Nomad's Tales: Το δάχτυλο

Δεν είχα να πω κάτι, έτσι έλειψα.

Επιστρέφω για να δημοσιοποιήσω αυτή τη φωτογραφία.

Το οφείλω στη συλλογική ψυχή του Έλληνα.

Αν υπάρχει δηλαδή κάτι τέτοιο.

(Όχι συλλογική ψυχή, αυτή είμαι πεπεισμένος πως υπάρχει)

Αυτό που βλέπετε, είναι ο δυτικός τοίχος της ιματιοθήκης των τηβέννων, δηλαδή του ακαδημαϊκου "βεστιαρίου" της σχολής ανθρωπιστικών επιστημών του πανεπιστημίου του Λάϊντεν.

Αυτό το πανεπιστήμιο βρίσκεται σε μια μικρή πόλη της Ολλανδίας και είναι το αρχαιότερο της χώρας. Στην πόλη αυτή γεννήθηκε ο Ρέμπραντ. Και στο πανεπιστήμιο αυτό δίδαξαν, μεταξύ άλλων, ο Σπινόζα κι ο Καρτέσιος. Δεν είναι ένα τυχαίο πανεπιστήμιο.

Η εν λόγω αίθουσα των τηβέννων, βρίσκεται μέσα σε ένα μεσαιωνικό μοναστήρι, που τώρα έχει αναστηλωθεί και μετασκευαστεί σε χώρο του πανεπιστημίου. Χρησιμοποιείται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, για την αναγόρευση των διδακτόρων, την απονομή των τίτλων, κλπ.

Ο καθηγητής του πανεπιστημίου που με συνόδευε, αφού με ξενάγησε στο χώρο, με έβαλε σε αυτή την αίθουσα "επειδή είσαι Έλληνας". Δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Τότε, μου υπέδειξε τον τοίχο που βλέπετε. "Αυτοί που εικονίζονται στους 12 περιφερειακούς πίνακες, είναι κάποιοι από τους ευεργέτες και συνιδρυτές του πανεπιστημίου", μου είπε. Μετά με ρώτησε τι βλέπω στον κεντρικό πίνακα. Έβλεπα έναν ακαδημαϊκό της αναγέννησης να ακουμπάει το χέρι του σε μια υδρόγειο σφαίρα. "Πράγματι", επιβεβαίωσε. "Για δες καλύτερα"

Και τότε είδα.

Δεν ακουμπούσε απλώς το χέρι του στην υδρόγειο. Έδειχνε με το δάχτυλό του ένα σημείο επάνω της.

Την Ελλάδα.

"Είναι για να θυμόμαστε από που προέρχεται η έννοια της Ακαδημίας, από που ξεκίνησαν όλα αυτά", μου είπε, χαμογελώντας, ο Ολλανδός καθηγητής. "Εσείς δεν λέγατε πως ο ομφαλός της γης βρισκόταν στους Δελφούς;", το χαμόγελό του έγινε πιο πλατύ.

"Και σήμερα στο κέντρο του κόσμου βρισκόμαστε.. Και σήμερα μας δείχνουν με το δάχτυλο...", του είπα.

Γελάσαμε και οι δύο. Ευτυχώς, αντιλήφθηκε το χιούμορ μου.

Δεν ξέρω γιατί δεν συγκράτησα το όνομα του ακαδημαϊκού της αναγέννησης στο πορτρέτο. Η μάλλον, νομίζω πως ξέρω.

Μα δεν έχει σημασία..

Οσα ξέρεις για σένα

Ο, τι γράφω επίσης γράφει για μένα.
Γράφω ακατάπαυστα τον ξένο που με απειλεί.
Ο,τι γράφω γνωρίζει ποιός είμαι, γνωρίζει επίσης πολύ καλά το μελλοντικό τέλος μου, και ο καθένας μπορεί να διαβάσει στα γραπτά μου για μένα, σαν τις ηλικιωμένες γυναίκες στο κατακάθι του καφέ, μόνο εγώ δεν μπορώ.
Εγώ όχι, εγώ δε μπορώ να διαβάσω.
Ενσφράγιστη η σημασία, παραβλέπω τις προειδοποιήσεις σε κάθε αράδα.
Σε κάθε λέξη, σε κάθε ολοκληρωμένη πρόταση απαντά κάτι για μένα κι εγώ δε λέω να το αναγνωρίσω.
Μόλις στο τέλος, όταν η καταστροφή θα έχει ήδη επέλθει, θα ήμουν βέβαια σε θέση να πω: εδώ κι εκεί εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις, τούτο κι εκείνο το υποδήλωναν κιόλας. Ομως τότε, στο τέλος, θα αναμειγνύονται ούτως ή άλλως τα πάντα, η αναγνώριση και το συμβάν στον έναν και τον αυτό θόρυβο του χαρτιού, που μουσκεύει η βροχή στον καλοκαιρινό αέρα...
Πουθενά στον κόσμο δεν έχω ανταμώσει κάτι πιο ξένο από μια καταφατική πρόταση που ολοκληρώθηκε από μένα.

Μπότο Στράους
Θεωρία της Απειλής

Καθρέφτες

Mιλούσε μιαν άλλη γλώσσα, την ιδιάζουσα διάλεκτο μιας λησμονημένης, τώρα πλέον, πόλεως, της οποίας και είτανε, άλλωστε, ο μόνος νοσταλγός.

Nίκος Εγγονόπουλος

Kι έζησα πάντα με τον εαυτό μου, σαν δυο ακροβάτες που μισούνται θανάσιμα που όλη τη μέρα βρίζονται και ραδιουργούν κι ετοιμάζει το θάνατο ο ένας του άλλου, μα όταν έρθει η ώρα κι ανάψουν τα φώτα και το θέατρο ξεχειλίσει απ' την πελώρια αναμονή ορθοί κι οι δυο πάνω στο απέραντο, μοιραίο σκοινί νά, που βρίσκονται κιόλας πάνω απ' το μίσος και τον κίνδυνο και το θαυμασμό και τον χρόνο ― αδερφωμένοι ξαφνικά μες στην παμμέγιστη αρετή της Tέχνης.

Τάσος Λειβαδίτης

Η διαφορά ανάμεσα σε δύο άντρες μπορεί να είναι μεγαλύτερη από τη διαφορά ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Αλλά η διαφορά ανάμεσα σε δυό γυναίκες είναι πάντα μεγαλύτερη από τη διαφορά ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα.

Μίλοραντ Πάβιτς

Γράφοντας ξεκοιλιάζεις τις λέξεις.
Οι περισσότερες έχουν ροκανίδια
μερικές ματώνουν στο βάθος
άλλες χτυπιούνται και σκούζουν
μεταμορφώνονται σε ηλιοτρόπια
σε μικροσκοπικούς πράσινους νάνους
ή σε όστρακα
με το λαμπρό
βαθιά μαργαριτάρι.

Tάσος Ρούσσος

Aλλος τρόπος από το σώμα δεν υπάρχει. Ψυχή είναι ένα ακατάπαυστο σώμα που δεν καταλήγει. Αλλος τρόπος από το σώμα δεν είναι. Ψυχή είναι μίμηση σπουδαίου σώματος.

Γιώργος Χειμωνάς

"Ο,τι κι αν κάνει ο άνθρωπος, ό,τι κι αν νιώσει στο μύχιό του, ό,τι κι αν πει, σε κάποιον απευθύνεται, κάποιος τον κοιτάζει, σε κάποια μορφή λογοδοτεί. Τα μεγάλα γεγονότα κάθε ζωής είναι δραματικές στιγμές, όπου η ψυχή, απογυμνωμένη, θεατρίζεται. Κάθε δράμα είναι μασκαρεμένη ή δεδηλωμένη απολογία σε ένα πρόσωπο"

Κωστής Παπαγιώργης

"Το θέμα σε διαλέγει, εφ΄όσον σε ευρίσκει μπόσικον. Είτε γιά απεργίας γράπσεις, είτε γιά το διαζύγιον του Κούγια, βαθέως μέσα στις λέξεις σου θα κυανίζει και θα ζελεδίζει το "αχ μορε, ινατί δεν μου εκάθησεν!". Η αυτοψυχοθεραπεία είναι το μόνον απολύτως ευδιάκριτον συστατικόν του ελλόγου βίου. Και ανάμεσα σταις λέξεις , μάθε το, η σάρκα είναι παρούσα. Ενίοτε σφάλλουσα, συχνάκις ασχάλλουσα,αλλά εκεί, η μισερή σβαρνιάρα, εκεί, ακούνητη. Χέσον με (λοιπόν και άρα )με τα "θέματα" και ταις "πνευματικαίς πορείες". Την σάρκα θα ακλουθείς, ποιές κέλλαις λέξεων κουρταλεί. Κι αυταίς θα καταγράφεις".

Πετεφρής

Oποιος χαϊδεύει το πέος του δεν πάει να πει πως κατ’ ανάγκην αυνανίζεται. Μπορεί και να σκέφτεται. Αλλά, κι όποιος πάλι χαϊδεύει το πέος του δεν σημαίνει πως σκέφτεται. Μπορεί, και μάλλον, αυνανίζεται.

Μάνος Χατζιδάκις