Εκεί που τελειώνει η γλώσσα

Good News, No News

Παλιά δημοσιογραφική παροιμία

@

Σε ενα παλιό αλχημιστικό ροζάριο που δε θυμάμαι τώρα ποιός τόχε γράψει, ίσως ο Τζων Ντη γύρω στο 1600 αλλα ισως κι άλλος, είδα κάποτε τυπωμένη τη συμβουλή για την εξεύρεση της φιλοσοφικής λίθου: "Αναζητάς σκληρά και δε βρίσκεις. Μην αναζητάς και θα βρείς" Αμέσως στο μυαλό ήρθανε τα λόγια του Λαο Τσε: "...κι οποιος δεν θέλησε να γίνει ο πρώτος, του κόσμου οδηγητής θα γίνει". Οι συνειρμοί έπιασαν το μπαλέτο: να που μούρθε στο μυαλό ο Πουανκαρέ: "pour inverter, il faut pencer a cote" -για να εφεύρεις, πρέπει να σκέφτεσαι παράπλευρα. Ξεσκόνισα τις μυστικιστικές μου αναμνήσεις κι όλες ήρθανε ξαφνικά να κονταροχτυπηθούνε με την αγαπημένη για πολλούς φράση του γνωστού παπαρολόγου :"Οταν επιθυμείς κάτι με όλη σου την καρδιά, το σύμπαν συνομωτεί για να σε βοηθήσει" Μα πως να θές κάτι συγκεκριμένο αν σκέφτεσαι παράπλευρα; Πως να επιθυμείς τη Νιρβάνα (ο Βούδας έλεγε πως η επιθυμία είναι πηγή του πόνου, άρα η Νιρβάνα έρχεται μόνο με την εξάλειψη της επιθυμίας) αφου αυτό είναι εξ ορισμού άτοπο; Σωστός ο Βούδας. Παραδειγμα οι γυναίκες, που όσο πιο πολύ τις πλησιάζεις τόσο απομακρύνονται κι όταν το κόβεις νάτες, τσούπ, μεσα στη θέρμη και το χαμόγελο. Το ίδιο κι οι εφευρέσεις. Θυμήθηκα μερικά παραδείγματα επινοήσεων που γίνανε κατά λάθος η απο σύμπτωση: την άνωση του Αρχιμήδη με το αθάνατο "εύρηκα", τη βαρύτητα με το μήλο στο κεφάλι του Νιούτον, την ανακάλυψη των ελλειπτικών τροχιών των πλανητών απο τον Κέπλερ που προσπαθούσε να αποδείξει οτι οι πλανήτες είναι "χτισμένοι" πάνω στα πεντε τελεια στερεά, κοκ, κοκ. Και φυσικά, το ...βιάγκρα! Ξεσκόνισα μετά τις Ρίζες της Συμπτωσης του Κέσλερ, τον Μονό και κατέληξα στις αμφισβητούμενες μελέτες του Γιούνγκ για το ασυνείδητο αφού πέρασα απο τη συσσώρευση οργονών του Ραιχ κι απο κάποιες μελέτες για το ασυνείδητο, τις νευρωνικές συνάψεις και την εγκεφαλική λειτουργία εν γένει. Τελικά, το βρήκα χωμένο σε ενα παλιό Πλεη Μπόυ: "Η αληθινή δημιουργία αρχίζει εκεί που τελειώνει η γλώσσα: χώστε τη γλώσσα σας μέσα της και σκάστε, επιτέλους" :) Και με αυτό το εμπνευσμένο, μα τι λετε τώρα, παλαιότερο κείμενο για την αχρηστία των εννοιών και τη χρησιμότητα του σάλιου, θα ήθελα να υποδηλώσω ότι 2 και 1 μείνανε για τα μπάνια του λαού* κι ότι όπως με κόβω, χλωμός μου φαίνομαι για να ξαναγράφω ως τότε. Συνεπώς να είστε καλά, κλπ κλπ και μην ξεχνάτε ότι ολόκληρη η φιλοσοφία του κόσμου, δεν αξίζει όσο μια μέρα ξεγνοιασιάς κι ένα φιλί στο στόμα, ακόμα κι όταν ξέρεις πως θα γυρίσεις και πως το στόμα που φιλούσες θα σε μπινελικώσει ξανά. Ρωτήστε κανέναν φιλόσοφο. ;Ρ Λοιπόν φίλοι συνδίκτυοι, good news σε όλους μας εύχομαι. *λ' ετά σε μουά, η Λ, η Μ κι ο Π.