"Αισθάνομαι ότι κομμάτια της ψυχής μου μπορούν να βρεθούν ανάμεσα σε άλλα ανθρώπινα όντα, ανάμεσα σε καμήλες, ανάμεσα σε πέτρες και φυτά. Το όνειρο κάποιου άλλου πήρε υλικό απο το σώμα της ψυχής μου και χτίζει το σπίτι του κάπου μακριά απ'αυτήν. Γιατί οι ψυχές ζητούν για την τελειοποίησή τους τη συνεργασία άλλων ψυχών, έτσι οι ψυχές βοηθάνε τις ψυχές"
Μίλ.Πάβιτς, Το λεξικό των Χαζάρων
Χτες το βράδι είδα το όνειρό ενός άλλου.
Ησουν, λέει, δική του κι εγώ δεν υπήρχα στη ζωή σου. Δεν ζήσαμε ποτέ μαζί, δεν κάναμε παιδιά, δεν ταξιδέψαμε στο πέλαγος και τις στεριές, ποτέ δεν είπαμε εκείνα τα λόγια, δεν αντικρύσαμε τη δύση στον κεράτειο, κι ούτε ποτέ με κοίταξες μ' αυτό το βλέμμα. Μα επειδή ήμουν εγω που έβλεπα το ξένο όνειρο, με έναν παράδοξο τρόπο και πάλι ήσουν δική μου κι όλα υπήρχαν όπως πριν, μονάχα εγώ έλειπα. Στη θέση μου ήταν εκείνος.
Τότε σταμάτησα να παρατηρώ εσένα κι άρχισαν να προσπαθώ να καταλάβω αυτός ποιός ήταν και γιατί σε είχε πάρει. Μου έδειξες μια λακκούβα που είχε σχηματίσει η βροχή. Κοίταξα μέσα κι αυτός ο άνθρωπος μου έμοιαζε. Ημουν εγώ με πρόσωπο θολό, όπως σ' εκείνη την ταινία του Γούντι Αλλεν που παίζει φλουταρισμένος, ενώ η υπόλοιπη εικόνα είναι ευκρινής. Ημουν εγώ όπως με παραμόρφωνε η κίνηση του νερού. Μα τότε, αναρωτήθηκα, γιατί αισθάνομαι πως είναι ξένο ετούτο το όνειρο κι εσύ πως είσαι πιο ξένη ακόμα; Τότε μου έδειξες ξανά στο νερό, παρακινώντας με να προσέξω καλύτερα.
Κι εκεί που πρώτα νόμιζα πως μου έλεγες να δω τον εαυτό μου, τώρα διέκρινα στον πάατο της λακκούβας, κάτω από το νερό, κάτι να αστράφτει λιγάκι. Εσκυψα και το ανέσυρα. Ηταν ένα μαύρο βότσαλο με λευκές κηλίδες, όμοιο με πέτρα δαλματίας. Αυτό που είχα πετάξει πίσω μου όταν τσακωνόμασταν.
Γιατί την τελευταία έστω στιγμή, είχε ο άλλος που ήμουν τώρα κι όχι εγώ, θυμηθεί τη φράση που είχαμε πει τότε, παλιά, που η εκδρομή μας είχε βγάλει στο Αιγαίο κι αναζητούσαμε μια μαύρη πέτρα να ρίξουμε πίσω μας για να ξεχάσουμε ο ένας τον άλλον. Τότε που ακόμα δεν ξέραμε πως η ζωή μας προόριζε αντάμα. Θυμάσαι;
-Αν είναι να ρίξεις μαύρη πέτρα στην αγάπη, φρόντισε να βρεις μια πέτρα δαλματίας.
Κι έτσι κατάλαβα πως είδα το όνειρο της πέτρας
12 σχόλια:
encore !
encore !
Μαύρη πέτρα ας λέγεται μα μαύρη να μην είναι... λέγαν -
λέγαν οι θυμόσοφοι?
Την καλησπέρα μου!!
αγαπημένε Νομάδα έχετε πρόσκληση όπως σας είχα υποσχεθεί ή απειλήσει το μεσημέρι...
Μου θύμισες:
Σαν πέτρα ήρθα ασάλευτη
σαν άγαλμα φιλούσα
σαν βότσαλο με πέταξε
το χέρι που αγαπούσα
Μεσα στο αργυρό νερο
που κύλαγε σαν χάδι
άφησα την αγάπη μου
κράτησα το σημάδι
κΚΚΜοίρη,
τι δηλαδή; Να πετάξω κι άλλες πέτρες;;;;
:ΡΡΡΡ
Σουρεάλ,
λεγαν πράγματι.
Την καλημέρα μου!
:)
Φαίδρα,
σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, δηλ για το χώσιμο :Ρ Επιτρέψτε μου να αποδεχθώ μεν, εν καιρώ δε, καθώς αντιλαμβάνεστε ότι το παιχνιδάκι αυτό θέλει και σκέψη και χρόνο αν είναι να μην το ξεπετάξεις.
Ως τότε σας δίνω αυτό το λινκ http://nomads-tales.blogspot.com/2007/11/blog-post_2886.html όπου έχω κάνει κάτι παρόμοιο, αλλά με βιβλία.
Καλημέρα σας
:)
Συλφαέν,
η δημιουργία όμορφων συνειρμών είναι νομίζω ένα απο τα ζητούμενα κάθε γραφής.
Καλησπέρα
:)
κυνηγός ονείρων ...
Δεν ξέρω γιατί αλλά άουτς...
Επειδή πάντως αύριο είναι η ΜΕΓΑΛΗ επέτειος, από ένα άλλου είδους κακό όνειρο, θα θυμίσω αυτό που φέρεται ότι είπε τότε ο Γ. Παπανδρέου (παπούς):
Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών
ΚΑΘΟΛΙΚΩΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΩΝ
Κι ένα άσχετο, αλλά...
το συνταρακτικό νέο τό μαθατε;;;
Οι «Ολυμπιακοί» αγγλιστί μετονομάζονται, πιθανότατα πλέον, σε:
Olympic Dopways !!!
Ζείστε τη χαρά να τό πείτε ΠΡΩΤΟΙ στους φίλους σας!
Κι αυτό μιά πρωτιά είναι!
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Monitor de LCD, I hope you enjoy. The address is http://monitor-de-lcd.blogspot.com. A hug.
Αερόστατε,
τα όνειρα είναι απο τα ελάχιστα μη θηρεύσιμα όντα (ναι, όντα) νομίζω
:)
Χνου;
ετσουξε καλό μου;;;;
:ΡΡΡ
Ναπολέων,
καλημέρα. Εχοντας αφήσει αυτό το μήνυμα σε τετοιο τόπικ, να θεωρήσω οτι πιστεύεις τη γυναίκα μου για χουντικιά;;;;;
:ΡΡΡ
Μονιτορ,
καλα, αγκαλιασέ με εσύ κι εγώ θ αναψω λαμπάδα στον αη σπάμη.
Καλημέρα σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου