Ξεκινήσαμε από το τέλος.
Μείναμε σιωπηλοί έχοντας πει τα πάντα πριν μιλήσουμε.
Δεν υπαρχει τίποτα να πούμε, δε χρειάζεται.
Δεν υπάρχει τίποτα να κάνουμε, έχουν όλα συμβεί.
Τίποτα να χωρίσουμε, τίποτα να χτίσουμε μαζί, καμιά κοινή στιγμή δεν χρειάζεται.
Ολα ήταν τετελεσμένα από πριν. Ολα είχαν ήδη χαθεί πριν βρεθούμε.
Υπήρχες ήδη όταν σε σχημάτιζα και υπήρχα όταν με περιέγραφες.
Η νύχτα ήταν ανέφικτη πριν βραδιάσει και το πρωί ανήκε αλλού προτού ξημερώσει.
Τίποτα δεν υπήρξε δικό μας. Πάντα αλλού, πάντα ο "Αλλος".
Κι όμως. Ενα υπάρχει ακόμα και θα υπάρχει αει, βαθύ σαν το δέρμα:
Το άρωμα του ιδρώτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου