Λολίτα

Το βιβλίο - σκάνδαλο μιας εποχής, που οδήγησε στην κοινοτοπία του σήμερα για τους καταραμένους έρωτες. Είναι αξιοθαύμαστο ότι σε ολόκληρο το βιβλίο ποταμό του Βλ.Ναμπόκωφ, δεν υπάρχει ούτε μια λέξη που να μπορεί να θεωρηθεί πρόστυχη, ούτε μια έννοια που να μπορείς να την κατατάξεις στις χωματερές της ανθρώπινης σκέψης. Οσο κι αν φαίνεται παράξενο σε όποιον δεν το έχει διαβάσει, ακόμα και σε όσους έχουν ίσως δει την ομώνυμη ταινία του κιούμπρικ, αυτό το βιβλίο είναι σπουδή στον έρωτα. Και στον θάνατο. Ολοι του οι πρωταγωνιστές στο τέλος πεθαίνουν, δε μένει κανένας. Είναι το βιβλίο που μου έμαθε ότι δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά καταραμένο, μονο αυτό που εμείς καταριόμαστε. Επίσης ένα αξιοζήλευτο βιβλίο για τη μαεστρία της απλότητάς του και την έκταση των συναισθημάτων στα οποία σε υποβάλει. Για τον Ναμπόκωφ, αυτόν τον παραξενο εμιγκρέ μα πιο αμερικάνο απο τους ντοπιους γελαδάρηδες, αυτό το μυθώδες πλάσμα της λογοτεχνίας που τόσο αμφισβητήθηκε, δεν θα κάνω πρόταση βιβλιογραφίας. Κακώς το έκανα και για τον Καίσλερ, αφου σκοπεύω να επανέλθω σε άλλα τους βιβλία, ανήκουν στους γραφιάδες πολλών ιδεών, όχι μιας. Για τη Λολίτα, προτείνω την σχετικά πρόσφατη εκδοση από τον Πατάκη που είναι εξαιρετική, σε άψογη μεταφραση Γ.Ι Μπαμπασάκη και επιπλέον είναι υπομνηματισμένη. Οι σημειώσεις της, έκτασης ...σχεδόν όσης και το ίδιο το βιβλίο, εξηγούν πάρα πολλά για τον Ναμπόκωφ και τη γεννηση της λολίτας του, αυτού του έκτοτε καταραμένου πλασματος που έδωσε το όνομά της σε μια κατηγορία, όπως η τζιπ στα τετρακίνητα.