Hotel Lutecia

Να πεθάνω για κάτι, αυτή ήταν μια στάση που δεν με εξέφραζε πλέον. Μήπως ωστόσο άξιζε να πεθάνει κανείς για κάτι; Όποιος σιωπά, συγκατανεύει Ίσως το πεπρωμένο να εξαρτάται από κάτι ασήμαντο, που στη συνέχεια το αναλύουμε για μια ολόκληρη ζωή, ΑΝ υποθέσουμε πως το συνειδητοποιούμε Η φαντασία της έβρισκε διέξοδο στα καπέλα. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά με την έκφραση του προσώπου της, με τη χροιά της φωνής της, με την ίδια της την όψη. Η περίφημη ανωτερότητά της την είχε εγκαταλείψει, παραχωρώντας τη θέση της σε μια βουβή ανησυχία Με τι δικαίωμα, Θεέ μου, με τι δικαίωμα θα μπορούσα να την κατακρίνω; Αν η φιλία ταιριάζει μόνο σε όσους την αποδέχονται, τι να πει κανείς για την ερωτική φιλία; Δεν είχα νοιώσει ποτέ τέτοια τρυφερότητα για κείνη από… Από τον πρώτο καιρό που ήμασταν μαζί. Όταν ένας νεανικός έρωτας κολλάει στο πετσί σου για τόσα πολλά χρόνια, κινδυνεύεις να ακρωτηριαστείς στην υπερβολική προσπάθεια να τον διώξεις από πάνω σου. Έπρεπε δηλαδή να χάσει την ανωτερότητά της, έπρεπε να θαμπώσει η λάμψη της και να λυγίσει, για να καταλάβω πόσο την αγαπούσα; «Είσαι πολύ τυχερός», μου ψιθύρισε στο αυτί. «Η μοναξιά σου…» «Η μοναξιά δεν είναι απομόνωση» Γιατί άραγε εγώ άκουγα «εγωισμός» κάθε που εκείνη πρόφερε τη λέξη «μοναξιά» με την πνιχτή χροιά μιας μομφής που δεν διατυπωνόταν ευθέως; «Δεν έχει σημασία, σε προστατεύει έτσι κι αλλιώς από την απουσία των αγαπημένων. Είναι η δύναμή σου. Εσύ θα βρεις μέσα σου αμέτρητους τρόπους να παρηγορηθείς. Εγώ δε θα βρω παρά μόνο εσένα» Δεν χωρίσαμε και δεν θα χωρίσουμε ποτέ, ό,τι κι αν γίνει. Το αριστούργημα είναι αποτέλεσμα της διάρκειας. Μόνο η μορφή είναι αιχμάλωτη των περιστάσεων, όχι το περιεχόμενό της. Μην το ξεχνάς, το σπουδαίο είναι η διάρκεια… Η Ν. είχε πετύχει, αυτή και μόνο, να δώσει ποιητική διάσταση στη ζωή μου. Μια τέτοια γυναίκα άξιζε να ριψοκινδυνεύσεις για χάρη της τα πάντα

Ισως γελάστηκα σε όλα, ίσως έκανα λάθος από την αρχή ίσαμε το τέλος. Μου λείπει η ΑΠΟΣΤΑΣΗ για να μπορέσω να κρίνω τις αξίες, τόσο τις δικές μου όσο και των άλλων. Γνωρίζω όμως πια τι ολέθριες συνέπειες μπορεί να έχει η έπαρση στα πιο προικισμένα πνεύματα. Μήπως χαράμισα την αληθινή μου ζωή;