Μπιμπερότοφ

Δεν έχει κλείσει τα 3. -Μαμά, απολύεσαι. Η μαμά έσκασε στα γέλια. Το ίδιο κι ο μπέμπης –κι ας μην καταλάβαινε τι εννοούσε η αδελφή του. Το είχα επισημάνει από τη γέννηση, είμαστε οι σκλάβοι τους και μια μέρα θα μας απολύσουν. -Που το άκουσες αυτό καλό μου; Εκείνη την ώρα δεν απάντησε, αργότερα όμως ακούσαμε τον εργοδότη του Μπομπ Σφουγγαράκη, νομίζω Καβούρη τον λένε, να ξεστομίζει τη μαγική λέξη: -Απολύεσαι. Ξέρω, ο Σφουγγαράκης δεν διαπαιδαγωγεί. Αλλά είμαι κουρασμένος και δεν προφταίνω να ασχοληθώ. Της πήρα και Ντόρα και Τινκερμπελ, της πήρα Νόντι, Μπάρμπι και Μικρή Γοργόνα. Και πλει στέισον αργότερα. Να έχουν να ασχολούνται όσο θα μελετώ τις οδηγίες του Αι-φον. Τι άλλο θέλουν; Όταν τελείωσε ο Σφουγγαράκης τα βάλαμε για ύπνο και συνεχίσαμε να παρακολουθούμε τα γεγονότα ξαπλωμένοι στον καναπέ, τυλιγμένοι στην κόκκινη κουβέρτα. Έλεγαν πως το όραμα των εξεγερμένων παιδιών είναι ένα σκέτο όμικρον, μηδενικό. Τσογλάνια κουκουλοφόροι. Το βράδυ είδα το όνειρο. Είχε αφήσει τα άλλα νήπια στην κατάληψη του παιδικού σταθμού, είχε οδηγήσει το σχολικό ίσια στη μάντρα του σπιτιού μας και την είχε γκρεμίσει. Με κυνηγούσε τριγύρω με μπιμπερότοφ. Φορούσε μια άσπρη κουκούλα με κόκκινα λειριά κι ένα μπλουζάκι σταμπωτό με κόκκινο κύκλο στο στήθος. -Απολύεσαι, μου κραύγαζε πετώντας τα μπιμπερότοφ.

Πόσο γάλα να πήγε χαμένο; Και το δέντρο επέμενε να φουνταλώνει όπως προσπαθούσα να το σβήσω με το ασύρματο χειριστήριο του πλειστέισον.