Burn motherfucker, burn...

Η πυρά που καίει το σχολικό βιβλίο στο τέλος κάθε χρονιάς, δεν είναι η ίδια πυρά που έκαιγε τα βιβλία κάποτε. Είναι η φωτιά της αγανάκτησης απο ενα σύστημα ανόητο, καταπιεστικό και ευτελές. Είναι φωτιά διαμαρτυρίας γιατί τα βιβλία αυτά εχουν αποτύχει: αντι να εμπνέουν απωθούν. Είναι η συλλογική εθιμοτυπία των γενεών που δε γνωρίζουν τι τους λείπει, μα γνωρίζουν ότι για αυτό που τους λείπει δεν φταίνε οι ίδιες. Είναι πράξη εορτασμού του τέλους μιας πραγματικής τυρρανίας, όπως έχει δυστυχώς εξελιχθεί το Λύκειο σήμερα. Η πυρά που καίει τα σχολικα βιβλία δεν καίει τα βιβλία, αλλά την αποτυχία μας. Την περασμένη Παρασκευή, η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων επέλεξε στα Νεα Ελληνικά απόσπασμα από το έργο του Άγγελου Τερζάκη «Ταραγμένες ψυχές», το οποίο αναφέρεται στην αξία και τις αρετές του βιβλίου, ενώ το θέμα της Έκθεσης που ζητήθηκε, απαιτούσε από τους μαθητές να ξανασκεφτούν την καταστροφή των βιβλίων που κάθε χρόνο αποτελεί «παράδοση» για πολλούς τελειόφοιτους: «Συχνά παρατηρείται πολλοί μαθητές να καταστρέφουν τα σχολικά τους βιβλία στα προαύλια των σχολείων κατά το τέλος του σχολικού έτους. Σε άρθρο που θα δημοσιευθεί στη σχολική σας εφημερίδα να αιτιολογήσετε το παραπάνω φαινόμενο και να αναφερθείτε στους τρόπους που θα συμβάλουν στην αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης και γνώσης». Δυό μέρες πριν, η κυβερνηση είχε προαναγγείλει τη διάθεση, απο το επόμενο έτος, δεκάδων χιλιάδων λαπτοπ στους μαθητές. Και αναρωτιέμαι: Ποσο υποκριτές είμαστε; Ο μαθητής που θα γράψει οτι καίει το βιβλίο του γαιτι τον βασανίζει και γιατί είναι σκατοβιβλίο γραμμένο απο τεχνοκράτες και για πέταγμα, τι βαθμό θα πάρει; Ο συμμαθητής του που θα πει ψεμματα ότι δεν εγκρίνει το καψιμο και θα παραστήσει τον καθώς πρέπει ενώ δεν είναι, τι βαθμό θα πάρει; Εκτός του οτι με τέτοιες μεθοδεύσεις προσανατολίζουμε τον μαθητή προς μια υποταγμένη σκέψη (κι οταν το κανει με ταλέντο, οταν δηλαδή προσποιηθεί καλά, τον βαθμολογούμε και υψηλά ) και πέρα απο το γεγονός της απόπειρας διαφήμισης μιας τραγικής κυβέρνησης ακόμα και μέσα απο τη διαδικασία των εξετάσεων (θα τους δώσουμε λαπτοπ του χρόνου, ψηφίστε μας μπαμπαδες και μαμάδες τους!) ...πέρα απ αυτα λοιπόν, η ίδια η διατύπωση του θέματος είναι προβληματική. Μου θυμίζει κοπτοραπτική, πως να πουμε στην ιδια φράση δυο πράγματα ασύνδετα, που όμως θέλουμε να συνδέσουμε με το ζόρι, επειδή υπαρχει σκοπιμότητα. Και χωρίς να φροντίζουμε έστω αυτή η συγκόλληση να στεκει και αισθητικά. Μου θυμίζει μια επιτροπή που εχει παρει εντολές -αλλιως πρέπει να υποθέσω οτι τα μέλη της είναι, απλά, βλακες και δε θά' θελα. Κι ολα αυτα στις πλατες 90.000 οικογενειών που αγωνιούν. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι από αύριο κιόλας (αφου μεσολάβησε Σαββατοκύριακο) θα αρχίσουν τα παρατράγουδα με τις βαθμολογήσεις και θα ζητούνται οδηγίες απο τα βαθμολογικά κέντρα και η ΚΕΕ θα λέει "ολα καλά". Αλλά αυτό δεν με ξενίζει, το έχουμε ξαναδεί. Αυτό που πραγματικά με ενοχλεί, είναι ο τρόπος με τον οποίον επιχειρούν να υποτάξουν τη σκέψη ενός εφηβου στη μανιέρα. Κυριοι της ΚΕΕ, του υπουργείου "Παιδείας", της κυβερνησης, αν ακουει κανείς τέλος πάντων, το βιβλίο που καίγεται στο τελος της χρονιάς, είναι τηρουμενων των αναλογιών, αντίστοιχο με τη βιτρίνα που σπαει στις εξεγέρσεις: δε φταίει το βιβλίο, ουτε η βιτρίνα. Εχουν αναχθεί ομως σε σύμβολα της αποτυχίας μας και σε εύκολους αποδέκτες της οργής τους. Ο μόνος τρόπος για να τους πείσετε πραγματικά να μην τα καίνε κι όχι να σας γράφουν ψέμματα για να βαυκαλίζεστε, είναι προφανώς να φτιάξετε καλά βιβλία και να παψει το σχολείο να είναι η αναπόφευκτη τυρρανία πριν από το πανεπιστήμιο (όπου φυσικά μόλις μπουν, τα φορτώνουν στον κόκκορα) Δεν είναι εκεί το θέμα ομως. Είναι που δε μπορούν -κι εύχομαι να μη θέλουν- να κάψουν κάποιους σαν εμάς. Είναι, τελικά, η πιο ειρηνική απο τις πράξεις αγανάκτησης που θα μπορούσαν να κάνουν. Update:
Πριν απο λίγο, το υπουργείο παιδείας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Από το γραφείο της Γενικής Γραμματέως του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κας Νίκης Γκοτσοπούλου ανακοινώνεται ότι η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων των Ημερήσιων Γενικών Λυκείων εξέδωσε σήμερα 18 Μαΐου 2009, οδηγία βαθμολόγησης στο μάθημα «Νεοελληνική Γλώσσα» προς όλα τα Βαθμολογικά Κέντρα, η οποία έχει ως εξής: «Σε απάντηση ερωτημάτων από Βαθμολογικά Κέντρα σχετικά με το β΄ ζητούμενο στο θέμα Γ΄ του ανωτέρω μαθήματος των ημερησίων Γενικών Λυκείων, σας πληροφορούμε ότι οιαδήποτε τεκμηριωμένη ανάπτυξη, είτε αναφέρεται στο σχολικό βιβλίο είτε στο βιβλίο γενικά, θεωρείται αποδεκτή.»
Τουλάχιστον, έχουν αντανακλαστικά...
Αλλά ας θυμηθούμε, ότι μόλις πριν λίγο καιρό η ίδια η κυβέρνηση ήταν που απέστειλε στην πυρά το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικου, με απόφαση Στυλιανίδη. Η Μαριέττα Γιαννάκου τότε υπερασπίστηκε το δικαίωμα του βιβλίου να ζήσει και να κριθεί απο τους επιστήμονες και τους μαθητές κι οχι απο τις πολιτικές ισορροπίες. Την άφησαν μόνη. Πλήρωσε το τίμημα της βασης του δέκα. Επαθε το ατύχημα. Ξαναγινε συμπαθής. Και τώρα την αγαπούνε ξανα.
Διερωτώμαι, αντι να επινοούν μεταφορές του τύπου γιατί καιτε τα βιβλία, γιατι δεν ζητούν απο τους μαθητές απευθείας να τους αναπτύξουν την Εκθεση με θέμα "Υποκρισία";

buzz it!

17 σχόλια:

Valisia είπε...

Με κάνετε να μην θέλω να κάνω παιδιά(που να θέλουν να γίνουν πολιτικοί ή διπλωμάτες:)).
Επιτρέψτε μου να πω-επειδή τώρα κλείνω δεκαετία από τα σχολικά έδρανα-ότι το κάψιμο των βιβλίων δεν είναι η βεβήλωση της γνώσης αλλά ένα πάρτυ,μια θυσία προς τον θεό Διόνυσο που φτάσαμε στο τέλμα(όχι της γνώσης)της σχολικής χρονιάς!

rosie είπε...

ωχ!!!! Την βλέπω την αποτυχία να ρχεται!!!!!!

Κάτι τετοια εγραψε κι η μικρή (συμβολισμός, εξέγερση, εφηβια)..

και οταν μου τα πε, της είπα χίλια μπραβο κι ευγε που χει μυαλό σκεπτόμενο..

Ωχ και πάλι ωχ..

Σελιτσάνος είπε...

Μα τί ΄ναι αυτά που λέτε;Κι ο Σωκράτης ,που απελογήθη εντίμως,τι κατάλαβε;Αν όλοι φτάναμε να εκφέρουμε τις απόψεις μας με παρρησία και τιμιότητα,τότε πως θα φτιάχναμε ήρωες;Σε τι θα διέφεραν;
Τό ΄χε πει ο Εγγονόπουλος:
Εδώ είναι Μπαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε...

(Κόβεστε!Τον Σεπτέμβρη με τον κηδεμόνα σας!)

Nomad είπε...

Βαλίσια,

οχι, αντίθετα θαθελα να σας κάνω να θελετε να κανετε παιδιά και να τους μιλάτε οπως μιλησε η ροζι στην κορη της. Και θαθελα η ανακοίνωση που εξεδωσε σήμερα το ΥΠΕΠΘ για το ζητημα (την εχω προσθέσει στο κειμενο του ποστ), να είχε δοθεί ως οδηγία ΠΡΟΤΟΥ γραψουν.

Ροζι,

ευχομαι οτι μετα απο την οδηγία (απντειτ)δεν θα συμβεί αυτο. Το πρόβλημα δεν ειναι τοσο εκεί, οσο στο οτι τετοιες μεθοδευσεις -η για τους πολύ καλοπροαίρετους αστοχίες- κανουν ανθρώπους σαν κι εσένα, να αμφιβάλουν αν συμβουλευουν σωστά τα παιδιά τους να εκφράζονται ελευθερα σε εναν κόσμο που επιμένει να βραβευει την υποκρισία παρόσα του συμβαίνουν.

Σελιτσάνε,

απλά, με φαντάζομαι να λέω σε χ χρόνια στα παιδιά μου, "παιδιά, την ελευθερία σας να μην τη δείχνετε, να την υποστέλετε, να μη μιλάτε, γιατι σας ακουνε, γιατι θα σας κρίνουν απο το ποσο συμφωνείτε, γιατι παιδιά μου... Ειναι που φοβάμαι μην η προστατευτική αγαπη μου γιαυτά υπερτερήσει με κανει ασήμαντο ανθρωπάκι στις συμβουλές μου.

(Τοτε θα κοπω σίγουρα φίλτατε συνδίκτυε, ως κηδεμόνας)
:)

Σελιτσάνος είπε...

Δεν ανησυχώ:δεν θα το κάνετε.
Κι εμένα η κόρη μου προχτές τους έγραψε αυτά που ήθελαν και βγήκε διασκεδάζοντας από τις εξετάσεις.Αυτό δεν την εμπόδισε,από πέρυσι ήδη,να εξηγήσει στον διευθυντή του σχολείου ότι αρνείται να συμμετέχει στις παρελάσεις-όπου ήταν παραστάτις-διότι τις θεωρεί μιλιταριστικές και άσχετες με το αντικείμενο της παιδείας,όπως και να βρεθεί αντιμέτωπη με όλην την τάξη της όταν,στο μάθημα των Νέων Ελληνικών και με θέμα τη σημερινή κοινωνική παρακμή,μόνη υποστήριξε ότι το πρόβλημα είναι έλλειψη παιδείας και δημοκρατίας ενώ οι συμμαθητές της ερωτοτροπούσαν με απόψεις πειθαρχίας,καταστολής(μέχρι και χούντας).
Εντάξει,ευλογώ τα γέννια μου αλλά θα δείτε ότι ,μεγαλώνοντας τα παιδιά σας,θα σας προσφέρουν καινούργια αποθέματα δύναμης για καινούργιες αμφισβητήσεις,ανατροπές,αγώνες.
Αυτό είναι κάτι που δεν περιγράφεται.Βιώνεται.
Γι αυτό θα ήθελα να πω και στην αγαπητή Valisia ότι,ίσα ίσα,να κάνετε παιδιά.Οι ανασφάλειες,που νιώθουμε όταν αυτά είναι μικρά,όσο μεγαλώνουν και πατάνε στα πόδια τους,μετατρέπονται σε αυτοπεποίθηση και ανάγκη να παλέψουμε για ιδανικά,τα οποία, λόγω ηλικίας,είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν.Και παλεύοντας γι αυτά χωρίς παιδιά ίσως γινόμαστε γραφικοί.Με παιδιά,άνθρωποι.

(Χρεώστε με τα έξοδα πλυσίματος και σιδερώματος του σεντονιού.Θα προσπαθήσω να μην επαναληφθεί...)

ΑΝΤΩΝΗΣ Σ. είπε...

φίλε nomad, συμφωνώ και προσυπογράφω τα πάντα, εκτός από ένα

αν η πυρά κάψει τα βιβλία όχι συμβολικά αλλά για το περιεχόμενό τους (επειδή είναι "σκατοβιβλία") τότε είναι η ίδια πυρά που τα "έκαιγε κάποτε"

με εκτίμηση, να 'σαι πάντα καλά

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

Για ποιο λόγο η:

"Η πυρά που καίει το σχολικό βιβλίο στο τέλος κάθε χρονιάς, δεν είναι η ίδια πυρά που έκαιγε τα βιβλία κάποτε.";

Τι την κάνει διαφορετική;

Το σύστημα σήμερα είναι καταπιεστικότερο από τα χρόνια της μεταπολίτευσης π.χ;

.................

Δεν μάς αφήνετε πολλά περιθώρια όταν ρωτάτε:

"Πόσο υποκριτές είμαστε;

Ο μαθητής που θα γράψει ότι καίει το βιβλίο του γιατί τον βασανίζει και γιατί είναι σκατοβιβλίο γραμμένο απο τεχνοκράτες και για πέταγμα, τι βαθμό θα πάρει;"

Γιατί θεωρείτε καταρχάς δεδομένο ότι ο μαθητής που καίει το βιβλίο το κάνει:

1. γιατί τ ο β ι β λ ί ο τον "βασανίζει";

2. ή γιατί είναι σ κ α τ ο βιβλίο (που σημαίνει ότι πριν το έχει διαβάσει και έχει καταλήξει στον χαρακτηρισμό αυτό) και μάλιστα

3. γνωρίζει ότι είναι "γραμμένο από τεχνοκράτη και για πέταγμα" ;


"Ο συμμαθητής του που θα πει ψεμματα ότι δεν εγκρίνει το κάψιμο και θα παραστήσει τον καθώς πρέπει ενώ δεν είναι, τι βαθμό θα πάρει;

Επίσης γιατί θεωρείτε ως δεδομένο ότι:

1. Κάποιο άλλο παιδί που δεν συμφωνεί με το κάψιμο των βιβλίων παριστάνει τον "καθώς πρέπει" ενώ δεν είναι.
Είναι ως να ισχυρίζεστε ότι όλοι θέλουν να κάψουν τα βιβλία και απλώς χωρίζονται σε αυτούς που το θέλουν και το κάνουν και σε αυτούς που το θέλουν αλλά φοβούνται να το κάνουν.

Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει άλλη κατηγορία μαθητών;

Αυτοί που ίσως απλά δε θέλουν να τα κάψουν;

Και όχι αυτοί που είναι γιοι και κόρες των τεχνοκρατών θα συμπλήρωνα...

...........

Λέτε:
"Δε φταίει το βιβλίο, ούτε η βιτρίνα. Εχουν αναχθεί ομως σε σύμβολα της αποτυχίας μας και σε εύκολους αποδέκτες της οργής τους".

Προφανώς είναι έτσι.
Όμως αυτή η εύκολη εκτόνωση της οργής, εμένα με φοβίζει.
Παλαιότερα πίστευα πως ο οργισμένος μπορεί να φέρει την αλλάγή στον κόσμο.

Όμως σήμερα δε μου φτάνει η οργή.

Μη σάς πω πως αυτός που είναι οργισμένος και δε γνωρίζει πως να "μεταποιήσει" την οργή του, να την εκλογικεύσει γίνεται κάποια επόμενη στιγμή το πιο εύκολο θύμα του συστήματος.

Μία οργή που παραμένει οργή σταματά κάποτε.
Κουράζεται και ή "αποσύρεται" ή απλά διεκδικεί με έναν τρόπο ατελέσφερο και ακίνδυνο για το σύστημα.

Όταν όμως δίπλα στην οργή υπάρχει η γνώση, ο οργισμένος δεν γίνεται ποτέ απεγνωσμένος.

Γίνεται οργισμένος με δύναμη.
Όχι της δύναμης που απορρέει από το σπάσιμο των βιτρίνων και το κάψιμο των βιβλίων αλλά τη δύναμη του μυαλού του, των ιδεών και των απόψεων του.

Σ΄αυτή την δύναμη υποκλίνομαι.
..........

Στα μαθητικά μου χρόνια στην Γ΄ Λυκείου είχα καθηγητή των θρησκευτικών έναν παπά.
Θεωρούσε την όποια ερώτηση στο μάθημά του ως έκφραση "εχθρικής πράξης".

Μάς έβαζε μάλιστα να ακούμε και εξορκισμούς κάποιες φορές στο 45λεπτο του μαθήματος.

Εάν δεν έφτανε αυτό μάς κρατούσε και στο διάλειμμα!
Δεν κάθησα σε κανένα διάλειμμα.

Στο τέλος παιδιά που κάθονταν στα διαλείμματα και άκουγαν τους εξορκισμούς, που ουδέποτε σήκωσαν το χέρι να πουν κάτι διαφορετικό από τα κηρύγματα του καθηγητή-παπά έκαψαν τα βιβλία, μέσα σε αυτά και των θρησκευτικών.

...........

Δεν γνωρίζω ποιοι νέοι καίνε τα βιβλία.
Οι καλοί, οι κακοί, οι προοδευτικοί, οι συντηρητικοί, ή οι πιο καταπιεσμένοι (από το σχολικό ή οικογενειακό περιβάλλον), οι απελπισμένοι μαθητές;

Δεν γνωρίζω στ΄αλήθεια.

Αυτό που ξέρω όμως είναι πως αν θέλω να αλλάξω κάτι θα το πολεμήσω με τόλμη και γνώση και δεν θα προβώ σε "συμβολικούς εμπρησμούς" ούτε και θα ηρωποιήσω αυτούς που το κάνουν.
............................

Κάποτε είχατε γράψει:

"Βγάλε την κουκούλα παιδί μου"
Δεν θέλω να σάς ερμηνεύσω, για το τι θέλατε τότε να πείτε.

Ωστόσο κάτι παρόμοιο θα ΄λεγα και σε κάποιο παιδί που "γιορτάζει" το τέλος της σχολικής χρονιάς με το κάψιμο των βιβλίων του:

"Άσε κάτω τον αναπτήρα παιδί μου"

.......

Για μένα η γνώσεις ήταν πάντα "όπλο".
Ένας τρόπος να καθαρίζει το μυαλό μου .
Να μεγαλώνει.
.................

Τα βιβλία γραμμένα από τεχνοκράτες(όπως υποτιμητικά αποκαλέσατε), από οραματιστές, από ονειροπόλους από ανθρώπους που μόχθησαν για να τα παράξουν, ήταν πάντα ένας κόσμος.

Ο κόσμος των ιδεών, των απόψεων των συναισθημάτων.

Με ιδέες και απόψεις που ακόμα και όταν διαφωνούσα μαζί τους με "ψήλωναν" περισσότερο γιατί "δοκίμαζαν" τις δικές μου.

Ανώνυμος είπε...

εγώ ήθελα να ρωτήσω κάτι τον κυριο Σελιτσάνο, με όλο το σεβασμό που του έχω, που είναι μεγάλος. νομίζω ότι τα παιδιά δίνουν στους γονείς τους νέα αποθέματα ενέργειας και κουράγιου και δύναμης να προσπαθήσουν. το βλέπω δηλαδή γύρω μου. αλλά γιατί αν δεν έχεις παιδιά και παλεύεις για τα ιδανικά σου κινδυνεύεις να γίνεις γραφικός; γιατι οταν εχεις παιδια και η επιθυμια σου να μην ειναι σκατενιος ο κοσμος γι' αυτα ειναι ανθρωπινη, και οταν δεν εχεις μπορει να εισαι γραφικος;
το σκεπτικο ηθελα να καταλάβω.

και φυσικά χαιρετισμους στον ιδιοκτητη της καμηλας και του μπλογκ :)

Σελιτσάνος είπε...

@deadend mind

Έχετε δίκιο να με επαναφέρετε στην τάξη.Τώρα,που το ξαναδιαβάζω,η άποψη ακούγεται απόλυτη έως ρατσιστική.Δεν ήθελα να είμαι τόσο άδικος.Αν και,αν δεχθούμε ότι γλώσσα λανθάνουσα την αλήθειαν λέγει,δεν είμαι και τόσο αθώος όσο θα ήθελα.
Πρέπει όμως να παραδεχτείτε ότι είναι διαφορετικό να παλεύεις ν΄αλλάξεις κάτι,τις στρεβλώσεις του οποίου βιώνεις άμεσα(πχ παιδεία ή ανεργία)από το να προσπαθείς να το αλλάξεις επειδή αυτές οι στρεβλώσεις σε επηρεάζουν έμμεσα.Το δεύτερο είναι επιθυμητό,σεβαστό-και ίσως αναγκαίο- αλλά διαφορετικό.

Ανώνυμος είπε...

κύριε Σελιτσάνε, προσπερνάω την υπεραυστηρη κριτική της άποψης και συμφωνώ με αυτο που λετε. είναι πράγματι διαφορετικό. και επισης θα ελεγα οτι ειναι και πιο σπανιο, γιατι όταν κάτι σε επηρεάζει έμμεσα πολύ πιο δύσκολα μπαίνεις στον κόπο να προσπαθήσεις γι' αυτο, να του αφιερώσεις χρόνο και να ξεκουνηθεις. χωρις το αμεσο κινητρο κινδυνευεις πολυ περισσοτερο να πεσεις στην παγιδα του δε βαριεσαι, τιποτα δεν αλλαζει έτσι κι αλλιώς, και να μην ασχολείσαι.
αυτά, δηλώνοντας άσχετη και άτεκνη και ενοχη. για διάφορους λογους και τα τρια ;)
καληνύχτα και τα σέβη μου και πάλι -και συγχαρητηρια για την κορη σας, στα δικα μου μαθητικα χρονια ολοι έτρεχαν να συμμετάσχουν στις παρελασεις για να γλιτωσουν μαθημα, γιατι η αρχη της κοπανας υπερτερουσε καθε αλλης αρχης και δεύτερης σκεψης. αν υπήρχε.

Nomad είπε...

Σελιτσάνε,

θα σας τα πλένω δωρεάν μετά χαράς.
:)

(Μακάρι να επιβεβαιωθεί οτι τα παιδιά αποτελούν ελιξίριο νεότητας για τους γονείς αφου στα 15 του γιού μου θα είμαι 58. Αντε να τον πιάσεις! [Οκ, ξερω οτι το θέμα είναι να τον έχεις απο πριν εκπαιδεύσει να μην τρέχει απο σένα])

:)


Τρελέ,

κι εγω το προσυπογράφω αυτό που λες. Φοβάμαι ομως οτι για να το προσυπογράψει και ο 16άρης πραγματικά κι όχι να το λέει για να τον ακουσουμε, θα πρέπει να το έχει λάβει ως μάθημα απο πριν. Να κατανοεί πραγματικά γιατί δεν καίμε τα βιβλία ακόμα κι οταν τα βρίσκουμε σκατένια, ακόμα κι αν όντως είναι τέτοια. Και δεν το λαμβάνει.

:)

Να είσαι καλά κι εσύ.

Ιωάννα,

ισχύει κατ αναλογία η απάντηση στον τρελό και για εσάς. Σαν πατέρας και σαν μεγάλος άνθρωπος με χ καλλιέργεια, δεν διαφωνώ σε τίποτα απο οσα λετε. Προφανώς είναι και δική μου στάση, έτσι θα επιχειρήσω να αντιμετωπίσω το φαινόμενο, αν υπαρχει ακομα, οταν ερθει η ώρα των δικών μου παιδιών, μη σας πω οτι δεν θα το κανω καλύτερα. Εδώ ομως δεν επιχείρησα να δικαιολογήσω, αλλα να αιτιολογήσω. Γιατί καίνε τα παιδιά τα βιβλία; Κι οχι "καλα κανουν και καινε τα βιβλία. (Ο τίτλος του ποστ είναι απο ένα τραγούδι) Αυτό δηλαδή που ζητούσε και η (μισή) έκθεση εκανα. Δε νομίζω να διαφωνεί κανείς οτι τα σημερινά βιβλία δεν είναι και τοσο καλα (ήδη εξαλλου αποφασίστηκε να ξαναγραφτούν) ούτε ότι το σημερινό Λύκειο λειτουργεί έτσι ώστε να στερεί απο τους μαθητές οποιαδήποτε χαρά της γνώσης και να τους προπονεί μόνο για βίδες στο σύστημα που ξεκινάει με τις εξετάσεις. Αυτό νομίζω πυρπολουν τα παιδιά

Ντεντεντμαιντ,

χαιρετισμους στα αδιέξοδα μυαλά

:)

(Για τα οσα είπατε και απαντήθηκαν και συμπληρώσατε δεν εχω να προσθέσω κάτι, χαίρομαι που ειπωθηκαν)

Nomad είπε...

Προς Σελιτσάνο,

πρέπει να κοιτάξετε το θέμα του βλογ σας, για πολλοστή φορά δε με αφήνει να σχολιάσω!

:)

Σελιτσάνος είπε...

Μπαινοβγαίνω στις Ρυθμίσεις,στις html επεξεργασίες,στη Βοήθεια του Blogger τίποτα...Εξακολουθεί να αυτονομείται!Φθάνω να πιστέψω ότι ή είναι πρόβλημα του Blogger ή ίσως του κόμβου εδώ στον μακρυνό νότο.
(Αν έχετε καμμιά πρόταση,δεκτή).

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

"Εδώ όμως δεν επιχείρησα να δικαιολογήσω, αλλά να αιτιολογήσω. Γιατί καίνε τα παιδιά τα βιβλία; Κι όχι "καλά κάνουν και καίνε τα βιβλία."
............

Xαίρομαι, αν και δεν είχα καταλάβει ούτε όταν έγραφα το πρώτο σχόλιο ότι η άποψη σας συνέτεινε στο να προτρέπετε τα παιδιά να καίνε τα βιβλία.

Περισσότερο την αντιλήφθηκα ως μία αιτιολόγηση και λιγότερο ως μία "δικαιολόγηση" της πράξης.

Ωστόσο θέση που λέει:"δεν δικαιολογώ" αλλά "κατανοώ" ή "αιτιολογώ", πολλές φορές έχει τόσο λεπτές διαφορές που είναι ως να εννοούν πολλές φορές το ίδιο και το αυτό.

Έτσι λοιπόν δικαιολογώ= βρίσκω δίκαιο τον λόγο της πράξης, αιτιολογώ=βρίσκω την αιτία της πράξης (που μπορεί να είναι και δίκαιη), κατανοώ=καταλαβαίνω τον λόγο της πράξης (που μπορεί να είναι και δίκαιος).

Επομένως κάποιες φορές δεν είναι πάντα αρκετή η χρήση μίας από τις παραπάνω λέξεις.

Μάλιστα κάποιες φορές ίσως δε βοηθά κι όλας.

Ίσως κάποιες φορές πρέπει να μιλήσουμε για κάποια θέματα δίχως μόνο να αιτιολογούμε ή να κατανοούμε ομάδες ανθρώπων.

Να μιλήσουμε για στάσεις ανθρώπων αποδίδοντας "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι".

Μαθητών που καίνε τα βιβλία, καθηγητών που αδιαφορούν.

Έτσι ενώ όλοι θέλουμε και ευελπιστούμε να είναι η κάθε γενιά καλύτερη από την προηγούμενη, η θέλησή μας αυτή να μην λειτουργεί σαν ένα σεντόνι που κρύβει πλευρές της που αρνούμαστε να δούμε.

Έτσι μπράβο στην κόρη του κ.Σελιτσάνου για τη συνεπή της στάση (σύμφωνα με την άποψή της περί των παρελάσεων) αλλά όχι μπράβο π.χ στον μαθητή που "παλεύει για την γνώση" παίρνει μέρος στις κινητοποήσεις για την παιδεία, πρωτοστατεί στις καταλήψεις αλλά το βιβλίο δεν το ανοίγει γιατί αποτελεί γι΄αυτόν άχρηστη γνώση ως αστική !
(Και άντε να καταλάβω ότι σε κάποια μαθήματα Ιστορία ή θρησκευτικά π.χ υπάρχουν θέματα, τι είδους θέματα όμως αστικής γνώσης ή άχρηστης υπάρχουν στα Μαθηματικά, στη Φυσική, στη Χημεία, στη Γεωμετρία κλπ;)

Επίσης η θέλησή μας για αλλαγή δομών στην κοινωνία να μην οδηγεί εμάς τους μεγαλύτερους να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για την όποια αλλαγή στην επόμενη γενιά και με αυτό τον τρόπο να λειτουργούμε ως μία άλλη τύπου σκυταλοδρομία.

Τρέχει πάντα ο επόμενος, ο προηγούμενος απλά ξεκουράζεται και κρίνει την απόδοση αυτών που τρέχουν θετικά ή αρνητικά.

Οι νέοι μπορεί να' ναι πιο ριζοσπάστες από τη φύση τους, περισσότερο ανήσυχοι, ανυπόμονοι και επαναστατικοί όμως αλλαγές δομικές στις κοινωνίες επήλθαν στην ιστορία μόνο όταν και οι παραγωγικές δυνάμεις εισήλθαν στο προσκήνιο των διεκδικήσεων.

Nomad είπε...

Ιωάννα,

εαν δεν το έχετε κάνει ήδη, σας προτρέπω να φτιάξετε ένα μπλογκ διότι οι απαντήσεις σας είναι ποστς και θα μπορούσα να τις απαντώ εκεί, μαζί με άλλους αναγνώστες σας. Εδώ ψήσαμε τον επίτιμο σχολιαστή Σελιτσάνο, εσείς μη μας ξεφύγετε!

Επι του θέματος ολα σωστά όσα λέτε, αλλα δεν θα αποδώσω σε κανέναν νέο βαρβαρότητα οταν καίει το σχολικό του βιβλίο προτού διορθώσω το πρόβλημα, που δεν είναι η πράξη του νέου αλλα η απραξία η δική μου
:)

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

Επί της ουσίας δεν την χαρακτηρίζω ως "βαρβαρότητα" (που μου ακούγεται και κάπως ηθικοπλαστικό),αλλά ως μία πράξη άνευ αποτελεσματικότητας και σημειολογίας που μάλλον "προπονεί" τον νέο σε μία ανάλογης σημασίας συμπεριφορά ως ενήλικα και πολίτη.
Που καθόλου ενεργού δε θα μου μοιάζει.

.............

Υ.Γ. Μπλογκ δεν έχω.
Και ούτε πρόκειται.
Κάποιοι μπορούν και κάποιοι όχι.
Εγώ είμαι από τους "όχι".
Έχει άλλη γοητεία να είσαι επισκέπτης, πιστέψτε με.

Υ.Γ.2 Αυτό ότι "οι απαντήσεις μου είναι ποστς", δεν έπρεπε να το πείτε!
Πλάκα κάνω. Έχετε απολύτως δίκιο.
Είναι μία πλευρά μου...η σκοτεινή!
Γι΄αυτό και επιλέγω που γράφω.
Σε όσους ...αντέχουν.
Εσείς μου έχετε δώσει μέχρι σήμερα δείγματα και αποδείξεις της υπομονής σας.
Και σάς ευχαριστώ γι΄αυτό.

Ας πούμε στο κ.spy δεν τολμώ να σχολιάσω. Αφού ο άνθρωπος το λέει:" οι βαθυστόχαστες αναλύσεις, παρακαλούνται να μην ξεπερνούν το ψυχολογικό φράγμα των 150 λέξεων".

Υ.Γ3 Σάς ευχαριστώ για το χαμόγελο!
Μη νομίζετε ότι στην προηγούμενη απάντησή σας δεν αντιλήφθηκα την απουσία του.
Και σκέφτηκα: "Μάλλον τον τσάτισα τον κ. Νομάδα".
Ευτυχώς τα νεύρα σας είναι ακλόνητα.

Nomad είπε...

Ιωάννα,

συμφωνοι, χρησιμοποίησα τη λεξη βαρβαρότητα λογω επικαιρότητας



Βλογ: δεν νομίζω να υπαρχουν κάποιοι που δεν. Παντως οχι εσείς, απλα βαριέστε νομίζω.

Μμμ, ώστε εχετε σκοτεινή πλευρά! Ενδιαφέρον.

Κ Σπαι: Καλά αυτός σε λίγο θα αναιρέσει τα παντα, θα δει τον κοσμο απ την αρχή και μαλιστα σε φούξια-ροζ, και θα βαλει ορο το καθε σχόλιο να ξεπερνά τις 1500 λέξεις, ει δυνατόν και 500 μπουρμπουλήθρες μπονους, περιμενετε και θα δείτε.


Ε ναι, είστε τσατιστική, αυτό να λεγεται.

:ΡΡΡ