Nomad's Tales: Αξαρλιάν

Ο καινούργιος νεκρός φέρνει στο μυαλό αναλογίες με τον καλτεζά, όμως νομίζω πως η βασικότερη αναλογία του είναι με τον Θάνο Αξαρλιάν. Οταν η βόμβα της 17Νοέμβρη δολοφόνησε εκείνο τον νεαρό, εκδηλώθηκε η απόλυτη μεταστροφή της κοινής γνώμης. Προτού ακόμα ο Κουφοντίνας κατασκηνώσει στο Αγκίστρι, είχε απαξιωθεί στη συνείδηση του λαου που μέχρι τότε, αν δεν σιγοντάριζε, τουλάχιστον ανεχόταν την οργάνωση-μασκοφόρο τιμωρό. Γιατί το αίμα ενός παιδιού δεν αγιάζεται απο κανέναν σκοπό. Το Σάββατο του Αγίου Νικολάου, το αίμα του 15χρονου προκάλεσε μιαν ακόμα μεταστροφή κρίσιμου μεγέθους. Ο Αλέξης έγινε ο Αξαρλιάν της αστυνομίας και του αστικού κράτους. Και οι βιτρίνες της Ερμού έγιναν οι βιτρίνες της πόλης που σκοτώνει τα παιδιά της. Κάτω απο το ολόφωτο αστέρι του Συντάγματος, η μόνη απάντηση σε μια κοινωνία που μας έχει κάνει πουτάνες είναι να την κάνουμε μπουρδέλο. Και θελω να δω με ποιά καραμπίνα οι νοικοκυραίοι θα σταματήσουν τα παιδιά τους.

Οσα ξέρεις για σένα

Ο, τι γράφω επίσης γράφει για μένα.
Γράφω ακατάπαυστα τον ξένο που με απειλεί.
Ο,τι γράφω γνωρίζει ποιός είμαι, γνωρίζει επίσης πολύ καλά το μελλοντικό τέλος μου, και ο καθένας μπορεί να διαβάσει στα γραπτά μου για μένα, σαν τις ηλικιωμένες γυναίκες στο κατακάθι του καφέ, μόνο εγώ δεν μπορώ.
Εγώ όχι, εγώ δε μπορώ να διαβάσω.
Ενσφράγιστη η σημασία, παραβλέπω τις προειδοποιήσεις σε κάθε αράδα.
Σε κάθε λέξη, σε κάθε ολοκληρωμένη πρόταση απαντά κάτι για μένα κι εγώ δε λέω να το αναγνωρίσω.
Μόλις στο τέλος, όταν η καταστροφή θα έχει ήδη επέλθει, θα ήμουν βέβαια σε θέση να πω: εδώ κι εκεί εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις, τούτο κι εκείνο το υποδήλωναν κιόλας. Ομως τότε, στο τέλος, θα αναμειγνύονται ούτως ή άλλως τα πάντα, η αναγνώριση και το συμβάν στον έναν και τον αυτό θόρυβο του χαρτιού, που μουσκεύει η βροχή στον καλοκαιρινό αέρα...
Πουθενά στον κόσμο δεν έχω ανταμώσει κάτι πιο ξένο από μια καταφατική πρόταση που ολοκληρώθηκε από μένα.

Μπότο Στράους
Θεωρία της Απειλής

Καθρέφτες

Mιλούσε μιαν άλλη γλώσσα, την ιδιάζουσα διάλεκτο μιας λησμονημένης, τώρα πλέον, πόλεως, της οποίας και είτανε, άλλωστε, ο μόνος νοσταλγός.

Nίκος Εγγονόπουλος

Kι έζησα πάντα με τον εαυτό μου, σαν δυο ακροβάτες που μισούνται θανάσιμα που όλη τη μέρα βρίζονται και ραδιουργούν κι ετοιμάζει το θάνατο ο ένας του άλλου, μα όταν έρθει η ώρα κι ανάψουν τα φώτα και το θέατρο ξεχειλίσει απ' την πελώρια αναμονή ορθοί κι οι δυο πάνω στο απέραντο, μοιραίο σκοινί νά, που βρίσκονται κιόλας πάνω απ' το μίσος και τον κίνδυνο και το θαυμασμό και τον χρόνο ― αδερφωμένοι ξαφνικά μες στην παμμέγιστη αρετή της Tέχνης.

Τάσος Λειβαδίτης

Η διαφορά ανάμεσα σε δύο άντρες μπορεί να είναι μεγαλύτερη από τη διαφορά ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Αλλά η διαφορά ανάμεσα σε δυό γυναίκες είναι πάντα μεγαλύτερη από τη διαφορά ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα.

Μίλοραντ Πάβιτς

Γράφοντας ξεκοιλιάζεις τις λέξεις.
Οι περισσότερες έχουν ροκανίδια
μερικές ματώνουν στο βάθος
άλλες χτυπιούνται και σκούζουν
μεταμορφώνονται σε ηλιοτρόπια
σε μικροσκοπικούς πράσινους νάνους
ή σε όστρακα
με το λαμπρό
βαθιά μαργαριτάρι.

Tάσος Ρούσσος

Aλλος τρόπος από το σώμα δεν υπάρχει. Ψυχή είναι ένα ακατάπαυστο σώμα που δεν καταλήγει. Αλλος τρόπος από το σώμα δεν είναι. Ψυχή είναι μίμηση σπουδαίου σώματος.

Γιώργος Χειμωνάς

"Ο,τι κι αν κάνει ο άνθρωπος, ό,τι κι αν νιώσει στο μύχιό του, ό,τι κι αν πει, σε κάποιον απευθύνεται, κάποιος τον κοιτάζει, σε κάποια μορφή λογοδοτεί. Τα μεγάλα γεγονότα κάθε ζωής είναι δραματικές στιγμές, όπου η ψυχή, απογυμνωμένη, θεατρίζεται. Κάθε δράμα είναι μασκαρεμένη ή δεδηλωμένη απολογία σε ένα πρόσωπο"

Κωστής Παπαγιώργης

"Το θέμα σε διαλέγει, εφ΄όσον σε ευρίσκει μπόσικον. Είτε γιά απεργίας γράπσεις, είτε γιά το διαζύγιον του Κούγια, βαθέως μέσα στις λέξεις σου θα κυανίζει και θα ζελεδίζει το "αχ μορε, ινατί δεν μου εκάθησεν!". Η αυτοψυχοθεραπεία είναι το μόνον απολύτως ευδιάκριτον συστατικόν του ελλόγου βίου. Και ανάμεσα σταις λέξεις , μάθε το, η σάρκα είναι παρούσα. Ενίοτε σφάλλουσα, συχνάκις ασχάλλουσα,αλλά εκεί, η μισερή σβαρνιάρα, εκεί, ακούνητη. Χέσον με (λοιπόν και άρα )με τα "θέματα" και ταις "πνευματικαίς πορείες". Την σάρκα θα ακλουθείς, ποιές κέλλαις λέξεων κουρταλεί. Κι αυταίς θα καταγράφεις".

Πετεφρής

Oποιος χαϊδεύει το πέος του δεν πάει να πει πως κατ’ ανάγκην αυνανίζεται. Μπορεί και να σκέφτεται. Αλλά, κι όποιος πάλι χαϊδεύει το πέος του δεν σημαίνει πως σκέφτεται. Μπορεί, και μάλλον, αυνανίζεται.

Μάνος Χατζιδάκις

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Μεταστροφή της κοινής γνώμης,ναι.Αλλαγή επί της ουσίας όμως...;

Σελιτσάνος.; 6:50 μ.μ.
mamma είπε...: Η κοινωνία όμως ποιοί είναι; δεν είμαστε εμείς;
Ίσως είναι ψευδοδίλημμα όμως έχω χάσει πιά τον μπούσουλα. Κι αισθάνομαι αρκετά ένοχη, τόσο για την δολοφονία του παιδιού, όσο και για την καταστροφή τόσων περιουσιών. Αναρωτιέμαι "θα φταίνε πάντα αυτοί"; Εμείς ποτέ;

υγ. κάνω την ερώτηση σε εσάς γιατί νομίζω πως η απάντηση σας θα με βοήθησει; 12:25 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: με σιχαίνομαι που χαλάω την ωραία ατμόσφαιρα αλλά σε πέντε χρόνια τα ξαναλέμε με τους ίδιους και τους ίδιους και-προπάντων-τα ίδια...; 9:24 π.μ.
aKanonisti είπε...: Το καλύτερο κείμενο που διάβασα...
Προσυπογράφω...
:-))); 10:47 π.μ.
sombraluz είπε...: Θυμάστε έναν καπεταν-Γιώτη που έλεγε ότι οι μέρες είναι γκαστρωμένες; Άντε να δούμε, ανεμογκάστρι, αποβολή, τερατογέννηση ή τι σκατά;; 12:44 μ.μ.
Nomad είπε...: Σελιτσάνε,

τι να πω. Θαθελα να ελπίζω...

Μαμα,

http://www.multiforums.gr/humanity/viewthread.php?tid=2466

:)

κΚΚΜ,

και που να δείτε τα επομενα 5 χρόνια..

ακανόνιστη,

:)

Σομπραλουζ,

τον θυμάμαι. Για να δουμε.
Παλιότερα θα χαιρόμουν περισσότερο κι ίσως να ημουν και πιο αισιόδοξος, αλλα μεγαλωσα πια και με φοβίζει το αίμα.; 7:10 μ.μ.
Unknown είπε...: πολύ ουσιαστικός ο τρόπος που σκέφτηκες. δεν μου είχε περάσει από το νου, αλλά όντως, έτσι είναι, όπως το είπες. κάτι έγινε μέσα μας. κάτι γίνεται και τώρα.; 9:04 μ.μ.
Γιώργος είπε...: les malakies gia ta ilithia nekra 16xrona,,,h 'dhmokratia "poy tha xetai se liga xronia tha einai h poio fasistiki p exei pote iparksi,,,ys1,,,fysika k pisteyv ta peri 18n einai ola paramithakia,,,ys2ayta,; 3:25 π.μ.