Nomad's Tales: Στσεπάνοβιτς ( ο Μπρανιμίρ, όχι ο άλλος : )

Με το "Στόμα γεμάτο Χώμα", ο Σέρβος -αν δεν κάνω λάθος Μαυροβούνιος- συγγραφέας μπήκε στο ατομικό μου πάνθεον αθανάτων. Με τον "Θάνατο του κ.Γκόλουζα", μου απέδειξε ότι δεν χρειάζεται ο όγκος παραγωγής για να είσαι σπουδαίος, δε χρειάζεται το μεγάλο κοινό, η αποδοχή, η παγκοσμιότητα, τίποτα απο αυτα δεν χρειάζονται, μόνο να είσαι, κι ένα απο αυτά τα δυό βιβλιαράκια για μένα θα αρκούσε. Νουβέλες και τα δυό, σύντομες μάλιστα, το ένα πάνω στην οπτική των πραγμάτων μεσα απο μια ιστορία αναίτιας καταδίωξης, το δεύτερο σπουδή στο παράλογο και τον αναπόφευκτο θάνατο. Δεν είναι βέβαια βιβλία αναψυχής. Το ταξίδι στο οποίο σε βάζουν είναι κουραστικό, παρότι σύντομο. Αλλά το κάθε βήμα σου θα αξίζει. Είχα την τύχη να πρόκειται για βιβλία που έπεσα επάνω τους χωρίς να μου έχουν υποδειχτεί, και ακόμα θυμάμαι τη χαρά μου για την ανακάλυψη.

Οσα ξέρεις για σένα

Ο, τι γράφω επίσης γράφει για μένα.
Γράφω ακατάπαυστα τον ξένο που με απειλεί.
Ο,τι γράφω γνωρίζει ποιός είμαι, γνωρίζει επίσης πολύ καλά το μελλοντικό τέλος μου, και ο καθένας μπορεί να διαβάσει στα γραπτά μου για μένα, σαν τις ηλικιωμένες γυναίκες στο κατακάθι του καφέ, μόνο εγώ δεν μπορώ.
Εγώ όχι, εγώ δε μπορώ να διαβάσω.
Ενσφράγιστη η σημασία, παραβλέπω τις προειδοποιήσεις σε κάθε αράδα.
Σε κάθε λέξη, σε κάθε ολοκληρωμένη πρόταση απαντά κάτι για μένα κι εγώ δε λέω να το αναγνωρίσω.
Μόλις στο τέλος, όταν η καταστροφή θα έχει ήδη επέλθει, θα ήμουν βέβαια σε θέση να πω: εδώ κι εκεί εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις, τούτο κι εκείνο το υποδήλωναν κιόλας. Ομως τότε, στο τέλος, θα αναμειγνύονται ούτως ή άλλως τα πάντα, η αναγνώριση και το συμβάν στον έναν και τον αυτό θόρυβο του χαρτιού, που μουσκεύει η βροχή στον καλοκαιρινό αέρα...
Πουθενά στον κόσμο δεν έχω ανταμώσει κάτι πιο ξένο από μια καταφατική πρόταση που ολοκληρώθηκε από μένα.

Μπότο Στράους
Θεωρία της Απειλής

Καθρέφτες

Mιλούσε μιαν άλλη γλώσσα, την ιδιάζουσα διάλεκτο μιας λησμονημένης, τώρα πλέον, πόλεως, της οποίας και είτανε, άλλωστε, ο μόνος νοσταλγός.

Nίκος Εγγονόπουλος

Kι έζησα πάντα με τον εαυτό μου, σαν δυο ακροβάτες που μισούνται θανάσιμα που όλη τη μέρα βρίζονται και ραδιουργούν κι ετοιμάζει το θάνατο ο ένας του άλλου, μα όταν έρθει η ώρα κι ανάψουν τα φώτα και το θέατρο ξεχειλίσει απ' την πελώρια αναμονή ορθοί κι οι δυο πάνω στο απέραντο, μοιραίο σκοινί νά, που βρίσκονται κιόλας πάνω απ' το μίσος και τον κίνδυνο και το θαυμασμό και τον χρόνο ― αδερφωμένοι ξαφνικά μες στην παμμέγιστη αρετή της Tέχνης.

Τάσος Λειβαδίτης

Η διαφορά ανάμεσα σε δύο άντρες μπορεί να είναι μεγαλύτερη από τη διαφορά ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Αλλά η διαφορά ανάμεσα σε δυό γυναίκες είναι πάντα μεγαλύτερη από τη διαφορά ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα.

Μίλοραντ Πάβιτς

Γράφοντας ξεκοιλιάζεις τις λέξεις.
Οι περισσότερες έχουν ροκανίδια
μερικές ματώνουν στο βάθος
άλλες χτυπιούνται και σκούζουν
μεταμορφώνονται σε ηλιοτρόπια
σε μικροσκοπικούς πράσινους νάνους
ή σε όστρακα
με το λαμπρό
βαθιά μαργαριτάρι.

Tάσος Ρούσσος

Aλλος τρόπος από το σώμα δεν υπάρχει. Ψυχή είναι ένα ακατάπαυστο σώμα που δεν καταλήγει. Αλλος τρόπος από το σώμα δεν είναι. Ψυχή είναι μίμηση σπουδαίου σώματος.

Γιώργος Χειμωνάς

"Ο,τι κι αν κάνει ο άνθρωπος, ό,τι κι αν νιώσει στο μύχιό του, ό,τι κι αν πει, σε κάποιον απευθύνεται, κάποιος τον κοιτάζει, σε κάποια μορφή λογοδοτεί. Τα μεγάλα γεγονότα κάθε ζωής είναι δραματικές στιγμές, όπου η ψυχή, απογυμνωμένη, θεατρίζεται. Κάθε δράμα είναι μασκαρεμένη ή δεδηλωμένη απολογία σε ένα πρόσωπο"

Κωστής Παπαγιώργης

"Το θέμα σε διαλέγει, εφ΄όσον σε ευρίσκει μπόσικον. Είτε γιά απεργίας γράπσεις, είτε γιά το διαζύγιον του Κούγια, βαθέως μέσα στις λέξεις σου θα κυανίζει και θα ζελεδίζει το "αχ μορε, ινατί δεν μου εκάθησεν!". Η αυτοψυχοθεραπεία είναι το μόνον απολύτως ευδιάκριτον συστατικόν του ελλόγου βίου. Και ανάμεσα σταις λέξεις , μάθε το, η σάρκα είναι παρούσα. Ενίοτε σφάλλουσα, συχνάκις ασχάλλουσα,αλλά εκεί, η μισερή σβαρνιάρα, εκεί, ακούνητη. Χέσον με (λοιπόν και άρα )με τα "θέματα" και ταις "πνευματικαίς πορείες". Την σάρκα θα ακλουθείς, ποιές κέλλαις λέξεων κουρταλεί. Κι αυταίς θα καταγράφεις".

Πετεφρής

Oποιος χαϊδεύει το πέος του δεν πάει να πει πως κατ’ ανάγκην αυνανίζεται. Μπορεί και να σκέφτεται. Αλλά, κι όποιος πάλι χαϊδεύει το πέος του δεν σημαίνει πως σκέφτεται. Μπορεί, και μάλλον, αυνανίζεται.

Μάνος Χατζιδάκις

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Ο ένας με τεμαχισμένα πτώματα,ο άλλος με αγαπομισοτράγουδα κι εσείς με βιβλία.Πρέπει να φταίει το φθινόπωρο,που σου δίνει την αίσθηση άπειρου διαθέσιμου χρόνου...

(Μην ακούτε τι λέω.Παρακολουθώ με ενδιαφέρον).

Σελιτσάνος.; 5:42 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: κάτι μου λέει ότι δεν θα δούμε τίποτα τύπου επίτομο cosmopolitan στη λίστα σας ;ρ

(ούτε εμένα να με ακούτε)

:); 11:31 μ.μ.
Spy είπε...: Aυτή η σχεδόν παιδική χαρά της ανακάλυψης μιας καινούργιας γοητείας, έχει ακόμη την ίδια γεύση, όπως και τότε.

(Εμένα σε αντίθεση με τους προλαλήσαντες να με ακούτε. Ξέρω τι λέω); 11:37 μ.μ.
cynical είπε...: Το στομα γεματο χωμα, μου θυμισε το συγκλονιστικο διηγημα του Θεοτόκη "Το πίστομα". Ειναι μια σελιδα μονο και θα το βρεις στο ιντερνετ.
Κι άλλο βιβλιο μαζεψα για διαβασμα....
Καλο βραδυ.; 1:20 π.μ.
cynical είπε...: Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.; 1:26 π.μ.
Nomad είπε...: Σελιτσάνε,

εστω και πεπερασμένος, ας είναι τουλάχιστον διαθέσιμος! (Οχι, στην περίπτωσή μου όλα αυτα έχουν ήδη διαβαστεί σε προγενέστερες περιόδους, οπότε παίζω εκ του ασφαλούς κι είναι κι ανεξάντλητη η θεματολογία. Ο κΚΚΜ να δούμε πως θα τη γλιτώσει)

:)

deadendmind,

μην το λέτε, ξέρετε πόσα οφείλω στο πενθχάουζ;;;;

(καλα, θα κουφαθώ για χάρη σας)

:ΡΡΡ

Κατασκοπε,

ναι πράγματι, μόνο που ολοένα και λιγοστεύουν οι ανακαλύψεις που έχουν αυτή την αξία...

(οκ, για σας θα ξεκουφαθώ)

Κυνική,

θα το δω, θενκς. Εγώ πάλι οταν τελειωσα αυτό το βιβλιαράκι σκέφτηκα ότι όποιος τρέχει, δεν προσπαθεί απαραίτητα να ξεφύγει απ αυτούς που τον κυνηγάνε...

;)

σχόλιο διεγράφη,

καλώς ήρθες
:ΡΡΡ; 2:47 μ.μ.