"Στην ύπαρξή μας, κάποτε, στίγματα χρόνου εξέχουν
Υπέρτατα, και με την υπεροχή τους κατέχουν
Το προτέρημα να μας αναγεννούν
Που διεισδύει και να υψωθούμε μας βοηθά,
ψηλότερα αν μας βρει ψηλά, και πεσμένους μας σηκώνει".
Ουέντσγουερθ
Είναι κάτι στίγματα χρόνου που καταλαμβάνουν ολόκληρο τον ελεύθερο χώρο, και τότε δεν υπάρχει παρόν για σένα αλλά μονάχα αυτό το παγωμένο σημάδι, ένας αόριστος διαρκείας, ένα σταμάτημα του χρόνου εκεί. Ακόμα και τότε όμως γράφεις την ιστορία σου. Ακόμα και τη στιγμή που δεν εξαρτάται πια από σένα να ζήσεις ή να πεθάνεις, μπορείς να ζεις ή να πεθαίνεις με αξιοπρέπεια. Τη στιγμή που συνειδητοποιείς πως το βλέμμα σου μπορεί να καθρεφτίσει το θάνατο η τη λύτρωση, κάνεις μια επιλογή ζωής. Ίσως μέσα σου το στίγμα του χρόνου του άλλου δεν κατέλαβε την ίδια έκταση μ αυτήν που έπιασε το δικό σου εντός του. Ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός φτιάχτηκε για να μπορέσεις να το αποδεχτείς. Το ξέρεις αυτό. Αν όμως επιμένεις ακόμα και τότε στις ιστορίες, είναι γιατί πιστεύεις ότι ζούμε έτσι ακριβώς όπως αυτές, κάποιοι μάλιστα λένε πως είμαστε μια από αυτές και τίποτα άλλο. Όταν δε θα υπάρχουμε πια, η ιστορία θα συνεχίζει να ζει και θα είναι τόσο ομορφότερη, όσο περισσότεροι τη θυμούνται χαρίζοντάς μας τη μόνη εφικτή αθανασία. Αν κάποιος τη διηγηθεί ποτέ. Ζούμε το τώρα, αλλά γνωρίζουμε πως στην πραγματικότητα κατασκευάζουμε τις αναμνήσεις μας. Κατευθύνουμε τη ζωή στον ίδιο βαθμό που μας παρασέρνει. Κι αν είναι ανέφικτο να προκαλέσεις μια τύχη, είναι απολύτως εφικτό να κατευθύνεις αυτή που έλαβες. Είναι απολύτως εφικτό να μη γίνεις Τριστάνος για καμιά Ιζόλδη. Να μη ζήσεις την τραγική εκδοχή της ιστορίας, να την εγκαταλείψεις πριν την κορύφωση. Το οφείλεις εξάλλου στους γύρω σου. Θέλουν ζωή, όχι χάρτινους ήρωες. Ναι, η λογική είναι εφικτή και στο παράφορο, εσύ τη φτιάχνεις την ιστορία. Είσαι απολύτως ελεύθερος να φτιάξεις μια ιστορία σαν όλες τις άλλες. Ελεύθερος να κόψεις το παρά και ν' αφήσεις το φόρο. Και μόλις το κάνεις, συνειδητοποιείς πως δεν έχει πια νόημα η ιστορία σου. Το στίγμα του χρόνου μπορεί να υποβιβαστεί σε στιγμές. Τότε ανοίγεις την τηλεόραση. Επιτέλους ζεις σαν άνθρωπος -παίζει και Λάκη.
Υπέρτατα, και με την υπεροχή τους κατέχουν
Το προτέρημα να μας αναγεννούν
Που διεισδύει και να υψωθούμε μας βοηθά,
ψηλότερα αν μας βρει ψηλά, και πεσμένους μας σηκώνει".
Ουέντσγουερθ
Είναι κάτι στίγματα χρόνου που καταλαμβάνουν ολόκληρο τον ελεύθερο χώρο, και τότε δεν υπάρχει παρόν για σένα αλλά μονάχα αυτό το παγωμένο σημάδι, ένας αόριστος διαρκείας, ένα σταμάτημα του χρόνου εκεί. Ακόμα και τότε όμως γράφεις την ιστορία σου. Ακόμα και τη στιγμή που δεν εξαρτάται πια από σένα να ζήσεις ή να πεθάνεις, μπορείς να ζεις ή να πεθαίνεις με αξιοπρέπεια. Τη στιγμή που συνειδητοποιείς πως το βλέμμα σου μπορεί να καθρεφτίσει το θάνατο η τη λύτρωση, κάνεις μια επιλογή ζωής. Ίσως μέσα σου το στίγμα του χρόνου του άλλου δεν κατέλαβε την ίδια έκταση μ αυτήν που έπιασε το δικό σου εντός του. Ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός φτιάχτηκε για να μπορέσεις να το αποδεχτείς. Το ξέρεις αυτό. Αν όμως επιμένεις ακόμα και τότε στις ιστορίες, είναι γιατί πιστεύεις ότι ζούμε έτσι ακριβώς όπως αυτές, κάποιοι μάλιστα λένε πως είμαστε μια από αυτές και τίποτα άλλο. Όταν δε θα υπάρχουμε πια, η ιστορία θα συνεχίζει να ζει και θα είναι τόσο ομορφότερη, όσο περισσότεροι τη θυμούνται χαρίζοντάς μας τη μόνη εφικτή αθανασία. Αν κάποιος τη διηγηθεί ποτέ. Ζούμε το τώρα, αλλά γνωρίζουμε πως στην πραγματικότητα κατασκευάζουμε τις αναμνήσεις μας. Κατευθύνουμε τη ζωή στον ίδιο βαθμό που μας παρασέρνει. Κι αν είναι ανέφικτο να προκαλέσεις μια τύχη, είναι απολύτως εφικτό να κατευθύνεις αυτή που έλαβες. Είναι απολύτως εφικτό να μη γίνεις Τριστάνος για καμιά Ιζόλδη. Να μη ζήσεις την τραγική εκδοχή της ιστορίας, να την εγκαταλείψεις πριν την κορύφωση. Το οφείλεις εξάλλου στους γύρω σου. Θέλουν ζωή, όχι χάρτινους ήρωες. Ναι, η λογική είναι εφικτή και στο παράφορο, εσύ τη φτιάχνεις την ιστορία. Είσαι απολύτως ελεύθερος να φτιάξεις μια ιστορία σαν όλες τις άλλες. Ελεύθερος να κόψεις το παρά και ν' αφήσεις το φόρο. Και μόλις το κάνεις, συνειδητοποιείς πως δεν έχει πια νόημα η ιστορία σου. Το στίγμα του χρόνου μπορεί να υποβιβαστεί σε στιγμές. Τότε ανοίγεις την τηλεόραση. Επιτέλους ζεις σαν άνθρωπος -παίζει και Λάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου