άλλος είναι ερωτευμένος; :)
Χαιρομαι που σας βρηκα σε τετοια κουβεντα.καθως οπως πολλοι απο εμας τους νομαδες, κατα καιρους καταπιανομαστε με τα μονοπάτια του ερωτα και εκει.Χωρις χαρτη χανεσαι αλλα και με χαρτη ακρη δεν βρισκεις.Νομαντ σε ευχαριστω που μοιραζεσαι με εμας τα σοφα αυτα λογια.η ωραιοτης ως αυταπατη συστηνεται ενιοτε.ισως.Η αληθεια ειναι βρισκω πολυ συγκινητικα τα λογια σου.Και κυριως την εκφραση Αγαπητικο ειναι..Τι περιούσια εκφραση! Αυτες τις μερες συμπτωματικα με την υπομονη και την αντοχη καταπιανομαι κι εγω στα ποστ μου αλλα η νοσταλγια.τρωει το υποστρωμα.σε μια ταινια μου, πανε χρονια τωρα αναρωτιομουν στη αφισα.στην ταινια και εκεινο τον καιρο και στη ζωη, αν μπορεις να εισαι ελευθερος χωρις να εισαι μονος Τοτε η μοναξια με απειλουσε Αργοτερα τη διεκδικησα αλλα ο ερωτας παντα παρων οπως η βορχη ποτιζει το χωμα για να ανθισει.Νομαντ ευχαριστω για αυτο το μπλογκ πολυ συγγενικα αισθανομαι εδω.Μονο που ισως δεν συμφωνησω με τα λογια σου στο προηγουμενο ποστ οτι γραφουμε γιατι δνε μπορουμε να εκφραστουμε αμεσα σε αυτους που μας αφορουν.Μαλλον συμπληρωματικα στην εκφραση μας, γραφουμε θα ελεγα.Ειπα και σε αλλους φιλους μπλογκερς να σε επισκεφθουν να βρουν λιγο καλες κουβεντες εδω.Καλο βραδυ.
Α.. και Ροδο του κανενος στο βλεμμα κρυβεται ολη αυτη η πληροφορια η καλυτερα το βλεμμα αποκαλυπτει νομιζω αυτη τη πληροφορια συνηθως αλαθητη να βυθιστεις στο βλεμμα του για ωρα και θα σου πει
NIEMANDSROSE,
θα ρωτήσεις τον εαυτό σου αν θα άλλαζε αυτό που νοιώθεις για εκείνον ανάλογα με την απάντηση. Εαν αλλάζει δεν έχεις αναγκη τον έρωτά του. Εαν δεν αλλάζει, δεν έχει σημασία.
5 pink flowers,
-όταν θα μου το επιτρέψεις, θα προτιμούσα να σε προσφωνώ με το όνομά σου εφόσον δεν κρύβεις ποιά είσαι- με τιμά η παρουσία σου και τα λόγια σου. Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου.
Ξέρεις, το νόημα του χάρτη είναι να υπενθυμίζει πως αποτελεί σύμβολο ενός τόπου. Οταν δεν υπάρχει πια ο τόπος δεν έχει νόημα κι ο χαρτης. Τότε αποκτά νόημα η υπομονή κι η αντοχή. Η νοσταλγία αποδεικνύει ότι ακόμα ζούμε, πως ακόμα είμαστε άνθρωποι. Τι κι αν πονάει;
Καλώς σε βρίσκω.
τι να σου πω με τα ονοματα ..προτιμω το παιχνιδι που υιοθετουμε εδω οπως βλεπω κι εσυ μιας παιχνιδιαρικης μασκας ..οχι απλα για την ανωνυμια αλλα για το παιχνιδι ετσι το προτιμω για τα μπλογκς εχουμε και τα μεηλ για την επωνυμη αλληλογραφια.
Τι κι αν ποναει αληθεια οτι ποναει αφου μας υπενθυμιζει τη ζωντανη αλλα και θνητη μας υπαρξη Δεν διαφωνω διεκδικω καθε τι εχει πλουτο συναισθηματων και συνηθως ο πονος μετραει πιο πολλους ποντους σε αυτες τις εξισωσεις αλλα και τι με αυτο.Ο τοπος ειναι εκεινος που περπαταμε αλλα κι εκεινος που ονειρευομαστε ετσι κι αλλιως του δικους μας χαρτες ζωγραφιζουμε οπως και πανω στο σωμα Στα δικα μας πανω ιχνη νοσταλγουμε να ξαναπερπατησουμε ξυπολητοι. Ευχαριστω που εισαι αφορμη για αυτες τις σκεψεις και τη διατυπωση τους με τα παραληρηματα σου
Κι όταν τον κοίταξα στα μάτια κατάλαβα, όμορφη συντροφιά, κατάλαβα πως είχα μάτια αυτόβουλα. Ικανά δηλαδή να φιλτράρουν ό,τι από πριν ήταν αναγκαίο. Και τα έκλεισα.
Έτσι κι αλλιώς δεν είχε σημασία. Το σημαίνον αρνήθηκε το σημαινόμενο.
Δημοσίευση σχολίου