Να πεθαίνεις σα λέξη

Θα σου πω τι σημαίνει να πεθαίνεις σα λέξη. Να είσαι ολόκληρος μια κραυγή κι από το στόμα σου να μη βγαίνει ήχος. Να προσπαθείς να συντάξεις τις σκέψεις σου στο χαρτί κι αυτό να καίγεται μαζί τους.Κάθε σου σκέψη να υποτάσσεται αυτόματα και χωρίς να το επιδιώκεις σε μια κυρίαρχη αίσθηση, αυτήν της απώλειας. Να κοιτάς τα αγαπημένα πρόσωπα και να μη βρίσκεις τις σωστές εκφράσεις για να υπογραμμίσεις την απόστασή τους από όσα σου συμβαίνουν. Η ζωή σου να είναι γεμάτη χαρά, υγεία, ευτυχία, κι εσύ να μη μπορείς να τα νοιώσεις. Να νοιώθεις, τελικά, τη συντριβή και το απροσδιόριστο συναίσθημα της τιμωρίας. Να ξέρεις ότι το να μη βιώνεις όσα η ζωή σου προσφέρει απλόχερα αυτήν ακριβώς τη στιγμή που εσύ δε βρίσκεις τη λέξη σου, είναι το τελειωτικό σου κατάντημα, είναι η εκδίκηση του ενεστώτα στον υπερσυντέλικο. Οποιοσδήποτε στη θέση σου, θα ηταν ευτυχισμένος με όσα του συμβαίνουν και το ξέρεις, όμως αυτή η γνώση δε σε ανακουφίζει, αντίθετα, σου προκαλεί πρόσθετη θλίψη. Γιατί νοιώθεις πως είσαι αχάριστος, πως έχουν δίκιο να σε φτύσουν, να σε χαρακτηρίσουν ανόητο, λίγο, ανικανοποίητο. Να πεθαίνεις σα λέξη σημαίνει να μη βρίσκεις τα λόγια να εκφράσεις το βίωμα, να μένουν οι σκέψεις σου φωτογραφίες σκισμένες και τσαλακωμένες, να λες κάθε βράδι «ποτέ ξανά» και κάθε μέρα να το παίρνεις πίσω. Να ζητάς έλεος χωρίς να ξέρεις κανέναν ελεήμονα, ούτε και πως μπορεί να σε ελεήσει. Να ετεροπροσδιορίζεις τη ζωή σου χωρίς έτερο. Ν αγαπάς τόσο πολύ όσο ποτέ στη ζωή σου ως τώρα και να γνωρίζεις πως ποτέ στη ζωή σου ως αύριο ο βαθμός αυτός του απόλυτου δεν θα σου επιστραφεί. Να ξέρεις πως όσα σε βασανίζουν είναι εσφαλμένα, ένα λάθος πελώριο, από όλες τις απόψεις λάθος, μα γι αυτό ακριβώς και τόσο ανθρώπινο. Και ταυτόχρονα, να ξέρεις πως αυτό το λάθος, είναι η μοναδική σου πραγματική υποταγή στο αυθόρμητο, στην αφοσίωση, στην οικειοθελή παραχώρηση του εαυτού σε κάτι που τον υπερβαίνει και θα μπορούσε να τον υψώσει πέρα από τα συνήθη, τα μικρά. Να πεθαίνεις σα λέξη σημαίνει να ντρέπεσαι που κατείχες, κάποτε, τις κατάλληλες λέξεις και όμως, όταν τις χρειάστηκες τις είπες, όλες, λάθος.