Οσο...

Οσο κι αν βρέξει, το θαλασσινό ελάφι μου θα ζει στο καλοκαίρι.
Κι όταν το qwerty μου θα μείνει χωρίς δάχτυλα, πάλι θα ζει.
Στο καλοκαίρι πάντα.
Είμαστε αλήθεια αθάνατοι μωρό μου.

buzz it!

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

rain is a state of mind
:)

cynical είπε...

Μπαμπα, ε! μπαμπά!!! Ποσο ωραια ειναι οταν ειναι μικρα!

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς!Προς στιγμήν δίαβασα "είμαστε απέθαντοι".Ουφ!

Σελιτσάνος.

aKanonisti είπε...

Στα μάτια του παιδιού σου βλέπεις την αθανασία... και το καλοκαίρι.......

Ανώνυμος είπε...

στην αθανασία τους λοιπόν !
(εμείς ήδη είμαστε απέθαντοι)

Surrealist είπε...

Καλημέρα και να ζητήσω συγνώμη που στο προηγούμενο ποστ δεν άφησα ένα σχόλιο έστω ένα ευχαριστώ, ήμουν σε μια διαδικασία περί-σκεψης :} έντιμα και καθαρά

σήμερα άκουσα και τα τραγούδια - σουπερ και εις άλλα να ξανα-αναρτήσουμε με υγεία :}

για το αυτό θέμα σου σήμερα...

να πω ότι λένε η αθανασία μας έρχεται μέσω των απογόνων μας, πόσο εγωιστικό το βρίσκω...

περι αθανασίας έχω θέση αλλά είναι από άλλους ουρανούς και έτσι ασπάζομαι ότι αναιρώ...

DNA σε συνέχεια...

(θα μπορούσα να γράψω σελίδες γι΄αυτό το θέμα, αλλά είμαι ακόμα σε περι-σκεψη και περί
του μπλόγκινκ :} )

τη φιλία μου σ΄ευχαριστώ!!!!

ε είπε...

καλε θα πουντιασει το μικρο σας,γρηγορα κατι, μια ζακετουλα ισως.

μπρρρ

Nomad είπε...

Αδιέξοδο μυαλό,

θα ενημερώσω τα λούκια μου, είμαι βέβαιος πως θα φοβηθούν και θα ξεβουλώσουν μόνα τους.



Κυνική,

πόσο;;;;



Σελιτσάνε,

ουφ δε λετε τπτ!
:)))

Ακανόνιστη,

και κάτι τσίμπλες το πρωί, αλλα ας μην το κάνουμε θέμα


κΚΚΜοίρη,

κι επιπλέον ποδηλάτες, αλλά όπως στο ποστ του ηδδ345φ



Σουρεαλίστρια,

ξέρεις σε πόσα πράγματα ΔΕΝ πιστεύω; Εντούτοις τα χριστούγεννα θα ντυθώ αη καμήλα.

Και τη δική μου.

:)))

ε,

πάλι καλά, η δικιά μου η μάνα θα μου εφερνε το κασκολ.

:ΡΡΡΡ