Booooooo

Ανοίγεις το κουτί και πετιέται ο φασουλής μασκαρεμένος διαολάκι να σου φωνάξει «μπου» Αυτό είναι το μεγαλύτερο κακό που μπορώ να κάνω σε κείνους που αγάπησα. Μπου σου. Μπου σας όλοι ρε.

Κι αυτό το κουτάκι με το ελατήριο της ταραχής σου, είναι και το μόνο κουτάκι του μυαλού μου. Εκεί μέσα χωράω όλο τον τρόμο που επιφέρω. Όλα τα άλλα τα αφήνω ασυσκεύαστα. Εσύ βάλε τους και κορδελάκι αν θες. Ήρθες να μου αρνηθείς ξανά κάτι που ήρθα να σου πω πως αποποιούμαι πια. Πόσο αστεία ήσουν. Ας είναι κι έτσι. Τουλάχιστον τώρα πια ξέρουμε ποιοί είμαστε κι ως που μπορεί να φτάσει ο καθένας. Όπως ξέρει κι ο Σκρουτζ κάθε τέτοιες μέρες. Αν η αγάπη είναι χρηματιστήριο, τότε ναι, η τιμή της πέφτεικι ανέρχεται ανάλογα με τις επιδόσεις του προιόντος στη διάθεσή μας. Ώσπου να ξεπουλήσεις τις μετοχές. Τότε δε σε νοιάζει κι αν χρεοκοπήσει η επιχείρηση αφού δεν επενδύεις πια. Πως σου ταιριάζει η χρηματοοικονομία αγάπη μου…

Κι αν θες να ξέρεις σε όλα νίκησες. Ακόμα και τώρα δεν αφέθηκα. Δεν αφέθηκα να πάω. «Δεν ξέρω τι θέλω, δεν είμαι ακόμα έτοιμος, μη σε πληγώσω», άκουσα τον εαυτό μου να λέει στη ζωή. Να της ζητάω να με περιμένει, όπως μου ζήτησες κι εσύ. Και βέβαια η ζωή γελάει με τέτοιες απαιτήσεις, ειδικά όταν την κρίσιμη στιγμή είναι καλή μαζί σου. Γελάει που, παρόλα αυτά, παραμένεις στραβός. Ήταν εκεί μπροστά μου έτοιμη η ζωή χτες βράδυ. Εγώ δεν ήμουν. Μα ήταν ο εαυτός μου που της μίλησε έτσι; Ποιος είναι αυτός που με παριστάνει; Μου είπε κάποιος: «Εσύ αγαπάς έναν άνθρωπο για τον οποίον απλά δεν υπάρχεις» Ναι, για αυτό το φάντασμα εγώ αρνήθηκα ακόμα μια φορά να δω μπροστά μου. Μα ίσως να με βολεύει αυτό. Ίσως με βολεύει να αρνούμαι όλους τους άλλους επικαλούμενος τα φαντάσματα. Ναι, τώρα που τα ο ξανασκέφτομαι είναι βολικό. Έτσι μπορώ να υποφέρω με την ησυχία μου, να κατασκευάζω με τη φαντασία μου συναισθήματα που δεν υπήρξαν ποτέ, να αναπλάθω το παρελθόν όπως θα ήθελα, να φαντάζομαι ένα μέλλον όπως πάντοτε το ήθελα, νομαδικό, με εκείνο το πικρό σημάδι στην άκρη των χειλιών όταν γελάνε, αυτό το σημάδι της βαρύτητας που δεν αφήνει το χείλος να σηκωθεί και πολύ, ώστε κάθε χαμόγελο να μοιάζει αντανάκλαση στους κύκλους του νερού.

Ναι με βολεύει ο φασουλής μου. Τον βάζω να τρομάζει τον κόσμο για να μ’ αφήνουν ήσυχο. Μπου σας ρε. Με όλα μου τα γαμημένα φωτάκια τα λαμπιόνια και τα στρας και τη γιορταστική ατμόσφαιρα, μπου σας ρε. Μπου σου.

Αντε τώρα να ψωνίσεις τα δώρα τους.