Πράγματι, δεν υπάρχει καμιά (εξωσυναισθηματική) διαφορά στο να πατάς ένα τομάρι σκύλου ή ένα τομάρι αγελάδας ή πρόβατου που έχει γίνει χαλάκι. Ούτε υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε τσιγγέλια με γδαρμένα γουρούνια και σε άλλα με γδαρμένα σκυλιά. Η μόνη διαφορά για το σύμπαν, βρίσκεται μέσα στην ψυχή σου. Με αυτή την έννοια, η ψυχή σου που εντοπίζει τη διαφορά, είναι το σύμπαν της. Σε μερικών μάλιστα την ψυχή δεν υπάρχει καν, γιατί αρνούνται και το τομάρι της αγελάδας να πατήσουν, άλλοι αρνούνται ακόμα και να τη φάνε. Αυτές οι ψυχές έχουν περισσότερη οικουμενικότητα μέσα τους.
Πράγματι, για το σύμπαν δεν υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στη σκοτώστρα που πέφτει με φόρα και συνθλίβει τη μύγα και στους όγκους μετάλλων που θάβουν χιλιάδες ανθρώπους μετά απο έναν σεισμό. Απολύτως καμμιά, εκτός κι αν κάπου σε αυτό το σύμπαν υπάρχει μια ψυχή που συμπαθεί περισσότερο τους ανθρώπους από τις μύγες.
Κι εντέλει, δεν υπάρχει καμιά διαφορά στο χαλί απο τομάρι σκύλου και στο χαλί από δέρμα ανθρώπου. Εξίσου λεπτή είναι η πέτσα που μας διαχωρίζει από το πάτωμα εμάς και του ζώου.
Η μήπως πρέπει να πω "βαθειά" ; Γιατί αν θυμηθώ τον Πωλ Βαλερυ, "βαθύ, είναι το δέρμα". Το δέρμα, κι όχι οι σκέψεις, οι στοχασμοί, οι φιλοσοφίες. Αυτό έχει το βάθος το αληθινό.
Ισως λοιπόν να υπάρχει μια διαφορά. Το τομάρι του σκύλου είναι πιο ζεστό.
Γι αυτό κι εγώ θα έκανα το ίδιο εικαστικό με γδαρμένους καλλιτέχνες.
Ενας πραγματικός Νταλί μπροστά στο τζάκι.
10 σχόλια:
"Γι αυτό κι εγώ θα έκανα το ίδιο εικαστικό με γδαρμένους καλλιτέχνες.
Ενας πραγματικός Νταλί μπροστά στο τζάκι."
μπα, ένας νταλίς δεν αναδυκνύεται μπροστά στο τζάκι - διαμάντι να τον κάνεις[>>http://www.lifegem.com/], να τον βάλεις σε τιάρα να τον πουλήσεις στην Sothebys να πιάσουν οι στάχτες του παραπάνω κι από τον πιο ακριβό του πίνακα. διότι περί τιμής πρόκειται.
με τη φάτσα του καλλιτέχνη προτεταμένη, απέναντι στις φλόγες
(αδύνατον να με κοιτά,θα μου τσακίσει τη λίμπιντο)
κι εγώ μαζί σας στο γδάρσιμο, τέτοιον ακτιβισμό τον υιοθετώ
Είναι καιρός πολύς που η αρρώστεια πουλιέται για τέχνη Το ΄χουμε ξαναδει το έργο Στην προκειμένη περίπτωση αληθινή τέχνη θα ήταν αν αυτοι οι κύριοι αναλάμβαναν να σώσουν και να φροντίσουν αυτά τα σκυλιά Εκεί είναι η τέχνη και η μαεστρία Αλλά που Αυτή η σκέψη είναι 'καλλιτεχνικά' ασύμφορη με την τεχνοκρατική έννοια της λέξης
Και τελικά τι είναι ο καλλιτέχνης ? Ένας το κατά δύναμην αντιπροσωπευτικότερος εκπρόσωπος της οικουμενικότητας ή το προϊόν και υποχείρο της κτητικής αντωνυμίας 'Μου΄όπως λέμε το αριστούργημα μου η αλαζονία μου κτλ?
Καλλιτέχνης πιά είναι ο Αντρίκος ο ηλεκτρολόγος που αν σε δει στην ανάγκη θα φάει ένα μεροκάματο και δεν θα σουζητήσει μία Καλλιτέχνης είναι ο Μιχάλης ο σιδεράς που μουντζουρωμένος και πίσω από την ηλεκτροκόλληση θα σου πει την αμπελαδούρα του και θα γελάσεις Καλλιτέχνης είναι αυτός που θα υιοθετήσει ένα αδέσποτο Καλλιτέχνης είναι κι ο γιωργάκης ο μελισσοκόμος που σε είδε στην παραλία με τα αγγελούδια σου και συ να κουβαλάς όλη την πλαστικούρα του μεγαλοπαιχνιδάδικου και αρνηθηκε να σου πουλήσει από το μέλι του.
Αυτοί είναι οι καλλιτέχνες πια.. όσοι δεν το πουλάνε.
Και τους ακούς το πρωί στα μονοπάτια της καθημερινότητας να αλληλοφωνάζονται καλλιτέχνες ..έτσι για να ψιλοανεβαίνει το ηθικό τους και τους χαίρεσαι για την αγνότητα που αναβλύζει απ΄την ψυχή τους.
Όσο για τα κακόμοιρα τα αδέσποτα Αν ζουμάρει κανείς στη ζωή τους Θα ανακαλύψει πως σε γενικές γραμμές σπάνια η χείριστη ανθρώπινη τραγωδία πλησιάζει την τραγωδία ενός αδέσποτου η οποία μπορεί να είναι απείρως μεγαλύτερη..κι αυτό μόνο και μόνο επειδή έχει μεσολαβήσει ο άνθρωπος στης ζωής τα δρώμενα
Καλημερα Νομαδα. Κανιβαλισμος. Οι ιδιοι φιλησυχοι και φιλοτεχνοι νυκοκυραιοι που μικροι επνιγαν γατακια και τωρα ενηλικες επισκεπτονται την εκθεση Bodies με τα ταριχευμενα σωματα.
Αλμ,
καλως ήλθες, αυτό που παραθέτεις με αφησε ενεό, δεν το ήξερα!
Ειναι ολοκληρο θεμα απο μονο του.
Απιστευτο;
Ναι, περί τιμής πρόκειται...
κΚΚΜοίρη,
αφου δεν πήγαμε για ποδήλατο το ρίχνουμε στον ακτιβισμό;;;
(Εδω που τα λεμε, αυτή η "καλλιτεχνική φύσις" φταίει για τα αφυσικα)
:)
Γιώργο, συμφωνώ, ειδικά για τον μελισσοκόμο, εαν υπαρχει τετοιο2ς ανθρωπος. Μακαρι να υπαρχει.
:)
Κυνική,
και καλα τα γατακια, μην επνιγαν και τπτ εξωγαμα μωρακια;;
(ε καλα, υπερβάλω. Υπερβάλω λεμε. Υπερβάλω λεμε; )
Ουφ
Καλημε΄ρα
Εύγε!
Δεν μπορώ να κταλάβω.Αφού έχουν τόσο δημιουργική σκέψη , πως δεν τους πέρασε απ' το μυαλό να αυτοκρεμαστούν στον τοίχο της μπιενάλε και να τους βλέπει ο κόσμος ν' αργοπεθαίνουν από ασιτία.Νομίζω ότι αυτό , από πλευράς καλλιτεχνικής σημειολογίας , θα τους κάλυπτε πλήρως.(Άσε που θά ΄φτιαχνε και τη μέρα μου!).
Σελιτσάνος
Κωλόγρια,
τι εύγε, για το γδάρσιμο του Νταλί;;;;
:Ρ
Σελιτσάνε,
μου έδωσες ιδέα, η απερτγία πείνας και δίψας ως δρώμενο. Ο καλλιτέχνης στην κλίνη, με τον επιθανάτιο ρόγχο να πλησιάζει καθημερινά, εκτίθεται για 10 ημέρες στο κοινό, που δεν του δίνει τροφή και νερό. Στην είσοδο γραφείο στοιχημάτων για το πότε θα τινάξει τα πέταλα. Οποιος κερδίσει, παίρνει το κρεββάτι.
:)
Έφριξα.
Εχω μεγαλώσει δύο bobtail. Μου φαίνεται αδιανόητο οτι ένα σκυλί για το οποίο εγώ ένοιωσα τόση αγάπη, θα μπορούσε να το ατιμάσει κάποιος κατ' αυτόν τον τρόπο.
Μάτζικα,
ασε που κατά την ίδια λογική μια "καλλιτεχνική απεικόνιση" του ολοκαυτώματος με εκθεση των αποτεφρωμένων σωμάτων σε γκαλερί, θα ήταν τότε ό,τι έπρεπε για να αφυπνιστεί η συνείδηση...
Επίσης μπορούμε να εκθέτουμε νεκρούς σε δειγματολόγια για αποχρώσεις της ωχρας, κλπ.
(σορρυ)
Δημοσίευση σχολίου