Ο θεός γαιδούρι

Στην αρχή τα κοράκια είχαν το ομορφότερο κελάιδισμα στον κόσμο, ήταν τα ομορφότερα πουλιά και είχαν ροζ χρώμα. Ενοχλούνταν όμως απο την αγριότερη φωνή στον κόσμο, το γκάρισμα. Παρακαλούσαν λοιπόν τιτιβίζοντας μελωδικά τον Θεό, να καθαρίσει τα γαιδούρια. Ετσι προέκυψε το... ΘΕΩΡΗΜΑ: Αν ακουγε ο Θεός τα κοράκια, κάθε μέρα θα ψοφούσε κι ένα γαιδούρι. Με δεδομένο οτι δεν ψοφάει καθημερινά ένα γαιδούρι (είναι αλλωστε τόσο λίγα πια) απο το θεώρημα συνεπάγεται οτι ο θεός α) δεν ακούει τα κοράκια β) δεν ακούει γενικότερα (σχεδόν κουφός θεός) γ) ακούει αλλα δεν μπορεί (αρα δεν είναι παντοδύναμος) Αν α) τότε τα κοράκια είναι πτηνά κατώτερου θεού. Ομως ο Θεός είναι ένας. Συνεπώς α) οδηγείται σε ακυρότητα. Για ευνόητους -συμβατικούς και αμφισβητούμενους μεν, αλλά ας μην πάμε σε άλλο θέμα δε- λόγους, δεν μπορεί να ισχύει επίσης το γ) Τι σκατά θεός μη παντοδύναμος; Εφόσον πιθανότερο β) ο θεός δεν ακούει τίποτα. Τότε, όπως κάθε σχεδόν κωφός, έτσι κι αυτός είναι λογικό να φωνάζει δυνατότερα επειδή δεν ακούει καλά . Βλέπει τα κοράκια να παρακαλάνε και δεν καταλαβαίνει τι του ζητάνε, οπότε φωνάζει: "Τι λεεεεεετε μωρεεεεεεεεε?" Τη φωνή του θεού όμως δεν μπορεί να την ακούσει πλάσμα που δεν έχει τα κατάλληλα αυτιά. Το γαιδούρι έχει εξ ορισμού τα πλέον κατάλληλα αυτιά. Επειδή όμως νομίζει οτι η θεική ερώτηση απευθύνεται σε εκείνο αφού ο θεός ως γνωστόν δεν διευκρινίζει ποτέ σε ποιόν απευθύνεται, απαντάει "γκαααααααααρ", (εννοώντας "σκάσε επιτέλους μας ξεκούφανες, τίποτα δεν είπαμε") Τα κοράκια εκνευρίζονται με τη σειρά τους απο την παρατεταμένη γαιδουροφωνάρα (δεν ακούνε βέβαια τη φωνή του θεού) και παρακαλούνε με ακόμα μεγαλύτερη δήλωση πίστης να ψοφήσει ο κωλογάιδαρος. Ο θεός τώρα εκνευρίζεται γιατί βλέπει τα πουλιά να κάνουν σα να κελαιδάνε αλλά ακούει μόνο ένα αχνό γκάρισμα. Ξέρει όμως οτι δεν είναι δυνατόν να γκαρίζουν τα κοράκια, αφου το μάνιουαλ με το οποίο τα έφτιαξε δεν προβλέπει να γκαρίζουνε τα κοράκια, αλλά να κελαιδάνε πανέμορφα. Συμπεραίνει οτι τα κοράκια έχουν πάθει βλάβη και τα ανακαλεί για επισκευή. Τα κελαιδίσματα όμως έχουνε τελειώσει γιατί όλα τα πουλιά έχουν πλέον δημιουργηθεί. Δεν του μένει παρά να απαλύνει λίγο το γκάρισμα με μια μικροεπέμβαση στις φωνητικές χορδές. Ετσι τα κοράκια, απο το ομορφότερο κελάιδισμα του κόσμου κατέληξαν να κρώζουν. Με τόσο άσχημη φωνή, ο θεός δεν μπορούσε πια να τα αφήσει να είναι τα πιο ομορφα πουλιά. Ετσι τα έκανε άσχημα για να ταιριάζουν με τη φωνή τους. (Μαύρα έγιναν απο το κακό τους). Τα υπόλοιπα πλάσματα, μόλις είδαν τι συνέβη με τα κοράκια, αναφώνησαν ομαδικά: -Τελικά ρε Θεέ είσαι μεγάλο γαιδούρι.... Απο τότε τα γαιδούρια είναι ιερά ζώα και γκαρίζουν ελεύθερα όποτε τους καπνίσει. *κείμενο γραμμένο προ πολλών ετών, μεταφορά εδώ για συγκέντρωση