Nomad's Tales: Τι ήθελε να πει ο ποιητής

Ανώμαλα Πάθη Κάποτε θα θυμηθώ κάτι τόσο ωραίο, που θα ‘ναι φθινόπωρο σ’ εκείνη τη μικρή πάροδο με τα υαλοπωλεία, εκεί που, όταν ξεπέσαμε, ο πατέρας πουλούσε ονειροκρίτες – από τότε δεν ξαναβγήκα απ’ τ’ όνειρο κι όμως κρύωνα, αλλά μπορούσα τουλάχιστον να παραδοθώ στ’ ανώμαλα πάθη μου: τη μελαγχολία ή τον συνωστισμό – γιατί ας είμαστε ειλικρινείς, εγώ κανέναν ποτέ δεν αγάπησα κι αυτό το τρυφερό βλέμμα μου ήταν για εντελώς ιδιωτική χρήση σαν την αθανασία των ποιητών. Τ.Λειβαδίτης ***** Για να κατανοήσεις την ποίηση χρειάζεται να συναντήσεις εκείνο το "τρυφερό βλέμμα" Οσο δεν, θα αναρωτιέσαι τι ήθελε να πει ο ποιητής.

Οσα ξέρεις για σένα

Ο, τι γράφω επίσης γράφει για μένα.
Γράφω ακατάπαυστα τον ξένο που με απειλεί.
Ο,τι γράφω γνωρίζει ποιός είμαι, γνωρίζει επίσης πολύ καλά το μελλοντικό τέλος μου, και ο καθένας μπορεί να διαβάσει στα γραπτά μου για μένα, σαν τις ηλικιωμένες γυναίκες στο κατακάθι του καφέ, μόνο εγώ δεν μπορώ.
Εγώ όχι, εγώ δε μπορώ να διαβάσω.
Ενσφράγιστη η σημασία, παραβλέπω τις προειδοποιήσεις σε κάθε αράδα.
Σε κάθε λέξη, σε κάθε ολοκληρωμένη πρόταση απαντά κάτι για μένα κι εγώ δε λέω να το αναγνωρίσω.
Μόλις στο τέλος, όταν η καταστροφή θα έχει ήδη επέλθει, θα ήμουν βέβαια σε θέση να πω: εδώ κι εκεί εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις, τούτο κι εκείνο το υποδήλωναν κιόλας. Ομως τότε, στο τέλος, θα αναμειγνύονται ούτως ή άλλως τα πάντα, η αναγνώριση και το συμβάν στον έναν και τον αυτό θόρυβο του χαρτιού, που μουσκεύει η βροχή στον καλοκαιρινό αέρα...
Πουθενά στον κόσμο δεν έχω ανταμώσει κάτι πιο ξένο από μια καταφατική πρόταση που ολοκληρώθηκε από μένα.

Μπότο Στράους
Θεωρία της Απειλής

Καθρέφτες

Mιλούσε μιαν άλλη γλώσσα, την ιδιάζουσα διάλεκτο μιας λησμονημένης, τώρα πλέον, πόλεως, της οποίας και είτανε, άλλωστε, ο μόνος νοσταλγός.

Nίκος Εγγονόπουλος

Kι έζησα πάντα με τον εαυτό μου, σαν δυο ακροβάτες που μισούνται θανάσιμα που όλη τη μέρα βρίζονται και ραδιουργούν κι ετοιμάζει το θάνατο ο ένας του άλλου, μα όταν έρθει η ώρα κι ανάψουν τα φώτα και το θέατρο ξεχειλίσει απ' την πελώρια αναμονή ορθοί κι οι δυο πάνω στο απέραντο, μοιραίο σκοινί νά, που βρίσκονται κιόλας πάνω απ' το μίσος και τον κίνδυνο και το θαυμασμό και τον χρόνο ― αδερφωμένοι ξαφνικά μες στην παμμέγιστη αρετή της Tέχνης.

Τάσος Λειβαδίτης

Η διαφορά ανάμεσα σε δύο άντρες μπορεί να είναι μεγαλύτερη από τη διαφορά ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Αλλά η διαφορά ανάμεσα σε δυό γυναίκες είναι πάντα μεγαλύτερη από τη διαφορά ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα.

Μίλοραντ Πάβιτς

Γράφοντας ξεκοιλιάζεις τις λέξεις.
Οι περισσότερες έχουν ροκανίδια
μερικές ματώνουν στο βάθος
άλλες χτυπιούνται και σκούζουν
μεταμορφώνονται σε ηλιοτρόπια
σε μικροσκοπικούς πράσινους νάνους
ή σε όστρακα
με το λαμπρό
βαθιά μαργαριτάρι.

Tάσος Ρούσσος

Aλλος τρόπος από το σώμα δεν υπάρχει. Ψυχή είναι ένα ακατάπαυστο σώμα που δεν καταλήγει. Αλλος τρόπος από το σώμα δεν είναι. Ψυχή είναι μίμηση σπουδαίου σώματος.

Γιώργος Χειμωνάς

"Ο,τι κι αν κάνει ο άνθρωπος, ό,τι κι αν νιώσει στο μύχιό του, ό,τι κι αν πει, σε κάποιον απευθύνεται, κάποιος τον κοιτάζει, σε κάποια μορφή λογοδοτεί. Τα μεγάλα γεγονότα κάθε ζωής είναι δραματικές στιγμές, όπου η ψυχή, απογυμνωμένη, θεατρίζεται. Κάθε δράμα είναι μασκαρεμένη ή δεδηλωμένη απολογία σε ένα πρόσωπο"

Κωστής Παπαγιώργης

"Το θέμα σε διαλέγει, εφ΄όσον σε ευρίσκει μπόσικον. Είτε γιά απεργίας γράπσεις, είτε γιά το διαζύγιον του Κούγια, βαθέως μέσα στις λέξεις σου θα κυανίζει και θα ζελεδίζει το "αχ μορε, ινατί δεν μου εκάθησεν!". Η αυτοψυχοθεραπεία είναι το μόνον απολύτως ευδιάκριτον συστατικόν του ελλόγου βίου. Και ανάμεσα σταις λέξεις , μάθε το, η σάρκα είναι παρούσα. Ενίοτε σφάλλουσα, συχνάκις ασχάλλουσα,αλλά εκεί, η μισερή σβαρνιάρα, εκεί, ακούνητη. Χέσον με (λοιπόν και άρα )με τα "θέματα" και ταις "πνευματικαίς πορείες". Την σάρκα θα ακλουθείς, ποιές κέλλαις λέξεων κουρταλεί. Κι αυταίς θα καταγράφεις".

Πετεφρής

Oποιος χαϊδεύει το πέος του δεν πάει να πει πως κατ’ ανάγκην αυνανίζεται. Μπορεί και να σκέφτεται. Αλλά, κι όποιος πάλι χαϊδεύει το πέος του δεν σημαίνει πως σκέφτεται. Μπορεί, και μάλλον, αυνανίζεται.

Μάνος Χατζιδάκις

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: χουχου, για μένα, σχόλιο (όχι απάντηση) στα Ανώμαλα Πάθη και στο δικό σου σχόλιο, είναι ο καθρέφτης εκεί δεξιά

"Mιλούσε μιαν άλλη γλώσσα, την ιδιάζουσα διάλεκτο μιας λησμονημένης, τώρα πλέον, πόλεως, της οποίας και είτανε, άλλωστε, ο μόνος νοσταλγός".

:); 9:45 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: επίσης αυτό

"Το σχόλιο σας έχει αποθηκευτεί και θα είναι ορατό μετά την έγκριση του ιδιοκτήτη του ιστολογίου".

το βρίσκω εκνευριστικό και δεν θέλω να εμφανιστεί το παρόν ή το προηγούμενο σχόλιο. δεν θέλω να εγκριθεί το σχόλιο μου δηλαδή.

ο ρεβουάρ.; 9:48 μ.μ.
lucy είπε...: Μπήκα τυχαία εδώ κι έπεσα πάνω σε Λειβαδίτη, κοιτώντας δεξιά στη μπάρα σκόνταψα σε αδυναμία.
αγαπημένος πολύ

καλώς σε βρήκα.; 9:55 μ.μ.
Nomad είπε...: Ανώνυμε, και για στο δυο ποστ σου έχεις δίκιο. Για το δεύτερο συγχώρα με, είμαι ελαφρώς αναλφάβητος ακόμα στα μπλογκΖ και δεν είχα ιδέα τι εννοούσε η ενδειξη "μοντερειτ κομεντς" που πάτησα χτες δοκιμάζοντας τις δυνατοτητες του μπλογκερ. Πιστευα ότι έτσι θα μπορώ να τα βλέπω συγκεντρωμένα; Ουτε ξέρω τι πίστευα! Τώρα μόλις έμαθα, οταν μου ζητησε να ...εγκρίνω τα σχόλια. Και φυσικά την καταργησα. Μη βαράς

:)

Ελεν, καλώς βρεθήκαμε. Αγαπημένος πολύ, ναι; 12:43 π.μ.
Nomad είπε...: Ανώνυμε, θα με συγχωρήσετε; Αισθάνομαι -εκτός απο βλαξ- και ελαφρώς ναζί!

:Ρ; 3:20 μ.μ.
5 pink flowers είπε...: να συναντας το τρυφερο βλεμμα να το συναντας να το βλεπεις να μην το προσπερνας και να το συναντας παλι και παλι ακομη κι αν εκεινο δεν αντεχει τη ιδια τη δικη του τρυφεροτητα η ακομη κι αν δνε την γνωριζει.Την Κυριακη γεμισα τα ματια μου αυτο το διαφανο που λενε δακρυα και προσπαθουσ ανα δω στο καθρεφτη ποσο θα τα κραταγα στη κογχη τους πριν να πεσουν Αντεξαν πολυ...Ο καθενας σε κατι περιεργο παραδιδεται; 1:31 π.μ.
Nomad είπε...: 5 ροζ λουλούδια,

"Ο καθενας σε κατι περιεργο παραδιδεται"

μόλις συμπύκνωσες την ουσία της ύπαρξης σε 6 λέξεις...; 2:52 μ.μ.
5 pink flowers είπε...: Oh mon dieu ta katafera!! ba.. eimai opos lei enas filos mou toso vythismeni stin apelpisia eniote opote dimourgo!! tromara mou; 1:07 π.μ.