Μια μέρα ξύπνησαν όλοι μπλόγκερς. Και η γιαγιά μου μαζί τους. Εγραψε τις συνταγές της, 6 παραμύθια και δεκαπέντε λαικές σοφίες απο το Βόλο. Τίποτα το σπουδαιότερο να γράφεις σκέψεις σε ημερολόγια από το να περπατάς στο δρόμο κοιτώντας τα παλιά μπαλκόνια. Ετσι αναγκάστηκαν να συναντήσουν ξανά τους εαυτούς τους και να σταματήσουν να ποζάρουν. Η παλιά έπαρση πέρασε στις παιδικές αρρώστιες. Το ίδιο και μερικές αντιδικίες και νομοθετικά αστοχήματα της παλιάς εποχής. Οπως καθένας μας στον άλλον μετράει με αυτό που γράφει, εκτός απο εκείνους που μετρούν μόνο το φαίνεσθαι -ίσως καλύτερα το φαντάζεσθαι- το αναγνωρίσιμο όνομά τους έπαψε να είναι το επώνυμο. Οι πιο γνωστοί, αφού πια να έχεις μπλογκ ήταν σα να έχεις παπούτσια και κανείς δεν έδινε στα πιο αδύναμα ή φωνακλάδικα κείμενα σημασία περισσότερη από όση θα έδινε σε κάποιον που φωνάζει ασκόπως στην πλατεία, άρχισαν να συστήνονται με τα ψευδώνυμά τους για να τους καταλαβαίνουν περισσότεροι. Δια της ψευδωνυμίας έγιναν πραγματικά ανώνυμοι. Η ψευδωνυμία έγινε κατόπιν μόδα και εξελίχθηκε σε νέα ονοματοδοσία. Τα νέα ονόματα των παιδιών τους θα ήταν του τύπου "Φαλακρή αλογόμυγα", τιμής ενδόξου μπλοκερ ένεκεν, όπως κάποτε σε βάφτιζαν με το παρατσούκλι σου. Και τότε μπορεσαν, επιτέλους, να πουν αυτά που ήθελαν από την αρχή, υπογράφοντας με το βαφτιστικό ονοματεπώνυμό τους. Επιτέλους, κρύβονταν επωνύμως.
9 σχόλια:
Αφήνω το επώνυμό μου παραπάνω - πρώην ψευδώνυμο - για να κρυφτώ με άνεση.
Το ποστάκι σου είναι σαν μια τσουλήθρα: Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να δώσει χαρά. Τα έχει όλα, αυξάνει την ευχαρίστηση στο μέγιστο, αλλά κρατάει λίγα δεύτερα.
Δεν θα το ήθελα και αλλιώς, μικρό και όμορφο.
μια χαρά τα είπες
υπογραφή
Μουδιασμένος Δείκτης
το post σας έσπασε επιτέλους τη μονοτονία των "εγγραφών" για το ανάλογο θέμα...
προσωπικά,πιστεύω πως η ανία έγινε κάτι σαν "μονομανία" και όχι μόνο δεν την πολεμάμε, όχι μόνο δεν την απαξιώνουμε αλλά τη διεκδικούμε σαν το έσχατο μέσο που θα θεραπεύσει την ανασφάλειά μας...
γιατί κοστίζουν πολύ οι ανασφάλειες αλλά δεν "γιατρεύονται με φράγκα" ούτε με επίπλαστες επαναστάσεις...
κάτι άλλο τώρα...
πράγματι η γιαγιά σας κατάγεται από το Βόλο?
γιατί αν είναι έτσι,έχουμε κοινή καταγωγή...
καλημέρα
χαιρετισμούς
κι εγώ που νόμιζα ότι θα γράφαμε τα ποιηματάκια μας κι αυτό ήταν...
Μελίνα, 5 ετών.
Βάσκες,
για τραμπάλα το ξεκίνησα αλλά μετά σκέφτηκα "που να κουνιέσαι τώρα πανω κατω μωρέ..." Να είσαι πάντα καλά.
:)
μουδιασμένε δείκτη,
αν κλείσετε το δάχτυλο θα σχηματιστεί γροθιά μουδιασμένη κατά μόλις 1/5.
:)
Φαίδρα,
για να σας μπερδέψω τελείως θα σου μιλάω στον πληθενικό. Η κουβέντα που είπατε περί ανίας σοφή και, όπως έλεγε καλός δικτυακός μου φίλος, η επανάσταση θα ξεκινήσει στις 7, κι αν βρέχει θα την κάνουμε σε κλειστό χώρο.
:)
Μελινάκι 5ετές,
σήμερα ο συνειρμός που μου ήρθε μόλις σε διάβασα ήταν να δώσουμε ραντεβού σε παιδότοπο και να τραγουδήσουμε μαζί το χοπ χοπ χοπ τρέχα αλογάκι. Σε σχέση με τον προχθεσινό, μάλλον βελτιώνομαι!
:)
Καλησπέρα.
"Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης βγαίνει ένα λουλουδάκι..."
Τρα λα λα (γιατρέ μου;;;;)
Χνουδένια,
να πουμε και το χρυσαλιφούρφουρο;;;;;
(δε λες τίποτα)
:)))))
Φαίδρα,
ξέχασα πριν, συγνώμη, ναι, γιαγιά εκ Βόλου,, αρα κατα 1/4 ναι, εφόσον οι αλλοι 3 παππουδες ήτο ο καθείς κι απο αλλού.
:)
μια μερα ολοι/ες θα ξυπνησουμε καπως.
αυτο που με βαζει σε σκεψεις ειναι το πως θα εχουμε κοιμηθει το προηγουμενο βραδυ.
(αν κοιμηθεις το βραδυ με στραβο, το πρωι θα αλληθωριζεις).
[και παλι ομως αναρωτιεσαι αν σε ενοχλει η μη αναγνωσιμοτητα; ολοι/ες εχουμε δικαιωμα στη γραφη, οσο ηλιθια και αν ειναι αυτα που γραφουμε... και ολοι/ες εχετε δικαιωμα στην επιλεκτικη αναγνωση]
ο κοσμος εχει αναγκη να εκφραστει... και δεν εχει σημασια αν χρησιμοποιει σωστα τον τετελεσμενο μελλοντα ή αν γραφει για την δισυποστατη φυση της υπαρξεως που ταλανιζεται μεταξυ σκυλας και χαρυβδης - σωματος και ψυχης - ή για το τρυφερο κωλαρακι-τουμπανο της απεναντι. σημασια εχει να βγαλεις αυτο που εχεις μεσα σου... ειναι διαδικασια εγωιστικη & αυτοαναφορικη.
και εμεις ως αναγνωστες πρεπει πρωτιστως να σκοτωσουμε τον 'μπατσο' που κρυβουμε μεσα μας.
ας ειμαστε λοιπον ξεγνοιαστοι/ες και μοιραιοι/ες... ας αγαπαμε και ας ερωτευομαστε.
/και οποιος/α καταλαβε, καταλαβε.
Man on the moon,
μια χαρά όσα λες.
:)
Καλώς ήλθες.
Δημοσίευση σχολίου