"…έχω πλήρη συνείδηση ότι δεν είμαι το είδος του ανθρώπου που είναι δυνατόν να προκαλέσει ξεκάθαρα και απλά συναισθήματα. Το να υποβάλει κανείς ανάμικτα συναισθήματα, αβεβαιότητα, είναι στο κάτω-κάτω αν θα μου το συγχωρούσες αυτό, ένα γνώρισμα προσωπικότητας. Αυτός που ποτέ δεν ξυπνάει αμφιβολίες, ποτέ δεν προκαλεί ανησυχητική έκπληξη, δεν υποκινεί για να το πούμε έτσι, «το άγγιγμα του τρόμου», ο άνθρωπος που είναι πάντα απλώς αξιαγάπητος, είναι ένας ανόητος, ένα φάντασμα, ένα γελοίο πρόσωπο. Δεν έχω φιλοδοξίες προς αυτή την κατεύθυνση"
(Απόσπασμα από γράμμα του Τόμας Μαν στη φίλη του Κάτια Πριγκσχάιμ)
(Απόσπασμα από γράμμα του Τόμας Μαν στη φίλη του Κάτια Πριγκσχάιμ)
Ψάχνοντας με τη γλώσσα
Στήθη σε σας ο κύκλος με το κέντρο του.
Ρώγες κοιμάμενες, σχεδόν αθέατες, σταφίδες τρυφερές,
μάτια σβησμένα που η γλώσσα μου ξυπνά και γίνεστε ρουμπίνια, δροσερά βατόμουρα.
Η γλώσσα μου δεμένη αλωνίζει γύρω σας ψάχνοντας παντού,
ανεβαίνει στο λαιμό, πίσω απ' τ' αυτί, στον ώμο,
σέρνεται, στο μέτωπο, στα μάτια,
επιτέλους βρίσκει τη γλώσσα σου, τα χείλη σου, τις ρώγες και τα χείλη σου, τη γλώσσα σου.
Τα δάχτυλα, τα δάχτυλα, τα δάχτυλα. Δε γίνεται.
Πρέπει ως την κοιλιά σου να συρθεί, μέχρι τον κόλπο σου,
ω θάλασσα γλυφή, μέσα στον κόλπο σου.
Ωσπου ο φαλλός μου μέσα σου να μπει και να δοθεί
(τα χείλη σου να γλύψουν τ' αρχίδια μου, την άναρχη αρχή, όλον να με ρουφήξουν)
Να δοθεί βαθύτερο απ' τον θάνατο κι απ' όποια ηδονή
απέραντα λυτρωτικό το απόλυτο φιλί.
(Γιάννης Υφαντής, απο τις "Μεταμορφώσεις του μηδενός")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου