Οι μεταφορές του έρωτα συνήθως έχουν ρόδινα χρώματα, αναλογίες σε ύψος, πετάγματα, σκιρτήματα, τιτιβίσματα.
Λέξεις επινοημένες με κριτήριο την τονικότητα, ένρινα και χειλικά, πολλά υποκοριστικά, ένα χαμόγελο παγιωμένο από άκρη σε άκρη σε ροδοκόκκινα μάγουλα, φως, καλοκαίρι, ο έρως που ίπταται, ο έρως που εφορμά, φτερωτός θεός και δε συμμαζεύεται.
Η σκέψη του ερωτοχτυπημένου περιορίζεται και προσδιορίζεται από τον πόθο της εξαφάνισής του μέσα στον άλλον, της σύζευξης και ενοποίησης των παλμών της καρδιάς σε χτύπους κοινούς.
Είναι τέτοια η φύση κι η ένταση του συνεπαρμού, που κανείς δεν κατορθώνει εκείνη τη στιγμή να συνειδητοποιήσει ότι, σε αντίθεση με τα κοινώς νομιζόμενα, να ερωτευτείς δε σημαίνει απογείωση αλλά πτώση.
Σε βαθύ πηγάδι.
Στο τέλος της διαδρομής, στον πάτο του πηγαδιού, εκεί που ασπρίζουν τα κόκκαλα των πολλών, υπάρχει κάπου μια τρύπα που οδηγεί ξανά προς το φως.
Οποιος κατορθώσει να βγει ξανά, θα αντικρύσει ένα παγκάκι δίπλα από ένα δέντρο στη θάλασσα.
Και αν παραείναι τυχερός, δυό γερόντια θα κάθονται εκεί αγκαλιά.
Θα σωπαίνουν μαζί.
31 σχόλια:
Να το θεωρήσω αυτό ως αντιμάμαλο των καλοκαιρινών διακοπών;...
(Προσέξτε την ιδιοσυχνότητά σας:έχετε αρχίσει να συντονίζεστε επικίνδυνα με τον κ.Κ.Κ.Μοίρη!).
Σελιτσάνος.
Έρωτας, βαθιά πηγάδια, ροδοκόκκινα μάγουλα, κοινοί χτύποι καρδιάς, κοινή ανάσα... Μιας και είμαι ερωτευμένος γιατί δεν τα συναντώ αυτά; Τί λάθος κάνω; Να κάτσω τιμωρία στο παγκάκι;
δεν είναι τιμωρία το παγκάκι καλέ island!
σε κάτι ιδιωτικές διακειμενικότητες, το κείμενο αυτό παραπέμπει εκεί: http://www.youtube.com/watch?v=ll-me-0Wp-g
Σελιτσάνε,
αντιμάμαλο ναι, αλλά θάλεγα των αδιάκοπων.
(Επίσης θέλω να σε ενημερώσω ότι χρειάζομαι γέφυρα μεταλοκεραμική 26-28 με στηρίγματα 26-28 και ενδιάμεσο 27, εμφράξεις σύνθετης ρητίνης 26,28,22,21,11,12 και μένει να ερευνήσουμε τα πάνω δεξιά που έχουν φάει κόκκαλο. Θα ζήσω λες;
;ΡΡΡΡ
Νησιώτη,
η απαντηση Αλμ καλύπτει το ερώτημα. (Ασε που θα τα ζήσεις θες δε θες)
:)
Αλμ,
οντως, ακριβώς εκεί. Νασαι καλα που μου το θύμισες, χρόνια είχα να το ακούσω
:)
Λέξεις δυνατές.Σαν έρωτας. Λέξεις φωτεινές σαν ήλιος καλοκαιρινός, μα και μαύρες σα το πηγάδι.
Ποιός μπόρεί να διαφωνήσει; Διαφορετικός ο έρωτας για τον καθένα.Μα και ο καθένας διαφορετικά βιώνει τον έρωτα κάθε φορά που ανατέλει.
Γράφεις όμορφα πολύ!Ο λόγος σου διττός,συναρπαστικός!
Καλώς σε βρήκα!
μεχρι κι εγω ειχα καποτε ενα παγκακι... κατι παγωτα που ειχαμε φαει εκει πανω...
Τι σημαίνει αντιμάμαλο;
Δεν ξέρω αν θα επιζήσετε(αυτό είναι μάλλον αρμοδιότητα του συναδέλφου που θα ρίξει τα μπετά)αλλά σας συμβουλεύω να αναβάλλετε τις ερωτικές σας εξορμήσεις , γιατί όταν επιτέλους βρείτε εκείνη την έρημη την τρύπα στον πάτο του πηγαδιού , θα διαπιστώσετε ότι τα γερόντια σωπαίνουν , γιατί τους πέφτουν οι μασέλες κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους...
(Ε κόψτε πια αυτή τη συνήθεια με τα κρητικά κριθαρένια παξιμάδια...)
Σελιτσάνος.
@hdd345f
http://www.livepedia.gr/index.php?title=%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%BF
Σελιτσάνος.
@ Σελιτσάνος, Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Κάποτε είχα έναν φίλο που τον έλεγαν Γ. Μάμαλο και τσακωθήκαμε για τα καλά. Αντιλαμβάνεστε. Επίσης, αυτόν τον π@@@@η τον Τσατσαρωνάκη τον έχω χρυσοπληρώσει κι εγώ. Αντιλαμβάνομαι.
@hdd345f
1.Αντιλαμβάνομαι
2.Αντιλαμβάνομαι
Σελιτσάνος.
Με κάλυψες. Θα περιμένω το λοιπόν να τα ζήσω και να μην βλέπω το παγκάκι ως τιμωρία
Όπως σωστά διευκρινίζετε στην αρχή κ. Νομάδα αυτά που περιγράφετε με τοσο ωραιο τρόπο, αναφέρονται στην μεταφορά του έρωτα και όχι στον ίδιο, ο οποίος είναι ενα πολύ διαφορετικο πράγμα για τους κοινούς σαν εμας θνητούς.
Ολη η ουσία, που ειναι "τι συμβαίνει στο βαθυ πηγαδι;", σκοπιμως παραλείπεται.
Ανασαιμιά,
καλώς ήλθες, σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Νομίζω ωστόσο πως δεν βιώνει ο καθένας διαφορετικά τον έρωτα, αλλά αντίθετα, το συναίσθημα αυτό είναι πανανθρώπινο και κοινό. Οταν ερωτευόμαστε, όλοι ερωτευόμαστε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο. Η διαφορά μας εγκειται στον τρόπο που ξεαγαπάμε. (Ναι, σολοικη η λέξη, αλλα καταλαβαίνεις) Θέλω να πω, στο τελος του έρωτα προκύπτουν οι χασματικές μας διαφορές, στην αρχή είμαστε όλοι πιτσουνάκια.
:)
Νέλλυ,
να υποθέσω ότι το χαράξατε κιόλας; Γιου νόου, μήτσος-νέλλη λοβ φορ εβερ; :ΡΡΡ
Λοιπόν, να κι ενα συνειρμικό: πριν πολλά χρόνια που κάηκε η Πεντέλη είχα ανέβει για ασχετους λόγους εκεί πανω. Κάποια στιγμή, μέσα στον πανικό, βλέπω έναν άντρα να ξεσπάει σε μαύρο δάκρυ, να απελπίζεται, επειδή ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ (αναμεσα σε χιλιάδες) είχε φουνταλώσει. Τον είχε πιάσει παροξυσμός και εκλιπαρούσε τους πυροσβέστες να σβήσουν αυτό το συγκεκριμένο δέντρο, το οποίο δεν ηταν καν κοντά σε σπίτι. Δεν μπορούσα να καταλάβω το λόγο, ώσπου η περιέργειά μου νίκησε και τον ρώτησα γιατι κάνει σα να καίγεται το σπίτι του, γιατί αυτό το δέντρο κι οχι άλλο από τα τόσα. Μου εξήγησε οτι σε αυτό το δέντρο κι οχι σε άλλο, είχε πριν χρόνια χαράξει τη δικιά του αγάπη. Αυτό το αστείο γιου+μη=λοβ. Το θρηνούσε...
Ετσι φαντάζομαι ότι το παγκάκι με τα παγωτά σου μπορεί να μην έχει την καλύτερη θέα, αλλα θα είναι πάντα το παγκάκι με τα παγωτά σου.
:)
ηδδ345φ,
πάλι καλά που σας απάντησε ο σελιτσάνος γιατί -προφανώς- θα σας παραπληροφορούσα.
:Ρ
να κι άλλο συνειρμικό: Είμαστε δεμένοι σε κάτι βράχια έξω απ τον ν΄τόκο (ο οποίος είναι φίσκα στα σκάφη) σε ένα νησί των κυκλάδων και δεν ξεκουνάμε γιατί φυσάει πολύ. Αισθανόμαστε ασφαλείς, ξεροντας οτι τα μελτέμια είναι βοριάδες και το λιμανάκι κλειστό στο βοριά, παρότι απέξω εμείς. Ωσπου έρχεται το αντιμάμαλο και μας δέρνει, επειδή το λιμανάκι είναι ανοιχτό στο νοτιά και γυρνάει ο αέρας ξαφνικά. Παραλίγο να βουλιάξουμε, να μας συντρίψει στον ντόκο. καλύτερα θα ήταν να είχαμε λύσει και να βρισκόμασταν στα ανοιχτά. Με το ζόρι το σώσαμε. Εκτοτε μαθαμε οτι τα αντιμαμαλα της στεριάς είναι πιο επικίνδυνα απο τους αέρηδες στα ανοιχτά... (Οπως παντα, τα πιο κρίσιμα πράγματα τα μαθαίνει κανείς στην πράξη...)
Σελιτσάνε,
ναι, και να άλλο ένα μάθημα που μαθαίνεται εκ των υστ΄λερων. Είδατε πόσο οι ρομαντικές παραμυθίες υποκρύπτουν εντέχνως τη σκληρή, πεζή αλήθεια;;;
:ΡΡΡ
(Οκ να τα κόψω τα κριθαροκουλουρα και τους ντάκους, αλλα μη μου ζητήσετε να σταματήσω τα κόκκαλα! )
:)
Νησιώτη,
μα το παγκάκι μόνο τιμωρία δε μπορεί να είναι! Για σκέψου το. Πέρασαν, πες, 50 χρόνια. Πόσος έρωτας θα έχει απομείνει; Αν όμως έχει απομείνει το παγκάκι, αν έχει απομείνει η αγκαλιά κι εκείνη η σιωπή που δεν χρειάζεται κανείς να σπάσει πια, τότε νομίζω δεν έχει πια σημασία ο έρως. Και αν είναι ανίκητος στον πόλεμο, ίσως μπορείς να τον νικήσεις με την ειρήνη.
:)
Κυνική,
μα δεν θέλουμε να ξέρουμε απο τρίτο χέρι τι συμβαίνει στο πηγάδι. Ποτε κανείς δεν θα το εμπεδώσει απο διήγηση. Οποιος θέλει να μάθει, ας βουτήξει.
:)
"O πάτος του πηγαδιού βρίσκεται πάντα πιο κάτω από κει που νομίζεις..."
(Αλλουνού)
Κατάσκοπε,
άσε που κι οταν τελικά τον πιάσεις, συσπειρωθείς και εκτιναχθείς προς τα πάνω, σιγά μην καταφέρεις να ξαναβγείς από κει μέσα. Ούτε η Ισιμπαγεβα δεν θα το κατάφερνε!
(του ιδίου, απο τα απόκρυφα)
:Ρ
κι αν είναι ένα το γερόντι στο παγκάκι ;
θα σωπαίνει μόνος του ;
Έ ρ ω τ α ς: καταστροφικός, αυτοκαταστροφικός, κεραυνοβόλος, βαθύς, ληξηπρόθεσμος, πονεμένος, απεγνωσμένος, πλατωνικός, μυστήριος, ταραγμένος, σωτήριος, ποιητικός, πεζός, ανήσυχος, αιώνιος, λειψός, κουτσός, αθάνατος, ευλογημένος, καταδικασμένος, ανεκπλήρωτος, ολοκληρωμένος, ολοκληρωτικός, ονειρικός, φανταστικός, αληθινός, γνήσιος, κάλπικος, πληρωμένος, αθώος, εφηβικός, παιδικός, ενοχικός, δυνατός, συμπλεγματικός, περαστικός, μαγικός, αδιαπραγμάτευτος, διαπραγματεύσιμος, εμπνευσμένος, αδιαμφισβήτητος, αμφισβητούμενος, αδιανόητος, ακριβός, φθηνός, διατιμημένος, αδιατίμητος, πολύτιμος, αδιέξοδος, αδικαίωτος, αδημονών, βιαστικός, ακαταμάχητος, άδηλος, άγριος, ήρεμος, παθιασμένος, γυμνός, γραφικός, γενναίος, φοβισμένος, απροειδοποίητος, ξαφνικός, καταπιεστικός, απελευθερωτικός, καταραμένος, αδιέξοδος, καχύποπτος, ύποπτος, ανύποπτος, βιαστικός, ανυπόμονος, κερασοφόρος, αναγκαστικός, θεατρικός, κινματογραφικός, προβληματικός, προβληματισμένος, αποκλειστικός, ανεπανάληπτος, ανεπαρκής, διακοσμητικός, ουσιαστικός, κουραστικός, κουρσευτής, απογειωτικός, προσγειωμένος, ισχυρός, ανίσχυρος, κριτής, κρυψίνους, υποκριτής, θερμός, χλιαρός, κρυφός, φανερός, κυκλοθυμικός, κίβδηλος, αναζωογονητικός, λιποτάκτης, λιπόψυχος, εγωιστής, εγωκεντρικός, λυσσασμένος, λυτρωτικός, συντηρητικός, αινιγματικός, ματαιοπονών, αβέβαιος, αυτόνομος, αναρχοαυτόνομος, μάταιος, μεγάλος, μικρός, μεθυσμένος, νηφάλιος, υπολογίσιμος, υπολογιστής, μονομάχος, ακοίμητος, φρουρός, μυροβόλος, νέος, παλιός, ξυράφι, περήφανος, περιοδικός, αλλαζονικός, περιοδεύων, στοχαστικός, φιλοσοφικός, στρατηλάτης, συλλεκτικός, συμβατός, αντισυμβατικός,, ταπεινός, υποχωρητικός, ανυποχώρητος, ελεεινός,ζηλιάρης, κτητικός, ταραξίας, υποβόσκων, υποκατάστατος, αναντικατάστατος, βραδυπορών, υπομονετικός, φαινομενικός, φαντασιακός, κενός, φαιδρός, φανταστικός, σιωπηλός, κραυγαλέος, φάντασμα, ιδέα, στοιχειωμένος, χρεωκοπημένος, ψεύτης, μεταφυσικός, πραγματικός,στρατηλάτης, γρήγορος, αυτοεπιβεβαίωσης, επαίτης, συζυγικός, εξωσυζυγικός, ανίκανος, ανίκητος, νικημένος, εκπτωσιακός, έκπτωτος, εκρηκτικός, εκτεθειμένος, ομολογημένος, ανομολόγητος, πνέων τα λοίσθια, εκμεταλευτής, εκνευριστικός, διερχόμενος, διεστραμμένος, ομολογημένος, ανομολόγητος, βερμπαλιστής, αυθόρμητος, άστατος, επαναστάτης κλπ κλπ........
Όσοι άνθρωποι τόσοι σχεδόν και οι τρόποι ν' αγαπάς.
Αυτοί που θα καθήσουν στο παγκάκι... τελικά, πράγματι θα' ναι τυχεροί!
....ή απλώς συμβιβασμένοι;
κΚΚΜοίρη,
αν είναι μόνο του μάλλον θα μιλάει συνεχώς.
:)
Αυριο,
ο έρωτας δεν χρειάζεται επιθετικό προσδιορισμό. (Μόνο έναν μπορεί να λάβει, για να αντιδιαστείλει τον έρωτα από το ψετισμά: φέικ. Εαν δεν έχει αυτόν, τότε να μιλάει κανείς για σφοδρό έρωτα είναι εξίσου περιττό με το να μιλάει για συγκρατημένο, κλπ. Ολα αυτα δεν αφορούν τον έρωτα τον ίδιον, αλλά τον τρόπο μας να κινούμαστε στην κοινωνία όντας ερωτευμένοι) Νομίζω πως όσοι είναι οι άνθρωποι τόσοι είναι οι τρόποι να ξεαγαπάς, το είπα και πριν. Να αγαπας υπαρχει μόνον ένας, ο ανθρώπινος.
:)
Στο Δαφνί, στα μαθητικά μου χρόνια, σε μια από εκείνες τις επισκέψεις τις "ανθρωπιστικές", που οργάνωναν τότε οι καθηγητάδες μας, το πρωτοείδα το παγκάκι. Έτσι ακριβώς, όπως το περιγράφεις. Δυο γερόντια άπειρης ασχήμιας οι ένοικοί του. Κι άπειρης ομορφιάς.
Δηλαδή όλοι αγαπάμε με τον ίδιο τρόπο!
Τότε γιατί οι ταινίες, τα βιβλία που μιλάνε για τον έρωτα δεν είναι ίδιες και ίδια;
Γιατί οι άνθρωποι δεν πράττουν όλοι τα ίδια όταν ερωτεύονται;
Και εγώ που νόμιζα ότι οι άνθρωποι μεταφέρουν στην αγάπη και πράγματα από τον εαυτό τους, τον χαρακτήρα τους!
Όλοι είμαστε δηλαδή Ρωμαίοι ή Ιουλιέτες;
Όλοι μπορούμε να υπομένουμε "100 χρόνια μοναξιάς"; μέχρι να σμίξουμε με τον ή την αγαπημένό/ή μας;
Εγώ επιμένω και με συγχωρήσετε κ. Νομάδα :Οι άνθρωποι όλοι ναι ερωτεύονται, αλλά ΔΕΝ ερωτεύονται με τον ίδιο τρόπο τον "ανθρώπινο" όπως υποστηρίζετε.
Το "ανθρώπινο" υποδηλώνει μόνο το φορέα κι αυτό όχι πάντα.
Ο πόθος, η ένταση και το πάθος κάθε φορά αλλάζει ανάλογα με τα υποκείμενα τους.
Έτσι θα βρείτε ανθρώπους που ούτε υποκοριστικά χρησιμοποιούν όταν ερωτεύονται, ούτε και θέλουν να εξαφανιστούν μέσα τον άλλο.
Εσείς τωρα μπορεί να πείτε πως εάν κάποιος δεν νιώθει έτσι, δεν είναι αληθινά ερωτευμένος.
Και μπορεί να συμφωνήσω κι εγώ, όμως αυτός είναι ο τ ρ ό π ο ς που εσείς, και άλλα 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι -πιθανόν- συμφωνήσουν.
Κάποιοι άλλοι όμως θα θεωρούν κάτι άλλο.
Και τρόποι να αγαπάς υπάρχουν πολλοί.
Όπως και τρόποι να ξεαγαπάς, να φας, να ντυθείς....
Άσε που ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει και να ερωτευτείστην ίδια ζωή και με άλλους τρόπους, ανάλογα τι του βγάζει κάθε φορά το "έτερο ήμισυ" ή σε ποια "φάση" είναι.
Μυστήριο πράγμα ο έρωτας όπως και η ζωή...
Και ο έρωτας σε απογειώνει όταν υπάρχει και ο άλλος να "συγχρονιστεί" μαζί σου.
Στην αντίθετη περίπτωση ναι σε "ρίχνει". Μη σας πω και στα Τάρταρα.
Θα παρακαλούσα κ. Νομάδα να μην επιμένετε.
Δεν είναι "πρέπον".
Αφήστε που τα Τάρταρα στην παρούσα φάση είναι υπερααρκετά.
Να μην ψάχνουμε και πηγάδια, που στον πάτο τους έχουν και άσπρα κόκκαλα.
Παρακαλώ η "επανάληψη" να μη θεωρηθεί ότι αφορά την επιδίωξή μου να "μάθετε" καλά την άποψή μου και ως εκ τούτου να διαγραφεί από εσάς.
Εγώ αγνοώ τον τρόπο.
Δεν πρέπει να επικεντρωθούμε στο αν αγαπάνε όλοι με τον ίδιο τρόπο ρε παιδιά. Δεν έχει τόσο σημασία.
Θα ψηφίσω πως το κείμενο συμπληρώνεται τέλεια από την παρατήρηση της κυνικής (και την απάντηση του Νομάδα). Είναι διαφορετικό το ταξίδι για τον καθένα και τελικά αυτό που υπάρχει είναι αυτό που σου μένει. Η ζεστασιά που νιώθεις στο τελευταίο παγκάκι. Είτε μόνος είτε με άλλον.
Όπως πάντα φίλε Νομάδα, έγραψες. Κυριολεκτικά.
Σοφότατο. Είναι σοφότατο αυτό το κείμενο και όμορφο πολύ.
Τίποτα,
χαίρομαι πολύ που σε "βλέπω". Τα άπειρα πράγματα δε μας τρόμαξαν ποτέ, τελικά. Τα πεπερασμένα είναι που.
:)
Αύριο,
έχω την εντύπωση πως αντιλαμβανόμαστε το ίδιο πράγμα με άλλους όρους -το λέω και για άλλους. Γεννιέσαι με τον ίδιο τρόπο που γεννιέται ο κινέζος άντρας παλαιστής σούμο. Πεθαίνεις με τον ίδιο τρόπο, άσχετα αν εσύ πεθαίνεις απο στραβοπάτημα κι αυτός απο πτώση σαλταρισμένου δρυοκολάπτη στο κεφάλι. Στο μεσοδιάστημα, διαμορφώνεις τη ζωή σου, την εξατομικεύεις, ως γυναίκα ελληνίδα με χ καταβολές. Ο ερωτας λέω, γεννιέται και πεθαίνει με τον ίδιο τρόπο. Είναι πανανθρώπινος. Το συναίσθημα που βιώνει ο ερωτευμένος είναι τόσο όμοιο που δεν υπάρχει ούτε ένα βιβλίο που να μπορεί να το περιγράψει αλλιώς. Οσες περιγραφές αναφέρεις αφορούν τη διαχείρισή του, οχι το ίδιο το συναίσθημα. Εκεί ναι, φυσικά κάθε διαχείριση αντικατοπτρίζει τον διαχειριστή. Οσα τον περιορίζουν, τον χαρακτηρίζουν, τον κάνουν να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, είναι τα χαρακτηριστικά όχι του ερωτα, αλλά του ανθρώπου που τον βιώνει. Ισως είναι τόσο λεπτή η απόχρωση της διαφοράς που δε διακρίνεται εύκολα. Αλλά ας μη συγχέουμε σημαίνον με σημαινόμενο, ας μη συγχέουμε την καθολική φύση ενός συναισθήματος με τους πράγματι πολλούς τρόπους διαχείρισής του. Για εμένα είναι κεφαλαιώδες να γνωρίζω πως το ίδιο ακριβώς, μα ακριβώς συναίσθημα που βιώνω όταν βυθίζομαι είναι βιωμένο απο τον καθέναν που βυθίστηκε. Διαφορετικά κανείς δεν θα καταλαβαινε κανέναν οταν θα του ελεγε "ερωτευτηκα" Κι ομως ολοι καταλαβαίνουμε. δε θέλει καν εξήγηση. Ασχέτως της διαχείρισής του. Μπεστερ τώρα;
:Ρ
Βάσκες,
ευχαριστώ πολύ κι εγώ και το παγκάκι
:Ρ
Χνου,
σ έβρισα εγώ βρε παλιόπαιδο;;;;
:ΡΡΡ
Μπορεί να είναι και άσχετο, αλλά από τη μέρα που διάβασα την ανάρτηση έκανα παραλληλισμό με τον δικό μου οδηγό/book σε πολλά σημεία
εννοώντας τις έννοιες - "μεταφορές"
την κόλαση του Δάντη :}
όμορφα τάρταρα γιατί η διαδρομή έχει θέμα την διέξοδο
τάρταρα - ζωής ... και πολλά ακόμα - μη μακρυγορήσω ξέρω πως με αντιλαμβάνεσαι
αν όχι θα επανέλθω με επεξηγήσεις και υποσημειώσεις :}
σε καμία περίπτωση :}
επίσης να πω κάτι αυθόρμητο σε σχόλιο σου είπες δεν ξέρω πως οι απαντήσεις μου βγαίνουν αλλιώς το λέω με δικά μου λόγια
πάλι κατανοείς διότι ξέρει τι είπες
αν σου πω ότι έτσι μου βγαίνει τις περισσότερες φορές :}}
τέλος και όλα καλά
1. ευχαριστώ γιατην άδεια προοπτικές κ.τ.λ. θέματος
αλλά και
2.
αν και εφόσον δεν είναι απαραίτητο
έχεις προσκλησούλα :}}
Σ΄ευχαριστώ πολύ
την καλησπέρα μου!!!!
Better.
Eίναι όπως λέμε "γεννάω": άλλη γεννάει φυσιολογικά και με το σύστημα του ανώδυνου, άλλη φυσιολογικά και με επισκληρίδιο, άλλη με καισαρική και ολική νάρκωση και άλλη με καισαρική και επισκληρίδιο.
Άλλη αντιμετωπίζει επιπλοκές στον τοκετό και ίσως πεθάνει και άλλη κάνει δεύτερο και τρίτο παιδί.
Αλλά όλες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γινόμαστε μανούλες.
Βetter this time;
Ωστόσο ομολογώ πως ήδη είχα αρχίσει να το "βλέπω αλλιώς" μετά την παρατήρηση του Βάσκες και την παρατήρηση της κυνικής-την οποία και ξαναδιάβασα.
κ. Νομάδα είναι ωραίο να βλέπεις κάποιες φορές -μη το παρακάνουμε- πως σκέφτεται και ο άλλος.
Ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν κουράζεται(;) να εξηγεί και κάποιες φορές να σφίγγει και τα δόντια πριν τις εξηγήσεις...
Την "επανάληψή" μου θα τη σβήσετε;
Γράφω που γράφω πολλά μη τα βλέπω και εις διπλούν!
Σουρεάλ,
χαίρομαι για το συνειρμό κι ευχαριστώ για την πρόσκληση. Μόνο που λόγω της ιδιάζουσας σύνταξης που χρησιμοποιείς -εσύ κι ο πετεφρής μιλατε με ιδιόλεκτα, εκείνος στο λεξιλόγιο εσύ στο συντακτικό, με τρελαίνετε ώρες-ώρες (καλό είναι αυτό :) - δεν καλοκατάλαβα τι πρέπει να κάνω, να αναφέρω τραγούδια που με ρίχνουν κι αλλα που με ανεβάζουν; Αν θες διευκρίνισέ το και... ολα καλά :Ρ
:)
Αύριο,
εγώ χαίρομαι που θα διαφωνήσω ξανά μαζί σας: νομίζω πως είναι ΠΑΝΤΑ ωραίο να ΜΠΟΡΕΙΣ να βλέπεις πως σκέφτεται ο άλλος. Κι ας το παρακάνουμε.
(Το διπλό μήνυμα σβήνεται πάραυτα)
:)
...αλλά η πρόσκρουση/διαβάζοντας το παγκάκι σας, μια σφαίρα φύτρωσε στο στήθος μου/μίλησε οδηγώντας μεθυσμένη ένα δάκρυ, στον ίσκιο της αναπνοής με πόθο/κύλησε στα χείλη ενός άγνωστου χειμώνα/νομίζω με αγάπησε...
καλημέρα, επειδή ίχα γιορτή άργησα βεβαίως βεβαίως να ξαναέρθω εδώ,
...
...
;)
Λοιπόν κάνε όπως κατάλαβες και ακόμα καλύτερα όπως επιθυμείς και σε βολεύει
δηλαδή αγαπητέ-φίλτατε :}
"σχεδιάγραμμα" πλοήγησης
βάλε τραγούδι-τραγούδια που σε ρίχνουν
και αμέσως μετά στην ίδια ανάρτηση ωραίο ακούγεται τραγούδι - τραγούδια που σε ανεβάζουν
ευχαριστώ την εκτίμησή μου!!!!
Δημοσίευση σχολίου