we are still the fucking champions my friend...

Θυμάμαι εκείνη την Πρωτομαγιά που μόλις είχες αγοράσει το πρώτο σου μηχανάκι. Ηταν ένα dax, αυτό το λιλιπούτειο τσαμπουκαλεμένο χοντάκι. Ισα που χωρούσαμε κι οι δυό μας στη σέλα. Με αυτό πάντως φτάσαμε, κακήν-κακώς, στα λιμανάκια και ρίξαμε την πρώτη βουτιά εκείνου του καλοκαιριού που πρωίμως αποχαιρετούσαμε την εφηβεία. Υπό βροχήν. Καπνίσαμε κι έναν απ τους μπάφους του καναβαράκου -που ναναι άραγε τώρα εκείνο το παιδί; Σούρουπο πια, καβάλα στο σαματατζίδικο νανάκι σου επιστρέψαμε στα του άστεως. Θυμάσαι; Που τραγουδούσαμε, τι λεω, που ουρλιάζαμε εκείνο το τραγούδι των Κουήν που από τότε έγινε το τραγούδι της φιλίας μας; Θυμάσαι πως φωνάζαμε οδηγώντας ένα σχεδόν αόρατο μηχανάκι και μέσα μας η φωνή του Μέρκιουρι το μεγάλωνε και το έκανε πήγασο και τα όνειρά μας προβάλλονταν σινεμασκόπ στο άδηλο ακόμα μέλλον; We are the champions... Πρέπει να ήταν το 79; Η μήπως 80; Είχαμε πάντως τη σημερινή ηλικία του γιού σου πάνω-κάτω. Χτες βγήκα με το γιό σου για καφέ. Τον έχεις χάσει φίλε. Η τελευταία πράξη σου σε απαξίωσε για όλες τις προηγούμενες. -Μην κρίνεις τον πατέρα σου από μια πράξη, του είπα. Κι άρχισα να του διηγούμαι τις περιπέτειες της δικιάς μας εφηβείας. Υπερέβαλα στα κατορθώματα λιγάκι. Να τον εντυπωσιάσεις. Με κοίταγε κουνώντας το κεφάλι. Πόσο δεν τον αφορούν όλα αυτα... Οσα κι αν του είπα, όσο κι αν έδωσα έμφαση στις δύσκολες συνθήκες της εποχής, πως να με καταλάβει ένας έφηβος που όταν έπεσε το τοίχος δεν είχε γεννηθεί; Τι να του πουνε οι Ντορς και οι αγώνες σου να τελειώσεις το νυχτερινό; Τι κι αν είμασταν κάποτε ρόκ φίλε, αυτά σήμερα δε μετράνε πια. Τα ολσταράκια βέβαια που φορούσε ήταν τα ίδια που φορούσαμε κι εμείς, αλλα εκεί παύουν οι ομοιότητες. Σήμερα δεν είμαστε πια ροκ. Είμαστε ξοφλημένοι μεγάλοι. Ιδιαίτερα όταν οι πράξεις μας, ακόμα και μεσα στην πιο βαθειά μας απελπισία, εκεί οδηγούνε. Εχεις χάσει το γιό σου, έχεις χάσει την κόρη σου, έχεις χάσει τη γυναίκα σου. Το ξέρω, τους μίλησα. Μιλούν για σένα σα να είσαι ήδη παρελθόν. Η αλήθεια είναι πως ο πιτσιρικάς ελπίζει, μα δεν αφήνεται και να ελπίσει πολύ. Φοβάται μήπως τον απογοητεύσεις ξανά. Δεν τον κακολογώ. Ξέρεις τι μου είπε; -Εύχομαι να πεθάνει η γιαγιά όσο ο μπαμπάς είναι μέσα. Γιατί αν βγει ο μπαμπάς, ακόμα κι αν έχει θεραπευτεί, νομίζω ότι θα ξανακυλήσει αν η γιαγιά πεθάνει μετά. Καταλαβαίνεις Κωστή μου τι έχεις κάνει; Ο γιός σου εύχεται να πεθάνει η μανα σου εγκαιρα για να ζήσεις εσύ. Η γυναίκα σου εύχεται να συνέλθεις γρήγορα απο την τρέλα για να μπορέσει να σε εγκαταλείψει υγιή κι όχι άρρωστο. Νοιάζεται μην την πούνε τομάρι, δεν την κινεί πια η αγάπη. Αδερφέ μου, δεν έχεις μόνο να παλέψεις με τον εαυτό σου. Μόλις συνέλθεις πρέπει να δώσεις εναν αγώνα τιτάνιο για να ξανακερδίσεις αυτά που έχασες με τη στάση, τις πράξεις και τις παραλείψεις σου ως τώρα. Ισως γιαυτό είσαι μέσα και δε βγαίνεις, επειδή το ξέρεις. Αυριο θα εμφανιστώ ξαφνικά μπροστά σου θες δε θες και θα σε ρωτήσω "Γιατί είσαι εδώ μέσα Κωστή; " Να δω τι θα μου πεις. Και θέλω να σε πάρω να παμε βόλτα στα λιμανάκια. Ισως το χοντάκι να έχει πια μεγαλώσει, ίσως ο μπάφος να έχει δώσει τη θέση του στο πούρο κι οι εφηβικές μας ανησυχίες στις φοβίες των μεγάλων, μα το ξέρω Κωστή, το ξέρω, δεν μπορεί, είσαι ακόμα εκεί μέσα, σ αυτό το αδυνατισμένο σαρκίο παλλεται ακόμα εκείνη η καρδιά του νέου που δεν είχε τίποτα και καταμόναχος παλεψε τη ζωή για να φτιάξει απο το τίποτα δυο παιδιά , ένα σπίτι, μια οικογένεια. Κωστή, τα έχασες όλα. Δεν έχεις πια τίποτα να χάσεις παρά μόνο τα δεσμά σου. Ελα να το παλαίψουμε. Είμαι σίγουρος πως θα κερδίσουμε ξανά. Οπως τότε. Θυμάσαι; I've paid my dues Time after time I've done my sentence But committed no crime And bad mistakes I've made a few I've had my share of sand kicked in my face But I've come through We are the champions my friend And we'll keep on fighting till the end We are the champions We are the champions No time for losers 'Cause we are the champions of the world I've taken my bows And my curtain calls You brought me fame and fortuen and everything that goes with it I thank you all But it's been no bed of roses No pleasure cruise I consider it a challenge before the whole human race And I ain't gonna lose We are the champions my friend And we'll keep on fighting till the end We are the champions We are the champions No time for losers 'Cause we are the champions of the world