Μικρή ιστορία για ανυπόμονους

Ανυπόμονος όπως πάντα, ο γαλάζιος πρίγκηπας έσπευσε λαχανιάζοντας να τη βρει. Να βρεθεί κοντά σ αυτό που είχε τόσο φανταστεί που πια δεν ήταν φαντασία αλλά υπήρχε. Να το μυρίσει. Ανυπομονησία, η αχίλλειος γαλάζια του φτέρνα. Κι έτσι δεν άκουγε, δεν περίμενε εξηγήσεις, δεν επέτρεπε αναβολές, μόνο έτρεχε κι έτρεχε να τη βρει, κι όταν έφτασε δεν ήταν πια ο γαλάζιος πρίγκηπας γιατί είχε γίνει μπλε απ το λαχάνιασμα. Εκείνη δεν τον κοίταξε καν. -Δεν είσαι ο γαλάζιος πρίγκηπας, εσύ είσαι μπλε και λαχανιασμένος, ψιθύρισε μέσα της. Κι αυτός δεν μπορούσε να βρει τη φωνή του και το χρώμα του. Ετσι απόμεινε μπλε και σιωπηλός να σκέφτεται πως δεν πρέπει να τρέχει κανείς όταν ο δρόμος ζητάει να τον περπατάς.