Κλωνάρια λέξεων αδημονούν για Μάιο

Δυο κοντινά πεύκα, μετά απο καιρό σιωπής, έπιασαν τη συζήτηση. "Η αλήθεια είναι ότι το έχω ρίξει πολύ έξω τελευταία σε σχέση με την εσωτερική κλεισούρα που τόσο έντονη ήταν ώστε μου διεύρυνε την κουφάλα τους τελευταίους μήνες", είπε το ένα. "Βέβαια δεν είναι πάντα εύκολα. Κλείνω ένα χρόνο σε λίγο που δεν ήρθαν οι μελισσες και τις τελευταίες μέρες με έπιασαν τα νοσταλγικά μου. Είναι ίσως που οι κακιασμένες μου έστειλαν μια κάμπια να μου μηνύσει χρόνια πολλά [δεν απάντησα] και με σακάτεψε. Πάντως τελευταία έχω αρχίσει να σηκώνω κεφάλι και να γνωρίζω κάποια πολύχρωμα πουλιά αντί να δέχομαι μόνο τα κοράκια στα κλαδιά μου. Ανακάλυψα ότι έχω το πρόβλημα που είχα πάντα με τις μελισσες… Αυτές τις ράτσες που μ’ αρέσουν, δεν τις γουστάρω. Και αυτές που γουστάρω, δε μ’ αρέσουν… Γενικά οι επιλογές μου για πευκόμελο ήταν πάντα αδιέξοδες. Ποτέ δε διάλεξα τις μέλισσες που θα έπρεπε. Δεν το έκανα συνειδητά, απλά έτσι μου ‘βγαινε. Ίσως, λόγω του γεγονότος ότι ήταν αυθόρμητες και όχι υποκείμενες στους νόμους της λογικής και της κοινής αντίληψης των δέντρων περί ορθολογισμού. Έτσι μόνο κάνεις καλό πευκόμελο όμως, νομίζω" Το άλλο πεύκο απάντησε: "Φίλε μου εδώ στις παρυφές, είναι κοινές οι ιστορίες των δέντρων καμιά φορά. Η διαφορά μας είναι μόνο ότι ο κορμός μου είναι διπλός, κάτι που μου κάνει μια συντροφιά -όσο νάναι. Ομως κατά τα άλλα είμαι όπως εσύ: ούτε σε μένα ήρθαν οι μέλισσες φέτος. Αλλά να σου πω κάτι απο την πείρα μου; Αυτή την κάμπια που εσένα σε σακατάτεψε, μακάρι να την είχα λάβει κι εγω, το σακατιλίκι δεν ξέρω πότε είναι χειρότερο. Ενίοτε, η ελεημοσύνη των άλλων, που τόσο τη μισούμε και διεκδικούμε να μη μας διεκπεραιώσουν αλλα να είναι αυθεντικοί, είναι ταυτόχρονα και το τελευταίο μας καταφύγιο κι οταν δεν έρχεται κάτι μέσα μας ξεψυχάει. Καταλαβαίνεις; Αποζητάμε τις μέλισσες με την ψυχή μας και δηλώνουμε πως δεν τη θέλουμε την κάμπια του οίκτου τους. Οταν όμως οι μέλισσες δεν έρχονται, αυτή η ανεπιθύμητη η κάμπια θα ήταν η μόνη μας παρέα. Εγώ λοιπόν δε μπορώ να δεχτώ παρά μόνο κοράκια ακόμα" Τα δύο απομακρυσμένα δέντρα κοιτάχτηκαν και χαμογέλασαν. *μτφρ απο αλλου

buzz it!

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι απογοητευτικό για κάποιον να νοιώθει ότι τον στέλνουν ως ελεημοσύνη ή ότι τον αποδέχονται ελλείψει κάτι καλύτερου.

Η κάμπια.


(Για την αντιγραφή:
Σελιτσάνος.).

nelly είπε...

"Αυτές τις ράτσες που μ’ αρέσουν, δεν τις γουστάρω. Και αυτές που γουστάρω, δε μ’ αρέσουν…"
Α,γεια σου!

Ανώνυμος είπε...

το κάθε πεύκο επιλέγει τη μορφή δυστυχίας που προτιμάει. τίποτα ή κάμπια. και η κάμπια μια παρόμοια επιλογή κάνει, για τον εαυτό της.

sadcharlotte είπε...

χωρις καμπια και χωρις μελισσες. καλυτερα. μεχρι να ερθουν αυτα που ταιριαζουν στο κάθε δεντρο.

cynical είπε...

Noμάδα καλημέρα. Να μηνύσεις στα πεύκα ότι άδικα περιμένουν τις μέλισσες φέτος. Φιλοσοφουν ασύστολα και δεν στηνουν αυτι ν'ακουσουν τι γινεται γυρω τους. Οι μέλισσες έχουν πια εξαφανιστεί απο προσώπου γης, το διαβεβαιώνουν οικολογικές οργανώσεις και αγρότες.

ΚουκουΒάγια είπε...

Όχι Νομάδα.
Διαφωνώ με τον από πάνω.
Όι μέλισσες ΔΕΝ έχουν εξαφανιστεί. Τουλάχιστον εδώ που κατασκήνωσα τελευταία, έχουμε πράμα μπόλικο.

Δώσε χαιρετίσματα στα δέντρα και πες πως στο φινάλε...και τα κοράκια ψυχή έχουν.
Ίσως φέτος οι μέλισσες διάλεξαν άνθη ρε αδελφε! Δεν χάλασε κι ο κόσμος!

Εμένα άλλο με απασχολεί:
«Δυο κοντινά πεύκα…
δυο απομακρυσμένα δέντρα»
????
Στράβωσε κάτι ενδιάμεσα ή στραβά αρμενίζουμε?

:-)

Nomad είπε...

Σελιτσάνε,

εντελώς, και ψυχοφθόρο θα έλεγα. Ομως αυτό ακριβώς το συναίσθημα της κάμπιας, ήθελα να δείξω ότι μερικές φορές συμβαίνει να αντέχεται ηπιότερα απο το συναίσθημα του κορακιού.

Για την αντιγραφή,

Αζίζα
:ΡΡΡΡ

Νέλλυ,

α γειά σου κι εσένα!

:)

Ντεντεντ,

για τα συναισθήματα της κάμπιας μπορούν να μας μιλήσουν μερικές φορές οι πεταλούδες

:)

Καρλόττα λυπημένη (αντε, ξελυπήσου πια λέμε),

ξέρεις, ο χρόνος μας δεν είναι ατέλειωτος. Θεωρητικά ναι, καλύτερα. Στην πράξη μερικές φορές πεθαίνεις περιμένοντας.

:)

Κυνική,

αμαν! Σωστό! Το είχα ξεχάσει! θα τα συμβουλέψω να τα φτιάξουν με μύγες.

:ΡΡΡΡΡΡΡ

Nomad είπε...

Κουβάγια,

πάντα αυτό που είναι πιο κοντά μας δεν είναι και το πιο απομακρυσμένο;

:)

(Για τις μελισσες με μπερδέψατε τελείως, προτείνω να μονομαχήσετε με βρεγμένα μπλουζάκια σε ρινγκ λάσπης (βλέπεις είναι Η κυνική)κι όποια νικήσει να αποφασίσει τι θα κάνουμε με τις κωλομέλισσες)

:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

ΚουκουΒάγια είπε...

Ας πούμε λοιπόν πως με "αποστόμωσες"...μιας και έχεις (νομίζεις) πάντα μια απάντηση για όλα!


Ααα...εγώ δεν έχω πρόβλημα να μονομαχήσω, αποφάσεις όμως δεν παίρνω ΠΟΤΕ.

ΥΓ. Ήταν φαουλ, παραδέξου το. Κι ας σου έδωσε την αφορμή να φιλοσοφήσεις πάλι :PPPP

aKanonisti είπε...

Υπέροχη η πευκοσυζήτηση... και συντάσομαι με το δεύτερο πεύκο.. το πιο γέρικο....
:-)))

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Αζίζα!Είμαι η κάμπια.Θέλεις να κάνουμε παρέα;Έμαθα ότι κι εσένα από ανάγκη σε κάνουνε παρέα.Άκουσα μάλιστα μια ιστορία για έναν αεροπόρο που ελλείψει Μόνικας(τι πα να πει ποια Μόνικα;;;)...Τέλος πάντων.Κακόβουλες διαδόσεις υποθέτω.Μέχρι ν΄αποφασιστεί τι θα γίνει μ΄αυτές τις κωλομέλισσες,θα με βρεις στα δύο γνωστά κοντινά απομακρυσμένα δέντρα.Έλα να παίξουμε γιατί αυτά θ΄αργήσουν πολύ να καταλάβουν ότι πρέπει να βγάλουν λουλούδια,αντί να εξαρτώνται από τις επιθυμίες των σνομπομελισσών.

Φιλικά η κάμπια.

(Εντάξει μη συνεχίσουμε αυτή την ιστορία με τις αντιγραφές γιατί θα γίνουμε κουραστικοί.Προτείνω να φέρουμε σε άμεση επαφή την Αζίζα με την κάμπια για κάνουμε και καμμιά δουλειά.
Σελιτσάνος).

Spy είπε...

ΚΑΙ συνοικέσια στο βλογ σας;
Αιδώς και καταισχύνη, κύριε!

(και μη μου πείτε ότι φταίει ο Σελιτσάνος, εσείς δίνετε το θάρρος, εσείς το αφαιρείτε)

Ανώνυμος είπε...

Η πλευρά της κάμπιας τί λέει; Πάει ως ελεημοσύνη;

Ανώνυμος είπε...

και φαντάσου πως δεν έφτασε καν ο χειμώνας...

Nomad είπε...

Κουκουβάγια,

οκ, ήταν φάουλ το πααραδέχομαι αλλα δεν ελέγχω τη φαντασία μου.

:ΡΡ

Ακανόνιστη,

θα το ...κανονίσω (το πεύκο λέω)

:ΡΡΡ

Σελιτσάνε,

τώρα μου θύμισες το ανέκδοτο που χτυπάει η πόρτα στο σπίτι του ελέφαντα, ανοίγει ο μπαμπάς ελέφας και βλέπει ενα μυρμήγκι.

-Τι θες; ρωτάει.

-Εχμ, πείτε παρακαλώ στη Μάρθα (την ελεφαντίνα-κόρη) ότι ήρθε ο Ντιντής!


:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

Κατάσκοπε,

ντροπή μου και αισχύνη μου, ου να μου χαθώ!

:ΡΡ

Νησιώτη,

αυτό είναι μια όντως καίρια ερώτηση. Απαντηση δεν εχω...

:)

κΚΚΜοίρη,

μα ακριβως γιαυτό. Οταν φτασει ο χειμώνας θα κρυώνουμε αρκετά και ένα αναμμένο τζάκι θα αποτελεί μια αρκετή θαλπωρή. Τώρα, σ αυτα τα μεσοβέζικα φθινόπωρα είναι που κάνει η ανοιξη επελάσεις...

:)

Ανώνυμος είπε...

Αφήστε αυτές τις μεθοδεύσεις για να μας πείτε τάχα μου διακριτικά ότι έχετε (και) τζάκι.

:-ΡΡΡ

ο αποτέτοιος είπε...

εγώ συμφωνώ με το πρώτο σχόλιο του σελιτσάνου.