...Πέρασε, όπως είναι αναμενόμενο, στα ψιλά. Και πάλι καλά.
Εαν μου ζητούσαν να αξιολογήσω τις σημαντικότερες ειδήσεις για την ανθρωπότητα απο την κλασσική αρχαιότητα ως τις μέρες μας, θα ψήφιζα την επιστροφή μιας παραλλαγμένης Μήδειας ως εκείνη που περιγράφει καλύτερα τι είναι στ' αλήθεια ο άνθρωπος κι ως που μπορεί να φτάσει. Φαντάζομαι ότι άλλοι θα επέλεγαν την προσελήνωση, τη Χιροσίμα, τον ηλεκτρισμό, κλπ. Ομως αυτά είναι επιτεύγματα, ενώ η είδηση που ακολουθεί είναι η ανθρώπινη ζωή η ίδια. Οποιος είναι γονιός μπορεί να τη νοιώσει στο πετσί του. Οποιος δεν είναι μπορεί τουλαχιστον να την κατανοήσει. Αναρωτιέμαι αν, γονιός η όχι, μπορεί κανείς μας πραγματικά να την καταλάβει, να ανατρ5ιχιάσει το πετσί του και να ορκιστεί στον εαυτό του πως τα δικά μας παιδιά θα συνεχίσουν να γεννιούνται. και μετα να δαγκώσει τη γλώσσα του που μίλησε για τα "δικά μας" τα παιδιά. Να τη ματώσει.
Απο τα σημερινά "ΝΕΑ"
~~~
ΒΑΘΙΑ στις ζούγκλες του Γκίμι, στα ανατολικά οροπέδια της Παπούας Νέας Γουινέας, υπάρχουν φυλές που ζουν σε συνθήκες οι οποίες παραπέμπουν στη Λίθινη Εποχή.
Ελάχιστα πράγματα από όσα συμβαίνουν εκεί μαθαίνονται στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι γνωστό όμως πως είκοσι χρόνια τώρα, διαφυλετικοί πόλεμοι φέρνουν τον θάνατο και την καταστροφή στα χωριά των ιθαγενών. Εκείνο που κανείς δεν γνώριζε είναι πως εδώ και δέκα χρόνια όλες οι γυναίκες σκοτώνουν στη γέννα, σε ρόλο Ηρώδη, τους νεογέννητους γιους τους με την ελπίδα ότι έτσι θα μειωθεί ο αριθμός των ανδρών που συμμετέχουν στις μάχες και μια μέρα θα σταματήσουν οι πόλεμοι...
Η αποκάλυψη Την απίστευτη αυτή αποκάλυψη έκαναν δύο γυναίκες από αντίπαλες φυλές, οι οποίες συμμετείχαν στην Γκορόκα, την πρωτεύουσα της περιφέρειας, σε μια διάσκεψη με στόχο την ειρήνη και τη συμφιλίωση. «Όλες οι γυναίκες συμφώνησαν να σκοτώνουν τα νεογέννητα αγόρια τους γιατί δεν άντεχαν άλλο τους πολέμους των ανδρών και τη δυστυχία που φέρνουν», δήλωσε η Ρόνα Λούκε, από το χωριό Αγκίμπου και η Κιπιγιόνα Μπέλας, από το αντίπαλο χωριό Αμόζα.
«Είναι ένα φρικτό έγκλημα, αλλά έπρεπε να το κάνουν. Στην πραγματικότητα, εξαναγκάστηκαν να το κάνουν, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος που με τον οποίο μπορούσαν να βάλουν τέλος στους φρικτούς πολέμους. Είναι σχεδόν αδύνατο να βρούμε φαγητό για τα παιδιά μας με τους άνδρες μας συνεχώς στον πόλεμο».
Κάποιοι διαφυλετικοί πόλεμοι γίνονται για εδάφη, οι περισσότεροι ωστόσο ξεκινούν έπειτα από κατηγορίες για μαγεία. Κι όταν ακόμα οι δύο πλευρές διαπραγματεύονται μια λύση, η ειρήνη σπανίως διαρκεί.
9 σχόλια:
και των επόμενων 25 !
(εάν υποθέσουμε πως θ' αφήσουμε φέτα αδάγκωτη απ τον πλανήτη)
Η επιβεβαίωση της αλήθειας των μύθων της αρχαίας δραματουργίας στην πράξη.
Δεν ξέρω τι με ταράζει περισσότερο:αυτή καθεαυτή η πράξη απελπισίας ή το μεγαλείο της αφθαρσίας της ανθρώπινης ανοησίας.
Σελιτσάνος.
κ. Νομάδα
αναρρωτιέμαι: αντί των θανάτων των παιδιών τους γιατί δεν αποφάσισαν το θάνατο των αντρών τους;
Μήπως αυτή η απόφαση θα τους οδηγούσε "ευκολότερα" στην ειρήνη;
*************
Υ.Γ. Επειδή το όνομα δεν μου "αποκαλύφθηκε" ακόμη, και δε θέλω να είμαι "ανώνυμη" λέω να "παίζω" με τις λέξεις.
Έτσι κι αλλιώς πολλές φορές νιώθω ότι οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους, ενίοτε δε εξαντλούν και τον συμβολισμό τους, οπότε γιατί να επιμένω σε μία μόνο;
www.arelis.gr
περιεχει το νομαδικο ερωτικο μυθιστορημα ερωτονομικον
κΚΚΜ,
ε ναι,
(εαν υποθέσουμε πως θα μας αφήσει ο πλανήτης να συνεχίσουμε αλλο τόσο να τον δαγκάνουμε)
Σελιτσάνε,
εμένα η ίδια η πράξη με το συμβολισμό της. Την ανθρώπινη βλακεία την έχω πια αποδεχτεί πια ως αναλλοίωτη σταθερά του σύμπαντος, μαζί με τη φώτιση ότι σε μερικές περιπτώσεις, ο εξυπνος του ενός γίνεται ο ηλίθιος του άλλου, κι αυτό δεν εξαιρεί κανέναν.
Α όπως απόφαση, ή όπως αύριο
υποθέτω πως δεν είναι εύκολο για γυναίκες να σκοτώσουν τους αντρες τους, πιθανότατα θα σκότωναν 5-10 και μετά θα κατεληγαν αυτες σφαγμένες. Αλλα κι αν το καταφερναν θα εμεναν ερμαια αλλων επεκτατικών φυλών. Ετσι ετοιμαστηκαν για το μελλον, το οποίο, κατα τον λ.Κοεν, είναι φόνος...
Επι του Υγ, να κάνετε ό,τι θέλετε, χαρά μου. Και που σωστά παρατηρείτε τα περί συμβολισμών και σημασίας, επίσης χαρά μου.
Ανώνυμε,
σύμφωνοι.
(Αν και το νομαδικό ερωτικοτέτοιο νομίζω ότι ακόμα γράφεται κι εύχομαι να... μην ολοκληρωθεί)
Και να φανταστείς ότι είχα αρχίσει και σταματούσα να πιστεύω πως παιδάκια σκοτώνονταν (και στον "σύγχρονο κόσμο" φυσικά) για το καλό της Ειρήνης.
H Mήδεια ήταν μια πληγωμένη γυναίκα, που με την αποτρόπαιη πράξη της, θέλησε να εκδικηθεί τον άντρα, που την απέρριψε. Οι γυναίκες αυτές, ό, τι κάνουν, το κάνουν για τα παιδιά τους, για την επιβίωση, για τη ζωή την ίδια.Ψυχρή απόφαση, που απαιτεί μεν εξαιρετικά αποθέματα ψυχικής αντοχής και δύναμης αλλά και προϋποθέτει την έσχατη απελπισία και απόγνωση.
"Για μένα, το λοιπόν το πιο εκπληκτικό
πιο επιβλητικό,
πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε."
Και κάποτε τον εκτελούν...
.............
κ. Νομάδα
αυτό το ποίημα του Χικμέτ σκέφτηκα μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του μικρού Αλέξανδρου από "όργανο της τάξης".
Δεν είναι μόνο ότι θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί, δεν είναι μόνο ότι ήταν ένα π α ι δ ί, δεν είναι μόνο ότι "ήταν" και δεν "είναι" πια...
Είναι που ξέρεις πως ποτέ και κανείς δε θα τιμωρηθεί γι' αυτόν το θάνατο και για άλλους
Είναι που ξέρεις πως είσαι απροστάτευτος ακόμα και όταν οι άλλοι επικαλούνται την προστασία σου για τις πράξεις τους
Είναι που αναρωτιέσαι τι θα μπορούσε να μας προστατέψει από τους "προστάτες";
Είναι που η λύπη μέσα σου γίνεται θυμός και οργή και μετά πάλι λύπη...
E, όπως και Εξέγερση.
...
:)
Δημοσίευση σχολίου