Θερινό σινεμαδάκι: The absolute Gardener

President of USA: Mr. Gardner, do you agree with Ben, or do you think that we can stimulate growth through temporary incentives?

[Long pause] Chance the Gardener: As long as the roots are not severed, all is well. And all will be well in the garden. President: In the garden... Chance the Gardener: Yes. In the garden, growth has it seasons. First comes spring and summer, but then we have fall and winter. And then we get spring and summer again. President: Spring and summer... Chance the Gardener: Yes. President: Then fall and winter. Chance the Gardener: Yes. Benjamin Rand: I think what our insightful young friend is saying is that we welcome the inevitable seasons of nature, but we're upset by the seasons of our economy. ~.~ To "Being There" (σε ελληνική μετάφραση "Να είσαι εκεί κ.Τσάνς") είναι για μένα μια απο τις απολαυστικότερες κωμωδίες έβερ, ο καλύτερος ρόλος του Πίτερ Σέλλερς (πιο καλός κι απ τον Πανθηρα, τον ΦουμανΤσου η τον Ινδό στο Πάρτι) ένας από τους πιο ξεκαρδιστικούς ρόλους της Σιρλει μακΛέιν (η σκηνή του κωμικού οργασμού της μπροστά στον ασάλευτο Τσάνς είναι από αυτές που θα έπρεπε να διδάσκονται στις νεαρές ηθοποιούς) και ταυτόχρονα, ένα έργο τόσο σοφό και τόσο έξυπνα μασκαρεμένο σε κωμωδία που σου μένει αξέχαστο. Ο Τσανς, ένας κηπουρός που έμεινε απο παιδί έγκλειστος στον κήπο του αφεντικού καθώς είναι εντελώς χαζός και μόνο να ασχολείται με τα φυτά και να βλέπει τηλεόραση ξέρει, αναγκάζεται να βγει για πρώγτη φορά στη ζωή του απο τη βίλα, όταν το αφεντικό πεθαίνει, η βίλα πουλιέται και του κάνουν έξωση. Με την εξοδο του Τσανς, που δεν εχει ξαναδεί στη ζωή του την πόλη, ξεκινάει ένα απίθανο γαιτανάκι συμπτώσεων, που τον φέρνει τελικά στον...Λευκό Οίκο να συνδιαλέγεται με τον πρόεδρο! Επειδή ο Τσάνσι μιλούσε παντα για θέματα του κήπου, οι συνομιλητές του, δυσκολευόμενοι να αντιλήφθούν πως πρόκειται περί ηλιθίου, θεωρούν ότι είναι...φιλόσοφος που μιλάει μεταφορικά για την πολιτική και αμέσως αναλαμβάνει ο ιματζ μεικερ, να κάνει τον χαζούλη κηπουρό, τον νεο "γκουρού" της οικονομίας και της πολιτικής. Ακόμα και την ιδιότητά του τους λέει ο άνθρωπος (Γκάρντνερ) αλλά αυτοί το εκλαμβάνουν ως επίθετο-παρωνύμιο του ιδιόρρυθμου φιλόσοφου. Ταυτόχρονα, τον εκκολαπτόμενο αυτόν αστέρα της οικονομικοπολιτικής σκηνής, ερωτεύεται σφόδρα η Σίρλει, η οποία επίσης νομίζει ότι έχει να κάνει με σοφό. Το εργάκι αυτό, που όσες φορές και αν το έχω δει δεν χάνει τίποτα απο τη φρεσκάδα του και παραμένει εντελώς σύγχρονο, συνοδεύεται απατραιτήτως απο ζεστά ποπ κορν και κοκα κολα ή μπυρίτσα. Συνίσταται οταν το παρακολουθήσουμε, να έχουμε στην πίσω άκρη του μυαλού μας τη φιγούρα του κ.Λιάπη, η, εαν είστε πιο κοσμοπολίτες, των κ.Μπους, μπαμπά και γιού. Θα πέσετε ξεροί απο το γέλιο!